Granecznik
52°01′30″N 16°46′43″E/52,025000 16,778611| przysiółek | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2005) |
37 |
| Strefa numeracyjna |
65 |
| Kod pocztowy |
64-000[2] |
| Tablice rejestracyjne |
PKS |
| SIMC |
0371529 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Kościan  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kościańskiego  | |
| 52°01′30″N 16°46′43″E/52,025000 16,778611[1]
| |
Granecznik, dawniej Granicznik[3] – przysiółek w Polsce, położony w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Kościan[4].
Wieś leży na terenie Parku Krajobrazowego im. gen. Dezyderego Chłapowskiego[5].
W latach 80. XIX w. na terenie Granecznika znajdował się jeden dom zamieszkany przez 25 osób[3]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa leszczyńskiego[5].
W pobliżu przysiółka przebiega czarny znakowany szlak pieszy z Krzana przez Kościan do Rąbinia[5].
Folwark[edytuj | edytuj kod]
Folwark był wzmiankowany od 1722 r. i należał do majątku Choryń.
Zespół folwarczny położony jest przy bocznej drodze prowadzącej z Choryni do Kopaszewa. Pod koniec XIX w. podwórze folwarku miało kształt prostokąta. Przy drodze prowadzącej do Katarzynina usytuowana była cegielnia a naprzeciwko niej staw. Folwark pod koniec XIX w. składał się ze stodoły, budynków gospodarczych, domu mieszkalnego, owczarni, stajni oraz stodoły.
Dom pracowników folwarcznych zbudowany został z cegły, szczyty wykonane zostały z muru pruskiego. Dom parterowy z użytkowym poddaszem, pokryty dwuspadowym dachem, boczne skrzydła nakryte dachami naczółkowymi, pokrytymi dachówką. Elewacja frontowa bocznych skrzydeł wykonana z muru pruskiego.
Stodoła – budynek na planie prostokąta z dwoma sąsiadującymi klepiskami, murowany z cegły, nakryty dachem dwuspadowym pokrytym dachówką. Szczyty stodoły zakończone drobnym fryzem schodkowym.
Po 1945 owczarnie zamieniono na obory, w 1978 zostały zburzone. Zniszczono także stajnie. Do dnia dzisiejszego zachowały się tylko domy pracowników folwarcznych, stodoła oraz dwa budynki gospodarcze pracowników.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 37844
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 337 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b Granicznik, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 795.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 605, 13 lutego 2013. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-07-05].
- ↑ a b c Alicja Dziewulska, Jan Maj: Kościan: mapa topograficzna Polski. Wydanie turystyczne. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Geodezyjno-Kartograficzne, 1997. ISBN 83-7135-149-6.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dawne Budownictwo Folwarczne – Majątki Wielkopolskie. T. V – Powiat Kościański.
| Wsie |
|
|---|---|
| Osady | |
| Osady leśne | |
| Przysiółki | |
| Integralne części wsi |
|
