50°38′32″N 24°04′45″E/50,642222 24,079167Gołębie (województwo lubelskie)
 |
Ten artykuł od 2012-02 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
| ||
 Pałac z 1902 roku | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Województwo | lubelskie | |
| Powiat | hrubieszowski | |
| Gmina | Dołhobyczów | |
| Liczba ludności (2011) | 264[1] | |
| Strefa numeracyjna | (+48) 84 | |
| Tablice rejestracyjne | LHR | |
| SIMC | 0886825 | |
Położenie na mapie gminy Dołhobyczów   Gołębie | ||
Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego  Gołębie | ||
Położenie na mapie województwa lubelskiego  Gołębie | ||
Położenie na mapie Polski  Gołębie | ||
| 50°38′32″N 24°04′45″E/50,642222 24,079167
| ||
Gołębie (dawniej Hołubie) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Dołhobyczów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 264 mieszkańców[1] i była piątą co do wielkości miejscowością gminy Dołhobyczów.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś istniała już w 1472 roku. Pierwsza wzmianka o prawosławnej cerkwi św. Michała Archanioła w Hołubiu pochodzi z 1578 roku. Parafia wchodziła w skład dekanatu hrubieszowskiego. Po zawarciu unii brzeskiej świątynia przeszła na katolicyzm w obrządku unickim, zaś po likwidacji unickiej diecezji chełmskiej ponownie przyjęła prawosławie. Ostatnią murowaną cerkiew wybudowano w 1876 roku. We wsi w połowie XIX w. powstał cmentarz unicki, następnie przemianowany na prawosławny, czynny do końca II wojny światowej[2]. Pierwsza szkoła gramoty powstała we wsi w XIX wieku. W 1921 roku notowano 138 domów i 689 mieszkańców; 594 Ukraińców i 20 Żydów.
W latach 1937–1939 postanowiono utworzyć w Gołębiu parafię neounicką. Nieczynna w okresie międzywojennym prawosławna cerkiew została zniszczona w 1938 roku[3][4]. W czasie wojny reaktywowano prawosławną parafię, nabożeństwa odbywały się w budynku mieszkalnym. Po wojnie i wysiedleniach ukraińskich mieszkańców do ZSSR, parafia przestała istnieć. Murowana świątynia stała nieużytkowana, później przerobiono ją na magazyn PGR.
Znane osoby[edytuj | edytuj kod]
W miejscowości urodził się Stefan Swieżawski – polski historyk filozofii, autor ponad 250 prac naukowych, w tym: Dziejów filozofii europejskiej w XV wieku, najobszerniejszego dzieła w literaturze światowej poświęconego filozofii tego okresu.
Obiekty zabytkowe[edytuj | edytuj kod]
- zespół pałacowy, nr rej.: A/284 z 16.10.1984:
- pałac, 1902 r.
- park, przełom XVIII/XIX w.
- brama wjazdowa, 1902 r.[5]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Hołubie w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. III: Haag – Kępy. Warszawa 1882.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ D. Kawałko, Cmentarze województwa zamojskiego, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Zamość 1994, s. 33.
- ↑ Grzesiuk K.: Diecezja lubelska wobec prawosławia w latach 1918-1939. Wydawnictwo Archidiecezjalne GAUDIUM, 2010, s. 226. ISBN 978-83-7548-003-0.
- ↑ Zburzona w 1938 r. cerkiew we wsi Hołubie (pow. hrubieszowski)
- ↑ nr rej.:A-14 z 11.11.2000 Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo lubelskie. 2018-06-30.
| |||||||||||||||||
