Gary Cahill

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Gary Cahill
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Gary James Cahill

Data i miejsce urodzenia

19 grudnia 1985
Dronfield

Wzrost

193 cm[1]

Pozycja

obrońca

Informacje klubowe
Klub

Bournemouth

Numer w klubie

24

Kariera juniorska
Lata Klub
2000–2004 Aston Villa
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2004–2008 Aston Villa 28 (1)
2004–2005 → Burnley (wyp.) 27 (1)
2007–2008 → Sheffield United (wyp.) 16 (2)
2008–2012 Bolton Wanderers 130 (13)
2012–2019 Chelsea 191 (13)
2019–2021 Crystal Palace 45 (1)
2021– A.F.C. Bournemouth 6 (0)
W sumie: 443 (31)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2004–2005  Anglia U-20 3 (0)
2007  Anglia U-21 3 (0)
2010–2018  Anglia 61 (5)
W sumie: 67 (5)
  1. ↑ Aktualne na: 10 października 2021.
  2. ↑ Aktualne na: 27 października 2016.
Multimedia w Wikimedia Commons

Gary James Cahill (ur. 19 grudnia 1985 w Dronfield) – angielski piłkarz grający na pozycji obrońcy w angielskim klubie A.F.C. Bournemouth.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Początkowo zawodnik Aston Villi (od 2000 roku)[2]. W listopadzie 2004 został wypożyczony do Burnley[3]. Regularnie występował w pierwszym zespole, dzięki czemu został uznany najlepszym graczem swojej drużyny[4]. Latem 2005 roku powrócił do klubu z Birmingham. 1 kwietnia 2006 roku zadebiutował w jego barwach w Premier League w przegranym 0:5 meczu z Arsenalem[5]. Pierwszego gola strzelił 16 kwietnia w derbowym spotkaniu z Birmingham City, przyczyniając się do zwycięstwa 3:1[6]. W sezonie 2006/2007 rozegrał w angielskiej ekstraklasie 20 meczów. We wrześniu 2007 roku został wypożyczony do Sheffield United, w którym był podstawowym graczem.

30 stycznia 2008 roku przeszedł na zasadzie transferu definitywnego do Boltonu Wanderers, z którym podpisał trzyipółletni kontrakt[7]. W sezonie 2007/2008 wraz z nim uczestniczył w rozgrywkach Pucharu UEFA – zagrał m.in. w dwóch ćwierćfinałowych meczach ze Sportingiem[8]. Od momentu przejścia do Boltonu, Cahill był jego podstawowym zawodnikiem i stanowił ważny punkt zespołu[4]. Łącznie rozegrał w nim 147 meczów i strzelił 15 goli, w tym jednego w wygranym 2:1 spotkaniu z Evertonem – swoim ostatnim występie w barwach klubu z Horwich (4 stycznia 2012)[9].

16 stycznia 2012 roku przeszedł do Chelsea. Media poinformowały, że cena transferu wyniosła ok. 7 milionów funtów[10]. W londyńskim zespole zadebiutował 5 lutego w zremisowanym 3:3 meczu z Manchesterem United[11]. Pierwszego gola strzelił 18 marca w spotkaniu z Leicester City, przyczyniając się do zwycięstwa 5:2[12]. W sezonie 2011/2012 zdobył wraz z Chelsea puchar Anglii (w finałowym pojedynku z Liverpoolem nie zagrał z powodu kontuzji), wygrał również rozgrywki Ligi Mistrzów – w meczu finałowym z Bayernem Monachium wystąpił w podstawowym składzie[13]. Rok później wraz z klubem wygrał Ligę Europejską. 1 marca 2015r. wygrał z Chelsea Puchar Ligi Angielskiej. 3 maja zdobył mistrzostwo Anglii, wyczyn ten powtórzył dwa lata później[14]. Po odejściu Johna Terry'ego z Chelsea, Cahill został wybrany nowym kapitanem drużyny.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Cahill był uprawniony do występów w reprezentacji Irlandii (jego dziadek jest Irlandczykiem), jednak wybrał grę dla Anglii[15].

Występował w młodzieżowych reprezentacjach Anglii. W 2007 roku uczestniczył w mistrzostwach Europy do lat 21. W turnieju rozegranym w Holandii Anglicy dotarli do półfinału, zaś Cahill zagrał jedynie w zremisowanym bezbramkowo meczu z Czechami w fazie grupowej[16].

W kadrze seniorskiej zadebiutował 3 września 2010 roku w spotkaniu z Bułgarią, zmieniając w drugiej połowie Michaela Dawsona (pierwsze powołanie otrzymał już w 2009 na pojedynek z Kazachstanem[2])[17]. Pierwszego gola w barwach narodowych strzelił 2 września 2011 również w pojedynku z Bułgarią, przyczyniając się do zwycięstwa 3:0[18].

W maju 2012 roku został powołany przez selekcjonera Roya Hodgsona do kadry na mistrzostwa Europy w Polsce i na Ukrainie. 2 czerwca w towarzyskim meczu z Belgią został popchnięty przez napastnika rywali Driesa Mertensa, w wyniku czego wpadł w angielskiego bramkarza Joe Harta i złamał szczękę. Kontuzja wykluczyła go z udziału w turnieju, jego miejsce w kadrze zajął Martin Kelly[19].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Klubowe[edytuj | edytuj kod]

Chelsea

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Gary Cahill (ang.). chelseafc.com. [dostęp 2012-08-17].
  2. ↑ a b Gary Cahill (ang.). thefa.com. [dostęp 2011-12-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 listopada 2011)].
  3. ↑ Villa defender loaned to Clarets (ang.). news.bbc.co.uk. [dostęp 2011-12-06].
  4. ↑ a b Gary Cahill (ang.). soccernet.espn.go.com. [dostęp 2011-12-06].
  5. ↑ Arsenal 5-0 Aston Villa (ang.). news.bbc.co.uk. [dostęp 2011-12-06].
  6. ↑ Aston Villa 3-1 Birmingham (ang.). news.bbc.co.uk. [dostęp 2011-12-06].
  7. ↑ Bolton complete £5m Cahill switch (ang.). news.bbc.co.uk. [dostęp 2011-12-06].
  8. ↑ UEFA Champions League, UEFA Cup 2007/08 Details (ang.). rsssf.com. [dostęp 2011-12-06].
  9. ↑ Everton 1 - 2 Bolton (ang.). news.bbc.co.uk. [dostęp 2011-01-16].
  10. ↑ Gary Cahill's move from Bolton to Chelsea completed (ang.). news.bbc.co.uk. [dostęp 2011-01-16].
  11. ↑ Chelsea 3-3 Manchester United (ang.). bbc.co.uk. [dostęp 2012-05-20].
  12. ↑ Chelsea 5-2 Leicester (ang.). bbc.co.uk. [dostęp 2012-05-20].
  13. ↑ Chelsea 1-1 Bayern Munich (aet, 4-3 pens) (ang.). bbc.co.uk. [dostęp 2012-05-20].
  14. ↑ Chelsea mistrzem Anglii! Niespodziewany bohater - Polsat Sport, www.polsatsport.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
  15. ↑ Republic of Ireland boss Giovanni Trapattoni swoops for England's Gary Cahill (ang.). [dostęp 2012-01-16].
  16. ↑ European U-21 Championship 2007 - Final Tournament Details (ang.). rsssf.com. [dostęp 2011-12-06].
  17. ↑ England 4-0 Bulgaria (ang.). news.bbc.co.uk. [dostęp 2011-12-06].
  18. ↑ Bulgaria 0-3 England (ang.). news.bbc.co.uk. [dostęp 2011-12-06].
  19. ↑ Euro 2012: Gary Cahill ruled out but Rio Ferdinand overlooked (ang.). bbc.co.uk. [dostęp 2012-06-04].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

A.F.C. Bournemouth – obecny skład
  • Aktualny na dzień 25 marca 2022
Składy reprezentacji Anglii
Skład reprezentacji Anglii na Mistrzostwa Europy do lat 21 2007

Anglia

Skład reprezentacji Anglii na Mundialu 2014

Anglia

Skład reprezentacji Anglii na Euro 2016

Anglia

Skład reprezentacji Anglii na Mundialu 2018

Anglia

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gary_Cahill&oldid=66808146”