Giulio Prisco

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Giulio Prisco
Ilustracja
Giulio Prisco, fot. David Orban
Data i miejsce urodzenia

29 września 1957
Neapol, Włochy

Zawód, zajęcie

konsultant IT, futurolog, transhumanista

Miejsce zamieszkania

Budapeszt, Węgry

Małżeństwo

Anna Maria Prisco-Kendoff

Giulio Prisco (ur. 29 września 1957 w Neapolu (Włochy)) – konsultant informacyjnej technologii wirtualnej rzeczywistości[1][2][3] oraz pisarz, futurolog[4] i transhumanista.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Mieszkał we Włoszech, gdzie prowadził firmę konsultingową Metafuturing. Obecnie mieszka w Budapeszcie[5] i jest niezależnym konsultantem informatykiem. Jest członkiem rady wydawców (Consejo Editorial) hiszpańskojęzycznego czasopisma naukowo-technicznego Tendencias21[6], do którego pisuje artykuły[7]. Publikuje i przemawia poruszając wiele tematów[8], takich jak nauka, technologia informacyjna, powstające technologie, światy wirtualne, eksploracja kosmosu i futurologia[9]. Idee Prisco na temat wirtualnej rzeczywistości, technologicznej nieśmiertelności, transferu umysłu i nowych naukowych religii są szeroko cytowane w wydanej przez Oxford University Press książce „Apocalyptic AI – Visions of Heaven in Robotics, Artificial Intelligence, and Virtual Reality”[10].

Były starszy manager w Europejskiej Agencji Kosmicznej, Prisco jest z wykształcenia fizykiem i informatykiem. Był członkiem zarządu w World Transhumanist Association, przez pewien czas pełniąc funkcję dyrektora (executive director), i jest w dalszym ciągu członkiem zarządu w Institute for Ethics and Emerging Technologies[11] oraz w Associazione Italiana Transumanisti[12]. Członek Extropy Institute[13] i od kwietnia 2011 ruchu Terasem, gdzie umieścił zaczątek swojego pliku umysłu (mindfile)[14]. Jest członkiem grupy doradców w Lifeboat Foundation[15] i członkiem założycielem Order of Cosmic Engineers, młodej organizacji utrzymującej, że dobrodziejstwa płynące z technologicznej osobliwości, które przyjdą zgodnie z prawem przyspieszających zmian, mogą okazać się istotną alternatywą wobec obietnic składanych przez największe religie[16][17].

Prisco jest w konflikcie z technokrytykiem Dale Carrico, który twierdzi, że transhumanizm jest technologiczną utopią w formie nowego ruchu religijnego[18]. Prisco jest zdania, że transhumanizm jest raczej antyreligią (“unreligion”) ponieważ oferuje wiele dóbr oferowanych zwykle przez religie, jednak bez ich cech ujemnych[19].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Patricia Fernández de Lis: Mi otra vida virtual. El Pais, 2006-08-06. [dostęp 2011-07-29]. (hiszp.).
  2. Par Laure Belot, Guillaume Fraissard: Mondes virtuels, Web de demain?. Le Monde, 2006-12-03. [dostęp 2011-07-29]. (fr.).
  3. Second Life: Publicidad de Píxel.
  4. The Ci’NUM Designers of Tomorrow. 2005. [dostęp 2011-07-29]. (fr.).
  5. Update: Budapest, Terasem, MOM, Second Life, OpenQwaq. 2011-05-14. [dostęp 2011-07-30]. (ang.).
  6. Consejo Editorial. Tendencias21, 2003-2006. [dostęp 2011-07-29]. (hiszp.).
  7. Giulio Prisco. Tendencias21, 2003-2008. [dostęp 2011-07-30]. (hiszp.).
  8. Stephen Euin Cobb: The Future and You podcast, Feb 20th 2008. 2008-02-20. [dostęp 2011-07-29]. (ang.).
  9. Giulio Prisco: Globalization and Open Source Nano Economy. Kurzweil AI, 2006-03-30. [dostęp 2011-07-29]. (ang.).
  10. Robert M. Geraci: Apocalyptic AI – Visions of Heaven in Robotics, Artificial Intelligence, and Virtual Reality. Oxford University Press, 2010. ISBN 978-0-19-539302-6.
  11. Staff of the IEET. [dostęp 2011-07-29]. (ang.).
  12. Roberto Guerra: Associazione Italiana Transumanisti: Umanesimo Scientifico: intervista a Giulio Prisco. [dostęp 2011-07-29]. (wł.).
  13. Extropy Institute Directors & Advisors. Extropy Institute, 2003-08-23. [dostęp 2011-07-30]. (ang.).
  14. Untitled. Vimeo, 2011-04-29. [dostęp 2011-07-30]. (ang.).
  15. Lifeboat Foundation’s bio page for Giulio Prisco. [dostęp 2011-07-29]. (ang.).
  16. Prospectus. Order of Cosmic Engineers. [dostęp 2011-07-29]. (ang.).
  17. Alfredo Dillon: Un universo paralelo (y digital). Myriades1.com, luty 2007. [dostęp 2011-07-29]. (hiszp.).
  18. Giulio Prisco’s Defense of Superlative Nonsense. Amor Mundi.
  19. Giulio Prisco: Transhumanist spirituality, again. 2008-10-18. [dostęp 2011-07-29]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]