Franciszek Tabaczyński

Franciszek Tabaczyński
	major piechoty
Data i miejsce urodzenia	11 września 1897 ; Słońsko
Data i miejsce śmierci	1940 ; Charków
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego; Wojsko Polskie
Jednostki	7 Okręgowy Urząd WFiPW
Stanowiska	komendant Legii Akademickiej
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Franciszek Tabaczyński (ur. 11 września 1897 w Słońsku, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się 11 września 1897 w Słońsku, w powiecie inowrocławskim, w rodzinie Piotra i Marii z Lewandowskich^[1]. Uczeń gimnazjum humanistycznego w Gnieźnie. Członek Towarzystwa im. Tomasza Zana i Tajnej Organizacji Niepodległościowej. Naukę przerwało mu powołanie do armii niemieckiej. Na froncie francuskim przebywał dwa lata.

11 listopada 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Wcielony do III batalionu 2 pułku piechoty Legionów, w szeregach którego walczył na wojnie z bolszewikami. Był dwukrotnie ranny. W latach 1919–1920 awansował z kaprala na podporucznika, dowódcę kompanii karabinów maszynowych.

Po zakończeniu działań wojennych przeniesiony do 8 pułku piechoty Legionów. Od 1923 w 57 pułku piechoty jako dowódca kompanii. W 1924 awansowany na stopień kapitana i objął stanowisko dowódcy łączności pułku. 17 grudnia 1931 został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932 i 53. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[2]. W marcu 1932 został wyznaczony na stanowisko dowódcy batalionu^[3]. W sierpniu 1935 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza^[4]. W marcu 1939 pełnił służbę w 7 Okręgowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Poznaniu na stanowisku komendanta Legii Akademickiej^[5].

W 1939 służył w Ośrodku Zapasowym 26 Dywizji Piechoty^[1]. Po agresji ZSRR na Polskę w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej i przebywał w obozie w Starobielsku^[1]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach^[1], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie^[6]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 3348^[1].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika^[7]^[8]^[9]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[10]^[11]^[12].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 684^[13]^[14]
Krzyż Walecznych (trzykrotnie)^[14]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[1]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[1]
Medal za Ratowanie Ginących (11 listopada 1934)^[15]^[13]
Odznaka za Rany i Kontuzje^[16]
Państwowa Odznaka Sportowa^[16]
Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)^[17]

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 555.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 18 grudnia 1931, s. 400.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 224.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935, s. 96.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 522.
↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 23 [dostęp 2024-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
↑ ^a ^b Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 297.
↑ ^a ^b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 23.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 listopada 1934, s. 244.
↑ ^a ^b Na podstawie fotografii [1]
↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 241.

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Charkowa2003555-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 555.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_12_z_18_grudnia_1931,_s._400-2] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 18 grudnia 1931, s. 400.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_6_z_23_marca_1932,_s._224-3] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 224.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_11_z_31_sierpnia_1935,_s._96-4] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935, s. 96.

[CITEREFRybkaStepan2006522-5] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 522.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Charkowa2003LXXIV-6] Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.

[7] Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 23 [dostęp 2024-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).

[8] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[9] Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).

[10] Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).

[11] Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).

[12] „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].

[CITEREFBanaszekRomanSawicki2000297-13] Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 297.

[CITEREFRybkaStepan200623-14] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 23.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_13_z_11_listopada_1934,_s._244-15] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 listopada 1934, s. 244.

[:2-16] Na podstawie fotografii [1]

[17] Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 241.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]