Funky Koval
Scenariusz | |
---|---|
Rysunki | |
Kraj wydania | |
Język |
polski |
Data pierwszego wydania |
1987 |
Wydawca | |
Tematyka | |
Tomów |
4 |
Funky Koval – polska seria komiksowa autorstwa scenarzystów Macieja Parowskiego i Jacka Rodka oraz rysownika Bogusława Polcha i twórczyni koloru, Danuty Polch zd. Czmoch – muzy Polcha i twarzy „Brendy”. W początkowym okresie w pracach nad koncepcją brał udział także Wiktor Żwikiewicz[1], ostatecznie jedynie użyczył potem twarzy jednemu z bohaterów. Głównym bohaterem jest kosmiczny detektyw Funky Koval (pierwotnie miał nazywać się Punky Rock[1]), który z pomocą przyjaciół i partnerów z prywatnej agencji detektywistycznej „Universs” tropi międzyplanetarne afery, nierzadko z podtekstem politycznym. Komiks zdobył serca czytelników znakomitymi i bardzo starannymi rysunkami, intrygującym scenariuszem oraz licznymi odniesieniami do ówczesnej rzeczywistości PRL (stan wojenny, Jerzy Urban, Okrągły Stół) – mimo że akcja komiksu na Ziemi oficjalnie rozgrywała się w USA w latach 80. XXI wieku. Trzecia część komiksu zawierała bogate odniesienia do rodzącej się wówczas III RP. Czwarta część ukazała się dopiero po kilkunastu latach i zawierała odniesienia do rzeczywistości współczesnej wydaniu, takie jak istnienie Internetu itp. W grudniu 2011 roku w specjalnym dodatku do „Nowej Fantastyki” ukazał się dodatkowy epizod Na białym szumie, w którym Koval pojawia się w rzeczywistości stanu wojennego w Polsce w 1981 roku[2].
Wydania
[edytuj | edytuj kod]Komiks publikowany był początkowo w odcinkach i wersji czarno-białej w czasopiśmie Fantastyka w latach (1982–1983) oraz w latach (1985–1986). Następnie ukazał się w formie kolorowych albumów (dwa pierwsze zostały wydane, zanim trzecia seria ukazała się w Fantastyce). Podobnie rzecz miała się z częścią czwartą, serializowaną w Nowej Fantastyce w latach 2010–2011, następnie opublikowaną w albumie.
Albumy
[edytuj | edytuj kod]- Bez oddechu
- wyd. I 1987 – RSW „Prasa-Książka-Ruch” („Komiks – Fantastyka” nr 1)
- wyd. II 1992 – Prószyński i S-ka („Komiks” nr 1/92)
- wyd. III 2011 – Prószyński i S-ka[3]
- Sam przeciw wszystkim
- wyd. I 1988 – RSW „Prasa-Książka-Ruch” („Komiks-Fantastyka” nr 2/88)
- wyd. II 1992 – Prószyński i S-ka („Komiks” nr 2/92)
- wyd. III 2011 – Prószyński i S-ka[3]
- Wbrew sobie
- wyd. I 1992 – Prószyński i S-ka („Komiks” nr 5/92)
- wyd. II 2011 – Prószyński i S-ka[3]
- Wrogie przejęcie
- wyd. I 2011 – Prószyński i S-ka
Wydania zbiorcze
[edytuj | edytuj kod]- Klasyka Polskiego Komiksu – Funky Koval – Egmont Polska, 2002, ISBN 83-237-9603-3 – pierwsze trzy albumy
- Funky Koval. Wydanie kolekcjonerskie. 4 tomy – Prószyński Media, 2014, ISBN 978-83-7961-107-2
Wydania elektroniczne
[edytuj | edytuj kod]W marcu 2011 roku albumy Bez oddechu i Sam przeciw wszystkim zostały wprowadzone do dystrybucji elektronicznej na platformie Woblink dla produktów Apple[4], w tej samej formie zostały także opublikowane w późniejszym terminie albumy trzeci i czwarty.
Adaptacje
[edytuj | edytuj kod]- Funky Koval. Bez oddechu – Sound Tropez, 2014 – adaptacja audio pierwszego albumu do formy słuchowiska
Postacie
[edytuj | edytuj kod]Odniesienia do rzeczywistości dotyczą również występujących postaci, których część ma fizjonomiczne pierwowzory w świecie realnym[5]:
- kpt. Paul Barley, menager w Agencji Universs – Lech Jęczmyk
- Brenda Lear, prywatny detektyw w Agencji Universs i jej współwłaścicielka - Danuta Polch
- Matt Parey, prywatny detektyw w Agencji Universs – Maciej Parowski, współautor komiksu
- Jack Roddy, prywatny detektyw w Agencji Universs – Jacek Rodek, współautor komiksu
- B. (Brent Poll), prywatny detektyw w Agencji Universs – Bogusław Polch, współautor komiksu
- Marc O’Raymouth, niezależny dziennikarz – Marek Oramus
- Vic Zhvicks, niezależny dziennikarz – Wiktor Żwikiewicz, współautor konspektu pierwszej części komiksu
- George Fanner, reżimowy dziennikarz – Jerzy Urban
- najlepsi kasiarze w archiwum Stellar Fox – Jacek Maziarski, Lech Wałęsa
- dziennikarka PC News oraz Bullduck, członek gangu motocyklowego z miasteczka Twinducks – Jarosław Kaczyński
- terrorysta na pokazie kolekcji Eric's Memoriam – Ali Agca
Opinie i nawiązania
[edytuj | edytuj kod]Przez część miłośników komiksu „Funky Koval” uważany jest za najlepszy polski komiks[6]. Niektórzy autorzy nawiązują w swoich pracach do niego (np. 48 stron, Ratman[7]).
Ekranizacja
[edytuj | edytuj kod]We wrześniu 2008 roku twórcy komiksu sprzedali opcję ekranizacji albumu „Bez Oddechu” niezależnemu producentowi filmowemu z USA[8][9].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b „Punky Rock is not dead” na stronie FunkyKoval.pl
- ↑ „Na białym szumie” na stronie FunkyKoval.pl
- ↑ a b c Funky Koval powraca do księgarń – informacja w portalu Gildia Komiksu
- ↑ Informacja na stronie FunkyKoval.pl
- ↑ B. Polch, M. Parowski,J. Rodek, Funky Koval, Koluszki, 2022, s. 6, 142, 143, 145, 228.
- ↑ KZ - magazyn miłośników komiksu [online], kzet.pl [dostęp 2018-01-18] .
- ↑ M. Zucholl, ''Enter The Ratman, czyli szczurza (od)trutka na popkulturę'', "Magazyn Kultury Popularnej Esensja"KZ - magazyn miłośników komiksu [online], esensja.pl [dostęp 2023-07-26] .
- ↑ Funky Koval idzie do kina. Aleja Komiksu, 08-09-13. (pol.).
- ↑ Rafał Pawłowski: Amerykanie zekranizują przygody Funky Kovala. Gildia Komiksu, 08-09-13. (pol.).