Dłużniów
50°28′08″N 24°00′47″E/50,468889 24,013056| wieś | |
 Cerkiew Podniesienia Krzyża Świętego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) | |
| Strefa numeracyjna |
84 |
| Kod pocztowy |
22-540[4] |
| Tablice rejestracyjne |
LHR |
| SIMC |
0886788[5] |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego  | |
Położenie na mapie gminy Dołhobyczów  | |
| 50°28′08″N 24°00′47″E/50,468889 24,013056[1]
| |
Dłużniów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Dołhobyczów[5][6]. Leży na obszarze Grzędy Sokalskiej na Wyżynie Wołyńskiej, w obniżeniu lewobrzeżnego dopływu rzeki Warężanki, w południowo-wschodniej części województwa lubelskiego.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Dołhobyczów[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 58 mieszkańców i była 28. co do wielkości miejscowością gminy[8].
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Michała Archanioła w Żniatynie[9]. W miejscowości znajduje się zabytkowa dawna cerkiew greckokatolicka Podniesienia Krzyża Świętego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wieś wzmiankowana w 1423, kiedy to jej właścicielem był Mikołaj Łaźniewski i który później przyjął nazwisko Dłużniewski. W rękach Dłużniewskich pozostawała do drugiej połowy XVI wieku. W latach 1693–1698 właścicielem Dłużniowa był Adam Bełżecki, stolnik bełski. Przed 1817 była już w posiadaniu Ludwika Ścibora-Rylskiego i w rodzinie tej pozostała do przełomu XIX i XX wieku.
Od końca XIX wieku do około 1904 właścicielem dóbr tabularnych był Eustachy Rylski[10][11]. Około 1905 właścicielką była Izabela Rylska[12].
W latach 1945–47 większość mieszkańców wsi wysiedlono[13][14].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- Drewniana cerkiew greckokatolicka Podniesienia Krzyża Świętego z 1882, obecnie pełni rolę filialnego kościoła rzymskokatolickiego parafii w Żniatynie. Jest to jedna z największych i najwyższych cerkwi drewnianych w Polsce.
- Cmentarz rzymskokatolicki, dawniej greckokatolicki, założony prawdopodobnie w pierwszej połowie XIX wieku, z licznymi krzyżami z ośrodka kamieniarskiego w Bruśnie.
Turystyka
[edytuj | edytuj kod]- Zabytkowa cerkiew jest obiektem Transgranicznego szlaku turystycznego Bełżec - Bełz[15].
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Cmentarz w Dłużniowie -
Stara chałupa
_-_DSC03616_v1.jpg)
_-_DSC03592_v2.jpg)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 24327
- ↑ Wieś Dłużniów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-02-03], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-02-03].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 228 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ BIP gminy, sołectwa [dostęp 2023-12-31]
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
- ↑ Jan Bigo: Najnowszy skorowidz wszystkich miejscowości z przysiółkami w Królestwie Galicyi, Wielkim Księstwie Krakowskiem i Księs. Bukowińskiem z uwzględnieniem wszystkich dotąd zaszłych zmian terytoryalnych kraju. Lwów: 1897, s. 44.
- ↑ Jan Bigo: Najnowszy skorowidz wszystkich miejscowości z przysiółkami w Królestwie Galicyi, Wielkim Księstwie Krakowskiem i Księstwie Bukowińskiem z uwzględnieniem wszystkich dotąd zaszłych zmian terytoryalnych kraju. Lwów: 1904, s. 37.
- ↑ Skorowidz dóbr tabularnych w Galicyi z W. Ks. Krakowskiem. Kraków: 1905, s. 30.
- ↑ Katarzyna Warmińska, Dziewiętnastowieczne byłe świątynie greckokatolickie z Chłopiatyna, Lisek, Dłużniowa i Budynina jako przykłady trójkopułowych cerkwi drewnianych z południowo – wschodniej części województwa lubelskiego oraz ich problematyka konserwatorska. [dostęp 2015-12-31]. (pol.).
- ↑ Grzegorz Rąkowski, Polska egzotyczna, część II, Oficyna Wydawnicza "Rewasz", Pruszków 2002, s. 303
- ↑ Bełżec - Bełz. Transgraniczny szlak turystyczny – strona szlaku. [dostęp 2015-12-31].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Grzegorz Rąkowski, Polska egzotyczna, część II, Oficyna Wydawnicza "Rewasz", Pruszków 2002, ISBN 978-83-62460-26-7
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Dłużniów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 42.
| Wsie | |
|---|---|
| Kolonie | |
| Osady | |
| Osady wsi |
|
| Inne miejscowości |
