Przejdź do zawartości

Ernest Solvay

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ernest Solvay
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 kwietnia 1838
Rebecq[1]

Data i miejsce śmierci

26 maja 1922
Ixelles

Zawód, zajęcie

chemik

Narodowość

belgijska

Pierwszy Kongres Solvaya w 1911 roku.
1. Nernst, 2. Goldschmidt, 3. Planck, 4. Brillouin, 5. Rubens, 6. Solvay, 7. Sommerfeld, 8. Lorentz, 9. Lindemann, 10. M. de Broglie, 11. Knudsen, 12. Warburg, 13. Perrin, 14. Hasenöhrl, 15. Hostelet, 16. Herzen, 17. Jeans, 18. Wien, 19. Rutherford, 20. Skłodowska-Curie, 21. Poincaré, 22. Onnes, 23. Einstein, 24. Langevin

Ernest Solvay (ur. 16 kwietnia 1838 w Rebecq, zm. 26 maja 1922 w Ixelles) – belgijski[2] chemik, przemysłowiec i filantrop, założyciel Międzynarodowego Instytutu Fizyki[3].

Wraz z bratem opracował metodę otrzymywania sody (tzw. metoda Solvaya). Eksperymenty nad tą metodą trwały od roku 1861 do końca XIX wieku[4]. W 1863 roku założyli wspólnie firmę Solvay & Cie, której działalność w latach 70. XIX wieku zaczęła się rozwijać na cały świat. Zakładano fabryki w Belgii, Francji, Anglii, w Niemczech, Rosji i USA. W Polsce w 1906 roku uruchomiono fabrykę sody metodą Solvaya pod Krakowem. Był pierwszym człowiekiem, który użył elektrolizy w celach przemysłowych[1].

W 1911 w Brukseli zorganizował i sfinansował kongres, na którym zaproszono 21 najwybitniejszych uczonych. Oficjalny tytuł kongresu brzmiał: Teoria promieniowania i kwanty. Do 2005 roku odbyły się 23 kongresy Solvaya[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Ernest Solvay. 2011. [dostęp 2013-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-17)]. (ang.).
  2. a b Andrzej Kajetan Wróblewski: Historia fizyki. Od czasów najdawniejszych do współczesności. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 430. ISBN 978-83-01-14635-1.
  3. Aleksander Sztejnberg, Józef Hurek: Biografia Marii Skłodowskiej-Curie. [dostęp 2013-10-17]. (pol.).
  4. Ernest Solvay (1838-1922). [dostęp 2013-10-17]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]