François-Marie-Anatole de Rovérié de Cabrières

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	19 marca 1874
Konsekrator	Claude-Henri-Augustin Plantier
Współkonsekratorzy	Marie-Julien Meirieu; Gaspard Mermillod
Konsekrowani biskupi
Marie-Jean-Célestin Douais	1900
Paul-Emile-Marie-Joseph Henry	1900
Adolphe-Casimir David	1912
Louis Petit	1912
Gabriel-Roch de Llobet	1915
Honoré-Paul-Émile Halle	1916
Współkonsekrowani biskupi
Joseph-Sébastien-Ferdinand Terris	1876
Félix-Jules-Xavier Jourdan de la Passardière	1884
Jean-Louis-Antoine-Alfred Gilly	1889

François-Marie-Anatole de Rovérié de Cabrières
	Kardynał prezbiter
	Non humore terrae vigebit – nihil nisi divinum timere
Kraj działania	Francja
Data i miejsce urodzenia	30 sierpnia 1830 ; Beaucaire
Data i miejsce śmierci	21 grudnia 1921 ; Montpellier
Miejsce pochówku	Katedra św. Piotra w Montpellier
	Biskup Montpellier
Okres sprawowania	1874–1921
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	24 września 1853
Nominacja biskupia	16 stycznia 1874
Sakra biskupia	19 marca 1874
Kreacja kardynalska	27 listopada 1911; Pius X
Kościół tytularny	S. Mariae de Victoria
	Multimedia w Wikimedia Commons

François-Marie-Anatole de Rovérié de Cabrières (ur. 30 sierpnia 1830 w Beaucaire, zm. 21 grudnia 1921 w Montpellier) – francuski duchowny katolicki, kardynał, biskup Montpellier.

Życiorys

Święcenia kapłańskie przyjął 24 września 1853 roku w Nîmes z rąk bp. Jean-François-Marie Carta biskupa Nîmes. W latach 1853–1874 prowadził pracę duszpasterską w diecezji Nîmes. 16 stycznia 1874 roku otrzymał nominację na biskupa Montpellier, a sakrę biskupią przyjął 19 marca 1874 roku w katedrze Nîmes z rąk biskupa Nîmes Claudea-Henri Plantiera. 15 lipca 1890 roku został obdarzony przywilejem noszenia paliusza. Na konsystorzu 27 listopada 1911 roku papież Pius X wyniósł go do godności kardynalskiej z tytułem kardynała prezbitera S. Mariae de Victoria. Uczestnik konklawe z 1914 roku, które wybrało na papieża Benedykta XV.

Zmarł 21 grudnia 1921 roku w Montpellier jako najstarszy członek kolegium kardynalskiego i najstarszy biskup katolicki. Pochowano go w katedrze w Montpellier.

Bibliografia

Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-03)].
Sylwetka na stronie Davida M Cheneya

Zmarli kardynałowie (XX–XXI wiek)	Louis-Henri Luçon (1907) Pierre-Paulin Andrieu (1907) Leon-Adolphe Amette (1911) François-Virgil Dubillard (1911) Anatole de Cabrières (1911) Hector-Irénée Sévin (1914) Auguste-René Dubourg (1916) Louis-Ernest Dubois (1916) Louis-Joseph Maurin (1916) Alexis Charost (1922) Stanislas Touchet (1922) Alexis Lépicier (1927) Charles Binet (1927) Jean Verdier (1929) Achille Liénart (1930) Alfred Baudrillart (1935) Emmanuel Suhard (1935) Eugène Tisserant (1936) Pierre Gerlier (1937) Jules Saliège (1946) Clément Roques (1946) Pierre Petit de Julleville (1946) Maurice Feltin (1953) Georges Grente (1953) Paul Richaud (1958) André Jullien (1958) Joseph-Charles Lefèbvre (1960) Joseph-Marie Martin (1965) Jean-Marie Villot (1965) Gabriel-Marie Garrone (1967) Pierre Veuillot (1967) Alexandre Renard (1967) François Marty (1969) Paul Gouyon (1969) Jean Daniélou (1969) Paul-Pierre Philippe (1973) Jean Guyot (1973) Roger Etchegaray (1979) Jean-Marie Lustiger (1983) Henri de Lubac (1983) Albert Decourtray (1985) Jacques Martin (1988) Robert Coffy (1991) Pierre Eyt (1994) Yves Congar (1994) Jean Balland (1998) Louis-Marie Billé (2001) Jean Honoré (2001) Jean-Louis Tauran (2003) Bernard Panafieu (2003) Albert Vanhoye (2006)
Byli kardynałowie	Louis Billot (1911); zrzekł się godności kardynalskiej w 1927
Żyjący kardynałowie bez uprawnień elektorskich	Paul Poupard (1985) Jean-Pierre Ricard (2006) André Vingt-Trois (2007)
Żyjący kardynałowie elektorzy	Philippe Barbarin (2003) Dominique Mamberti (2015) Jean-Marc Aveline (2022) Christophe Pierre (2023) François Bustillo (2023)