Przejdź do zawartości

Franciszek I d’Este

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek I d’Este
Ilustracja
ilustracja herbu
książę Modeny i Reggio
Okres

od 1629
do 14 października 1658

Dane biograficzne
Dynastia

D’Este

Data urodzenia

6 września 1610

Data śmierci

14 października 1658

Ojciec

Alfons III d’Este

Matka

Izabela Sabaudzka

Żona

1. Maria Katarzyna Farnese
2. Wiktoria Farnese
3. Lucrezia Barberini

Dzieci

z Marią Katarzyną Farnese:
Alfons (ur. i zm. 1632),
Alfons IV
Isabella,
Leonora,
Tedald,
Almeric,
Leonora,
Maria,
Tedald;
z Wiktorią Farnese:
Wiktoria;
z Lucrezią Barberini:
Rinaldo

Maria Farnese, pierwsza żona Franciszka
Wiktoria Farnese, druga żona Franciszka
Barokowy Pałac Książęcy w Modenie (obecnie szkoła wojskowa)

Franciszek I d’Este, wł. Francesco I d’Este (ur. 6 września 1610, zm. 14 października 1658) – książę Modeny i Reggio od roku 1629 do swojej śmierci.

Był najstarszym synem księcia Alfonsa III i jego ukochanej żony – Izabeli Sabaudzkiej, córki Karola Emanuela I Wielkiego, księcia Sabaudii. Księciem Modeny i Reggio został po tym, jak jego ojciec abdykował w 1629.

Na początku swoich rządów musiał zmierzyć się z zarazą, która trwała w latach 16301631 i zabiła 70% mieszkańców Modeny. W 1631 Franciszek poślubił Marię Katarzynę (16151646), córkę Ranuccio I Farnese i miał z nią 9 dzieci:

Po wybuchu wojny trzydziestoletniej, Franciszek przyłączył się do Hiszpanii i najechał księstwo Parmy. Kiedy pojechał do Hiszpanii, gdzie spodziewał się otrzymać nagrodę za poparcie, wrócił z pustymi rękoma. Uzyskał jedynie Correggio za 230 tys. florenów.

W wojnie Castro, Franciszek poparł Wenecję, Parmę i Florencję przeciwko papieżowi Urbanowi VIII, aby odzyskać Ferrarę – dawną ziemię rodziny Este. Wojna zakończyła się 31 marca 1644, a Modeńczycy nie dostali nic. Franciszek, który zraził się do Hiszpanii, zawarł następnie sojusz z Francją, nie udało mu się zdobyć Cremony. Szala zwycięstwa w wojnie przechyliła się na stronę Hiszpanii, jednak Franciszek potwierdził swój sojusz z Francją poprzez małżeństwo swojego syna i następcy z Laurą Martinozzi, siostrzenicą kardynała Jules'a Mazarina.

Po udanym odparciu Hiszpanów, który najechali Mediolan, Franciszek poprowadził swoje wojska razem z Francuzami i Sabaudczykami – razem ze swoim synem podbił Alessandrię i Valenzę (16561657). W 1658 podbił również Mortara, ale zaraziwszy się malarią zmarł wkrótce w Santhià.

Małżeństwa

[edytuj | edytuj kod]

Po śmierci Marii Katarzyny w 1646, Franciszek ożenił się z jej siostrą Wiktorią Farnese (zm. 1649). Miał z nią córkę:

Następnie w 1654 ożenił się z Lukrecją Barberini (16281699), córką Taddeo Barberiniego. Miał z nią syna:

  • Rinaldo d’Este (16551737), kardynała, księcia Modeny.

W sumie z trzech małżeństw miał 11 dzieci, a jego dwóch synów: Alfons IV i Reginald d’Este, zostało książętami Modeny.

Mimo swoich niewątpliwych uzdolnień militarnych i dowódczych, Franciszek miał łagodny charakter i był religijny. Przyczynił się do wzbogacenia Modeny, wybudował Pałac Książęcy, wielki teatr – Teatro della Spelta, Villa delle Pentetorri oraz port na kanale Naviglio. Odbudował też cytadelę.