Gary Cahill
| Gary Cahill | ||
 |
||
| Imię i nazwisko | Gary James Cahill | |
| Data i miejsce urodzenia |
19 grudnia 1985 Sheffield, Anglia |
|
| Pseudonim | Gazza, Gaz | |
| Pozycja | środkowy obrońca | |
| Wzrost | 188 cm[1] | |
| Masa ciała | 71 kg[1] | |
| Informacje klubowe | ||
| Obecny klub | Chelsea | |
| Numer | 24 | |
| Kariera juniorska | ||
|---|---|---|
| 2000–2004 | Aston Villa | |
| Kariera seniorska[a] | ||
| Lata | Klub | M (G) |
| 2004–2008 2004–2005 2007–2008 2008–2012 2012– |
Aston Villa → Burnley (wyp.) → Sheffield United (wyp.) Bolton Wanderers Chelsea |
28 (1) 27 (1) 16 (2) 130 (13) 49 (4) |
| Reprezentacja narodowa[b] | ||
| Lata | Reprezentacja | |
| 2004–2005 2007 2010– |
 Anglia U-20 Anglia U-21 Anglia |
3 (0) 4 (0) 21 (2) |
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
||
Gary James Cahill (ur. 19 grudnia 1985 w Sheffield) – angielski piłkarz grający na pozycji środkowego obrońcy w Chelsea.
Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]
Początkowo zawodnik Aston Villi (od 2000 roku)[2]. W listopadzie 2004 został wypożyczony do Burnley[3]. Regularnie występował w pierwszym zespole, dzięki czemu został uznany najlepszym graczem swojej drużyny[4]. Latem 2005 roku powrócił do klubu z Birmingham. 1 kwietnia 2006 roku zadebiutował w jego barwach w Premier League w przegranym 0:5 meczu z Arsenalem[5]. Pierwszego gola strzelił 16 kwietnia w derbowym spotkaniu z Birmingham City, przyczyniając się do zwycięstwa 3:1[6]. W sezonie 2006/2007 rozegrał w angielskiej ekstraklasie 20 meczów. We wrześniu 2007 roku został wypożyczony do Sheffield United, w którym był podstawowym graczem.
30 stycznia 2008 roku przeszedł na zasadzie transferu definitywnego do Boltonu Wanderers, z którym podpisał trzyipółletni kontrakt[7]. W sezonie 2007/2008 wraz z nim uczestniczył w rozgrywkach Pucharu UEFA – zagrał m.in. w dwóch ćwierćfinałowych meczach ze Sportingiem[8]. Od momentu przejścia do Boltonu, Cahill był jego podstawowym zawodnikiem i stanowił ważny punkt zespołu[4]. Łącznie rozegrał w nim 147 meczów i strzelił 15 goli, w tym jednego w wygranym 2:1 spotkaniu z Evertonem – swoim ostatnim występie w barwach klubu z Horwich (4 stycznia 2012)[9].
16 stycznia 2012 roku przeszedł do Chelsea. Media poinformowały, że cena transferu wyniosła ok. 7 milionów funtów[10]. W londyńskim zespole zadebiutował 5 lutego w zremisowanym 3:3 meczu z Manchesterem United[11]. Pierwszego gola strzelił 18 marca w spotkaniu z Leicester City, przyczyniając się do zwycięstwa 5:2[12]. W sezonie 2011/2012 zdobył wraz z Chelsea puchar Anglii (w finałowym pojedynku z Liverpoolem nie zagrał z powodu kontuzji), wygrał również rozgrywki Ligi Mistrzów – w meczu finałowym z Bayernem Monachium wystąpił w podstawowym składzie[13]. W sezonie 2012/13 Cahill wygrał Ligę Europy.
Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]
Cahill był uprawniony do występów w reprezentacji Irlandii (jego dziadek jest Irlandczykiem), jednak wybrał grę dla Anglii[14].
Występował w młodzieżowych reprezentacjach Anglii. W 2007 roku uczestniczył w mistrzostwach Europy do lat 21. W turnieju rozegranym w Holandii Anglicy dotarli do półfinału, zaś Cahill zagrał jedynie w zremisowanym bezbramkowo meczu z Czechami w fazie grupowej[15].
W kadrze seniorskiej zadebiutował 3 września 2010 roku w spotkaniu z Bułgarią, zmieniając w drugiej połowie Michaela Dawsona (pierwsze powołanie otrzymał już w 2009 na pojedynek z Kazachstanem[2])[16]. Pierwszego gola w barwach narodowych strzelił 2 września 2011 również w pojedynku z Bułgarią, przyczyniając się do zwycięstwa 3:0[17].
W maju 2012 roku został powołany przez selekcjonera Roya Hodgsona do kadry na mistrzostwa Europy w Polsce i na Ukrainie. 2 czerwca w towarzyskim meczu z Belgią został popchnięty przez napastnika rywali Driesa Mertensa, w wyniku czego wpadł w angielskiego bramkarza Joe Harta i złamał szczękę. Kontuzja wykluczyła go z udziału w turnieju, jego miejsce w kadrze zajął Martin Kelly[18].
Sukcesy[edytuj | edytuj kod]
Chelsea[edytuj | edytuj kod]
- Puchar Anglii: 2012
- Liga Mistrzów: 2012
- Liga Europy: 2013
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Gary Cahill (ang.). chelseafc.com. [dostęp 2012-08-17].
- ↑ 2,0 2,1 Gary Cahill (ang.). thefa.com. [dostęp 6 grudnia 2011].
- ↑ Villa defender loaned to Clarets (ang.). news.bbc.co.uk. [dostęp 6 grudnia 2011].
- ↑ 4,0 4,1 Gary Cahill (ang.). soccernet.espn.go.com. [dostęp 6 grudnia 2011].
- ↑ Arsenal 5-0 Aston Villa (ang.). news.bbc.co.uk. [dostęp 6 grudnia 2011].
- ↑ Aston Villa 3-1 Birmingham (ang.). news.bbc.co.uk. [dostęp 6 grudnia 2011].
- ↑ Bolton complete £5m Cahill switch (ang.). news.bbc.co.uk. [dostęp 6 grudnia 2011].
- ↑ UEFA Champions League, UEFA Cup 2007/08 Details (ang.). rsssf.com. [dostęp 6 grudnia 2011].
- ↑ Everton 1 - 2 Bolton (ang.). news.bbc.co.uk. [dostęp 16 stycznia 2011].
- ↑ Gary Cahill's move from Bolton to Chelsea completed (ang.). news.bbc.co.uk. [dostęp 16 stycznia 2011].
- ↑ Chelsea 3-3 Manchester United (ang.). bbc.co.uk. [dostęp 20 maja 2012].
- ↑ Chelsea 5-2 Leicester (ang.). bbc.co.uk. [dostęp 20 maja 2012].
- ↑ Chelsea 1-1 Bayern Munich (aet, 4-3 pens) (ang.). bbc.co.uk. [dostęp 20 maja 2012].
- ↑ Republic of Ireland boss Giovanni Trapattoni swoops for England's Gary Cahill (ang.). [dostęp 16 stycznia 2012].
- ↑ European U-21 Championship 2007 - Final Tournament Details (ang.). rsssf.com. [dostęp 6 grudnia 2011].
- ↑ England 4-0 Bulgaria (ang.). news.bbc.co.uk. [dostęp 6 grudnia 2011].
- ↑ Bulgaria 0-3 England (ang.). news.bbc.co.uk. [dostęp 6 grudnia 2011].
- ↑ Euro 2012: Gary Cahill ruled out but Rio Ferdinand overlooked (ang.). bbc.co.uk. [dostęp 4 czerwca 2012].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Statystyki w bazie Soccerbase (ang.)
- Statystyki na National Football Teams (ang.)
- Statystyki w bazie Englandstats (ang.)
|
||||||||
