Edmund Czaplicki

Edmund Czaplicki

Data i miejsce urodzenia	30 października 1904 Warszawa
Data i miejsce śmierci	1940 Charków
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Europy brąz Como 1927 ósemka
Odznaczenia

Polska reprezentacja w hokeju na lodzie na igrzyska w Sankt Moritz pierwszy od lewej Edmund Czaplicki

Grób symboliczny Edmunda Czaplickiego na Cmentarzu Powązkowskim

Edmund Czaplicki (ur. 30 października 1904 w Warszawie, zm. 1940 w Charkowie) – polski hokeista na lodzie, wioślarz, olimpijczyk z Sankt Moritz 1928, oficer rezerwy Wojska Polskiego.

Życiorys

Młodość i służba wojskowa

Urodził się 30 października 1904 w Warszawie, w rodzinie Aleksandra, kolejarza, i Karoliny z Boczkowskich. W 1915 r. wyjechał z rodzicami do Rosji. Uczęszczał do Gimnazjum w Połtawie. Latem 1918 powrócił do Warszawy i kontynuował naukę. Podczas wojny polsko-bolszewickiej był kurierem Oddziału III Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych.

W 1923 zdał maturę w Gimnazjum Męskim Kazimierza Kulwiecia w Warszawie rozpoczął studia na wydziale elektroniki Politechniki Warszawskiej. Z powodu trudnej sytuacji materialnej przerwał je. W 1930 odbywał służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Saperów w Modlinie. W tym samym roku wrócił na studia. Prezydent RP mianował go podporucznikiem rezerwy ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 30. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów. Ćwiczenia rezerwy odbywał w batalionie elektrotechnicznym.

Kariera sportowa

Hokej na lodzie

Wszechstronny sportowiec. W zimie uprawiał hokej na lodzie, a latem wioślarstwo reprezentując AZS Warszawa. Występował w drużynie hokeja na lodzie klubu AZS Warszawa na pozycji bramkarza. W latach 1927–1930 zdobywał c czterokrotnie tytuł mistrza Polski. W latach 1926–1927 brał udział w mistrzostwach Europy w hokeju na lodzie (Polska zajęła 4. miejsce). W 1928 został akademickim mistrzem świata w hokeju na lodzie. W tym samym roku uczestniczył w igrzyskach olimpijskich w Sankt Moritz na których Polska po remisie ze Szwecją 2:2 i przegranej z Czechosłowacją 2:3 zakończyła udział na fazie grupowej. W reprezentacji Polski rozegrał 15 spotkań. W latach 1927–1928 był sekretarzem, a w latach 1933–1934 działaczem Polskiego Związku Hokeja na Lodzie.

Wioślarstwo

Karierę wioślarską rozpoczął w połowie lat dwudziestych. Był sternikiem czwórki i ósemki. W 1927 zdobył mistrzostwo Polski w ósemce. W tym samym roku 1927 zdobył brązowy medal Mistrzostw Europy w wioślarstwie w ósemce ze sternikiem. Nie wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Amsterdamie. Był instruktorem sekcji wioślarskiej AZS Warszawa.

Dalsze losy

Podczas II wojny światowej został wzięty do niewoli i osadzony w obozie w Starobielsku. Został rozstrzelany przez NKWD w Charkowie. Został upamiętniony symbolicznym grobem na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 315, rząd 4, grób 4)

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień porucznika. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

• Brązowy Krzyż Zasługi – 19 marca 1931 „za zasługi na polu rozwoju sportu”

Zobacz też

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
• zbrodnia katyńska

Bibliografia

• Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
• (pol.) Sylwetka zawodnika na portalu PKOL
• (ang.) Wyniki olimpijskie zawodnika na portalu Olympedia.org
• Ryszard Wryk: Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej. Poznań: Nauka i Innowacje, 2015, s. 180–182. ISBN 978-83-64864-22-3.