50°38′32″N 24°04′45″E/50,642222 24,079167Gołębie (województwo lubelskie)
 |
Ten artykuł od 2012-02 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
| ||
 Pałac z 1902 roku | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Województwo | lubelskie | |
| Powiat | hrubieszowski | |
| Gmina | Dołhobyczów | |
| Liczba ludności (2011) | 264[1] | |
| Strefa numeracyjna | (+48) 84 | |
| Tablice rejestracyjne | LHR | |
| SIMC | 0886825 | |
Położenie na mapie gminy Dołhobyczów   Gołębie | ||
Położenie na mapie Polski  Gołębie | ||
Położenie na mapie województwa lubelskiego  Gołębie | ||
Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego  Gołębie | ||
| 50°38′32″N 24°04′45″E/50,642222 24,079167
| ||
Gołębie (dawniej Hołubie) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Dołhobyczów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 264 mieszkańców[1] i była piątą co do wielkości miejscowością gminy Dołhobyczów.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś istniała już w 1472 roku. Pierwsza wzmianka o prawosławnej cerkwi św. Michała Archanioła w Hołubiu pochodzi z 1578 roku. Parafia wchodziła w skład dekanatu hrubieszowskiego. Po zawarciu unii brzeskiej świątynia przeszła na katolicyzm w obrządku unickim, zaś po likwidacji unickiej diecezji chełmskiej ponownie przyjęła prawosławie. Ostatnią murowaną cerkiew wybudowano w 1876 roku. We wsi w połowie XIX w. powstał cmentarz unicki, następnie przemianowany na prawosławny, czynny do końca II wojny światowej[2]. Pierwsza szkoła gramoty powstała we wsi w XIX wieku. W 1921 roku notowano 138 domów i 689 mieszkańców; 594 Ukraińców i 20 Żydów.
W latach 1937–1939 postanowiono utworzyć w Gołębiu parafię neounicką. Nieczynna w okresie międzywojennym prawosławna cerkiew została zniszczona w 1938 roku[3][4]. W czasie wojny reaktywowano prawosławną parafię, nabożeństwa odbywały się w budynku mieszkalnym. Po wojnie i wysiedleniach ukraińskich mieszkańców do ZSSR, parafia przestała istnieć. Murowana świątynia stała nieużytkowana, później przerobiono ją na magazyn PGR.
Znane osoby[edytuj | edytuj kod]
W miejscowości urodził się:
- Stefan Swieżawski – polski historyk filozofii, autor ponad 250 prac naukowych, w tym: Dziejów filozofii europejskiej w XV wieku, najobszerniejszego dzieła w literaturze światowej poświęconego filozofii tego okresu.
- Wacław Zembrzuski – polski pedagog, nauczyciel i filozof. Razem z żoną jest patronem XI Liceum Ogólnokształcącego w Poznaniu[5].
Obiekty zabytkowe[edytuj | edytuj kod]
- zespół pałacowy, nr rej.: A/284 z 16.10.1984:
- pałac, 1902 r.
- park, przełom XVIII/XIX w.
- brama wjazdowa, 1902 r.[6]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ D. Kawałko, Cmentarze województwa zamojskiego, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Zamość 1994, s. 33.
- ↑ Grzesiuk K.: Diecezja lubelska wobec prawosławia w latach 1918-1939. Wydawnictwo Archidiecezjalne GAUDIUM, 2010, s. 226. ISBN 978-83-7548-003-0.
- ↑ Zburzona w 1938 r. cerkiew we wsi Hołubie (pow. hrubieszowski)
- ↑ Patroni, „Liceum Ogólnoszktałcące nr 11 w Poznaniu” [dostęp 2018-09-23] (pol.).
- ↑ nr rej.:A-14 z 11.11.2000 Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo lubelskie. 2018-09-30.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Hołubie w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. III: Haag – Kępy. Warszawa 1882.
| |||||||||||||
