Princesse-Élisabeth
71°56′59″S 23°20′49″E/-71,949850 23,346883 Prezentacja modelu stacji w Brukseli w 2007 | |
| Przynależność państwowa | |
|---|---|
| Data założenia | |
| Liczba personelu |
maks.: 20 |
| Wysokość |
1382[1] m n.p.m. |
Położenie na mapie Antarktyki  | |
| 71°56′59″S 23°20′49″E/-71,949850 23,346883
| |
| Strona internetowa | |
Princesse-Élisabeth – letnia stacja antarktyczna należąca do Belgii[2], znajdująca się na Ziemi Królowej Maud na Antarktydzie Wschodniej.
Położenie i warunki[edytuj | edytuj kod]
Stacja znajduje się na granitowym grzbiecie nunataku Utsteinen, położonym około 220 km od wybrzeża Oceanu Południowego. Umiejscowienie stacji pozwala badaczom na dogodną eksplorację wnętrza kontynentu między południkami 20° i 30° E. W okolicy stacji temperatury zmieniają się w zakresie od - 50 do -5 °C[1]. Stacja została nazwana na cześć księżniczki Elżbiety, następczyni tronu Belgii.
Stacja została zbudowana jako budynek pasywny, którego ściany posiadają 9 warstw izolacji, ze zintegrowanymi systemami wentylacji i wymiany ciepła. Dzięki temu w sezonie letnim do ogrzewania wykorzystuje jedynie energię słoneczną i ciepło emitowane przez pracujące urządzenia elektryczne, oraz ciała mieszkańców[3]. Oprócz energii słonecznej, której ilość spada z zakończeniem dnia polarnego, wykorzystywana jest także energia wiatrów katabatycznych. Stacja wykorzystuje w tym celu 9 turbin wiatrowych zdolnych wytrzymać najsilniejsze uderzenia wichru. Dla zabezpieczenia baza posiada także akumulatory i awaryjne generatory[4].
Historia i działalność[edytuj | edytuj kod]
Stacja im. księżniczki Elżbiety rozpoczęła działalność w 2009 roku. Przewidywany czas pracy bazy to 25 lat, może ona działać w trakcie zimy polarnej, choć obecnie jest użytkowana tylko w sezonie letnim od listopada do lutego[1].
Stacja zapewnia dostęp do gór Sør-Rondane, licznych lodowców i Płaskowyżu Polarnego. W tych regionach polarnicy z Belgii i współpracujących krajów (m.in. Japonii) prowadzą różnorodne programy badawcze, obejmujące glacjologię, badania klimatu i atmosfery[5], mikrobiologię i meteorytykę[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d A "Zero Emission" Station?. Princess Elisabeth Antarctica. [dostęp 2014-10-07]. (ang.).
- ↑ Main Antarctic Facilities operated by National Antarctic Programs in the Antarctic Treaty Area (South of 60° latitude South). Council of Managers of National Antarctic Programs, 2014-02-13. [dostęp 2014-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-20)]. (ang.).
- ↑ Passive Buildings Techniques. Princess Elisabeth Antarctica. [dostęp 2014-10-07]. (ang.).
- ↑ Running on Renewable Energies. Princess Elisabeth Antarctica. [dostęp 2014-10-07]. (ang.).
- ↑ A Venue for Polar Science. Princess Elisabeth Antarctica. [dostęp 2014-10-07]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Princess Elisabeth Station / Antarctica. French Polar Team. [dostęp 2014-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-15)]. (ang.).