Chris Guccione
_(27331865191).jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
30 lipca 1985 |
| Wzrost |
201 cm |
| Gra |
leworęczny, jednoręczny bekhend |
| Status profesjonalny |
2003 |
| Zakończenie kariery |
aktywny |
| Trener |
Anthony Lane |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
67 (7 kwietnia 2008) |
| Australian Open |
2R (2004, 2009) |
| Roland Garros |
2R (2005) |
| Wimbledon |
2R (2007) |
| US Open |
2R (2008) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
5 |
| Najwyżej w rankingu |
38 (3 listopada 2014) |
| Australian Open |
QF (2017) |
| Roland Garros |
3R (2016) |
| Wimbledon |
3R (2010, 2012, 2014) |
| US Open |
QF (2009, 2016) |
Chris Guccione (ur. 30 lipca 1985 w Melbourne) – australijski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Pekinu (2008) i Rio de Janeiro (2016).
Guccione ma włosko-australijskie korzenie. Jego ojciec Santo jest Włochem, natomiast matka Diana – Australijką.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Karierę zawodową rozpoczął w 2003 roku.
Australijczyk jest znany z silnego serwisu. Podczas meczu kwalifikacyjnego do turnieju na trawiastych kortach Wimbledonu w 2005 roku, zaserwował 50 asów. Preferuje styl gry serw–wolej.
Guccione swój pierwszy start w cyklu ATP World Tour zanotował w styczniu 2004 roku, podczas turnieju Sydney. Pokonał wtedy Hiszpana Juana Carlosa Ferrero. W grze pojedynczej pierwszy finał turniejów rangi ATP World Tour Australijczyk osiągnął w 2007 roku, podczas rozgrywek w Adelaide. Pojedynek finałowy przegrał z Novakiem Đokoviciem. Drugi finał rozegrał rok później w Sydney. Pokonał po drodze m.in. byłego lidera rankingu światowego Lleytona Hewitta, natomiast przegrał decydujący mecz z Dmitrijem Tursunowem.
W grze podwójnej Guccione jest mistrzem 5 turniejów ATP World Tour oraz uczestnikiem 7 finałów.
Od roku 2005 Guccione reprezentuje Australię w Pucharze Davisa. Do kwietnia 2016 roku rozegrał dla zespołu 26 meczów, wygrywając w singlu i w deblu po 9 pojedynków.
W 2008 roku reprezentował Australię na igrzyskach olimpijskich w Pekinie. Z rozgrywek singlowych odpadł w 1 rundzie po porażce z Jamesem Blakiem, natomiast w deblu osiągnął 3 rundę w parze z Lleytonem Hewittem. Australijski debel został wyeliminowany przez Boba i Mike'a Bryanów. W 2016 wystartował w turnieju deblowym igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro wspólnie z Johnem Peersem ponosząc porażkę w 1 rundzie.
W rankingu gry pojedynczej Guccione najwyżej był na 67. miejscu (7 kwietnia 2008), a w klasyfikacji gry podwójnej na 38. pozycji (3 listopada 2014).
Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (0–2)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 7 stycznia 2007 | Adelaide | Twarda |  Novak Đoković
|
3:6, 7:6(6), 4:6 |
| Finalista | 2. | 12 stycznia 2008 | Sydney | Twarda |  Dmitrij Tursunow
|
6:7(3), 6:7(4) |
Gra podwójna (5–7)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 5 stycznia 2008 | Adelaide | Twarda |  Robert Smeets
|
 Martín García Marcelo Melo
|
3:6, 6:3, 7–10 |
| Zwycięzca | 1. | 11 lipca 2010 | Newport | Trawiasta | Carsten Ball
|
 Santiago González Travis Rettenmaier
|
6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 2. | 13 lipca 2014 | Newport | Trawiasta | Lleyton Hewitt
|
 Jonatan Erlich Rajeev Ram
|
7:5, 6:4 |
| Zwycięzca | 3. | 20 lipca 2014 | Bogota | Twarda | Sam Groth
|
 Nicolás Barrientos Juan Sebastián Cabal
|
7:6(5), 6:7(3), 11–9 |
| Finalista | 2. | 28 września 2014 | Shenzhen | Twarda | Sam Groth
|
 Jean-Julien Rojer Horia Tecău
|
4:6, 6:7(4) |
| Finalista | 3. | 19 października 2014 | Moskwa | Twarda (hala) | Sam Groth
|
 František Čermák Jiří Veselý
|
6:7(2), 5:7 |
| Zwycięzca | 4. | 27 czerwca 2015 | Nottingham | Trawiasta | André Sá
|
 Pablo Cuevas David Marrero
|
6:2, 7:5 |
| Finalista | 4. | 4 października 2015 | Shenzhen | Twarda | André Sá
|
Jonatan Erlich Colin Fleming
|
1:6, 7:6(3), 6–10 |
| Finalista | 5. | 10 stycznia 2016 | Brisbane | Twarda | James Duckworth
|
 Henri Kontinen John Peers
|
6:7(4), 1:6 |
| Finalista | 6. | 25 kwietnia 2016 | Bukareszt | Ceglana | André Sá
|
Florin Mergea Horia Tecău
|
5:7, 4:6 |
| Finalista | 7. | 19 czerwca 2016 | Londyn (Queen's) | Trawiasta | André Sá
|
 Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut
|
3:6, 6:7(5) |
| Zwycięzca | 5. | 17 lipca 2016 | Newport | Trawiasta | Sam Groth
|
Jonathan Marray Adil Shamasdin
|
6:4, 6:3 |
Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)[edytuj | edytuj kod]
| Turniej | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | 2R | 1R | 1R | 1R | 1R | 2R | – | 1Q | 1Q |
| French Open | – | 2R | – | 1R | 1R | – | 1Q | 1Q | – |
| Wimbledon | – | – | – | 2R | 1R | – | 1Q | 3Q | – |
| US Open | – | – | – | 1R | 2R | 1R | 1Q | 1Q | – |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-21] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-21] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-21] (ang.).