Georg Forster (stacja antarktyczna)
70°46′39″S 11°51′03″E/-70,777500 11,850833
| |
| Przynależność państwowa | |
|---|---|
| Data założenia | |
| Liczba personelu |
zimą maks. 8 |
| Wysokość |
141 m n.p.m. |
Położenie na mapie Antarktyki  | |
| 70°46′39″S 11°51′03″E/-70,777500 11,850833
| |
Stacja Georg Forster (niem. Georg-Forster-Station) – nieistniejąca obecnie stacja polarna należąca do Niemieckiej Republiki Demokratycznej, położona na Antarktydzie Wschodniej.
Położenie i warunki[edytuj | edytuj kod]
Stacja znajdowała się w Oazie Schirmachera na Ziemi Królowej Maud, półtora kilometra od radzieckiej stacji Nowołazariewskaja[1]. Współpraca z radzieckimi badaczami pozwalała na wspólne zarządzanie zaopatrzeniem i transportem. Stacja miała budowę modułową, tworzyły ją kontenery zawierające kwatery mieszkalne, generatory i laboratoria; w miarę potrzeb programu badawczego dodawano kolejne kontenery. Ta wówczas nowatorska koncepcja okazała się doskonale sprawdzać w warunkach antarktycznych[2].
Historia i działalność[edytuj | edytuj kod]
Stacja Georg Forster rozpoczęła działalność 21 kwietnia 1976 roku. W stacji prowadzono początkowo badania fizyki wysokiej atmosfery, później program naukowy wzbogacono o geologię, geofizykę, glacjologię i pomiary meteorologiczne[2]. W 1985 roku, kiedy odkryta została dziura ozonowa nad Antarktydą, rozpoczęto w niej program badań warstwy ozonowej. Prowadzono je przez siedem lat, używając balonów stratosferycznych wypuszczanych na wysokość do 35 kilometrów[2][3]. W 1987 roku, kiedy Niemcy Wschodnie przystąpiły do traktatu antarktycznego, została nazwana na cześć Jerzego Forstera, polsko-niemieckiego przyrodnika, uczestnika wyprawy Jamesa Cooka, która w XVIII wieku jako pierwsza zapuściła się na wody Antarktyki. Stacja działała przez 17 lat, po zjednoczeniu Niemiec jednostki badawcze NRD i RFN zostały połączone, a stacja przeszła pod kontrolę Instytutu Alfreda Wegenera. Program badań warstwy ozonowej został przeniesiony do nowej stacji Neumayer II. Stacja została zamknięta w 1993 roku, w ciągu następnych trzech lat została całkowicie zdemontowana, a teren został zrekultywowany[2]. Na liście historycznych miejsc i pomników Antarktyki znajduje się tablica pamiątkowa z brązu (numer 87), ustawiona w miejscu w którym stała stacja Georg Forster[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b HSM 87: Location of the first permanently occupied German Antarctic research station “Georg Forster” at the Schirmacher Oasis, Dronning Maud Land. Secretariat of the Antarctic Treaty, 2013. [dostęp 2015-06-12]. (ang.).
- ↑ a b c d Vor 25 Jahren: Eröffnung der ersten deutschen Antarktisstation. Informationsdienst Wissenschaft, 2001-04-20. [dostęp 2015-06-12]. (niem.).
- ↑ König-Langlo i inni, 426 ozonesonde profiles from Georg-Forster-Station, 2008, 426 datasets, DOI: 10.1594/PANGAEA.547983 [dostęp 2022-01-28] (ang.).
Suplement do: G. König-Langlo, H. Gernandt, Compilation of ozonesonde profiles from the Antarctic Georg-Forster-Station from 1985 to 1992, „Earth System Science Data”, 1 (1), 2009, s. 1–5, DOI: 10.5194/essd-1-1-2009, ISSN 1866-3516 [dostęp 2022-01-28] (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Hans-Jürgen Paech. Die DDR-Antarktisforschung – eine Retrospektive. „Polarforschung”. 60 (3), s. 197–218, 1992. Alfred Wegener Institute for Polar and Marine Research & German Society of Polar Research. Bremerhaven. HDL: 10013/epic.29677. (niem.).
- Georg Forster Station / Antarctica. French Polar Team. [dostęp 2015-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-16)]. (ang.).