Przejdź do zawartości

Gołębie (województwo lubelskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gołębie
wieś
Ilustracja
Pałac z 1902 roku
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

hrubieszowski

Gmina

Dołhobyczów

Liczba ludności (2021)

232[2][3]

Strefa numeracyjna

84

Kod pocztowy

22-540[4]

Tablice rejestracyjne

LHR

SIMC

0886825[5]

Położenie na mapie gminy Dołhobyczów
Mapa konturowa gminy Dołhobyczów, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Gołębie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Gołębie”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko prawej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Gołębie”
Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego
Mapa konturowa powiatu hrubieszowskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Gołębie”
Ziemia50°38′24″N 24°04′48″E/50,640000 24,080000[1]

Gołębie (dawniej Hołubie) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Dołhobyczów[5][6].

Integralne części wsi Gołębi[5][6]
SIMC Nazwa Rodzaj
0886831 Gołębie osada

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.

Wieś jest sołectwem w gminie Dołhobyczów[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 264 mieszkańców i była piątą co do wielkości miejscowością gminy[8].

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Kryłowie[9].

Wieś istniała już w 1472 roku. Pierwsza wzmianka o prawosławnej cerkwi św. Michała Archanioła w Hołubiu pochodzi z 1578 roku. Parafia wchodziła w skład dekanatu hrubieszowskiego. Po zawarciu unii brzeskiej świątynia przeszła na katolicyzm w obrządku unickim, zaś po likwidacji unickiej diecezji chełmskiej ponownie przyjęła prawosławie. Prywatna wieś szlachecka Hołubie, położona w województwie bełskim, w 1739 roku należała do klucza Uhrynów Lubomirskich[10]. Ostatnią murowaną cerkiew wybudowano w 1876 roku. We wsi w połowie XIX w. powstał cmentarz unicki, następnie przemianowany na prawosławny, czynny do końca II wojny światowej[11]. Pierwsza szkoła gramoty powstała we wsi w XIX wieku. W 1921 roku notowano 138 domów i 689 mieszkańców; 594 Ukraińców i 20 Żydów.

W latach 1937–1939 postanowiono utworzyć w Gołębiu parafię neounicką. Nieczynna w okresie międzywojennym prawosławna cerkiew została zniszczona w 1938 roku[12][13]. W czasie wojny reaktywowano prawosławną parafię, nabożeństwa odbywały się w budynku mieszkalnym. Po wojnie i wysiedleniach ukraińskich mieszkańców do ZSRR, parafia przestała istnieć. Murowana świątynia stała nieużytkowana, później przerobiono ją na magazyn PGR.

Znane osoby

[edytuj | edytuj kod]

W miejscowości urodził się:

  • zespół pałacowy, nr rej.: A/284 z 16.10.1984:
  • pałac, 1902 r.
  • park, przełom XVIII/XIX w.
  • brama wjazdowa, 1902 r.[15]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 34692
  2. Wieś Gołębie w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-02-03], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  3. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-02-03].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 323 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  5. a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
  6. a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. BIP gminy, sołectwa [dostęp 2023-12-31]
  8. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  9. Opis parafii na stronie diecezji
  10. Adam Homecki, Rozwój terytorialny latyfundium Lubomirskich (starszej gałęzi rodu) w latach 1581-1754, w: Studia Historyczne, rok V, zeszyt 3 (58), 1972, s. 437.
  11. D. Kawałko, Cmentarze województwa zamojskiego, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Zamość 1994, s. 33.
  12. Grzesiuk K.: Diecezja lubelska wobec prawosławia w latach 1918-1939. Wydawnictwo Archidiecezjalne GAUDIUM, 2010, s. 226. ISBN 978-83-7548-003-0.
  13. Zburzona w 1938 r. cerkiew we wsi Hołubie (pow. hrubieszowski)
  14. Patroni, „Liceum Ogólnoszktałcące nr 11 w Poznaniu” [dostęp 2018-09-23] (pol.).
  15. nr rej.:A-14 z 11.11.2000 Rejestr zabytków nieruchomych – województwo lubelskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]