Przejdź do zawartości

François Tombalbaye

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
François Tombalbaye
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 czerwca 1918
Bessada

Data i miejsce śmierci

13 kwietnia 1975
Ndżamena

Prezydent Czadu
Okres

od 11 sierpnia 1960
od 20 kwietnia 1962 prezydent kraju
do 13 kwietnia 1975

Przynależność polityczna

Czadyjska Partia Postępu

Poprzednik

Następca

Noël Milarew Odingar

podpis

François Tombalbaye, znany także jako Ngarta Tombalbaye lub N'Garta Tombalbaye (ur. 15 czerwca 1918, zm. 13 kwietnia 1975) – czadyjski polityk, pierwszy prezydent niepodległego Czadu[1][2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny animistycznej, ale przeszedł na protestantyzm. Jako jeden z pierwszych przedstawicieli ludu Sara otrzymał wykształcenie wyższe. Zamierzał zostać nauczycielem. Był organizatorem związków zawodowych. W 1947 założył Postępową Partię Czadu i kierował nią do czasu uzyskania przez Czad niepodległości. W okresie poprzedzającym to wydarzenie opowiadał się za pełną integracją animistyczno-chrześcijańskiego południa i islamskiej północy kraju, ale później przyjął stanowisko krańcowo odmienne i faworyzował (podobnie jak rząd kolonialny) lud Sara[3].

W 1960 roku objął urząd prezydenta Czadu. Wprowadził on rządy dyktatorskie i monopartyjne. Polityka faworyzowania chrześcijańsko-animistycznego Południa doprowadziła w 1965 roku do wybuchu wojny domowej z islamską Północą. W latach 70. konflikt uległ nasileniu na skutek poparcia rebeliantów przez Libię. W 1973 roku zgodził się na zajęcie przez wojsko libijskie tzw. Strefy Aozou. W zamian Libijczycy wstrzymali pomoc dla rebeliantów i zaoferowali pomoc gospodarczą. Odsunięty od władzy i zabity w wyniku wojskowego zamachu stanu z 1975 roku[1][2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Czad. portalwiedzy.onet.pl. [dostęp 2016-09-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-16)]. (pol.).
  2. a b Czad. Historia, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2016-10-01].
  3. Genowefa Czekała-Mucha, Sprawa Françoise Claustre, KAW, Warszawa, 1979, s. 35