Przejdź do zawartości

Górzno (wzgórze)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Górzno
Ilustracja
Górzno widok od strony południowo-zachodniej
Państwo

 Polska

Pasmo

Obniżenie Podsudeckie

Wysokość

304,9 m n.p.m.

Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, u góry znajduje się czarny trójkącik z opisem „Górzno”
Ziemia50°50′36,05″N 16°23′57,88″E/50,843347 16,399411

Górzno[1] (czasami jako Wzgórze Ernesta[2], niem. Ernestinenhöhe[3]) – wzgórze o wysokości 304,9 m n.p.m. w południowo-zachodniej Polsce, na Obniżeniu Podsudeckim, w woj. dolnośląskim. Wzniesienie położone jest w południowo-zachodniej części Obniżenia Podsudeckiego, około 6 km na zachód od centrum Świdnicy.

Komisja Turystyki Górskiej Oddziału Ziemi Wałbrzyskiej PTTK uznała wzniesienie (stosując dlań nazwę Wzgórze Ernesta), za najwyższe wzniesienie na Obniżeniu Podsudeckim i zaliczyła go do Korony Sudetów Polskich[2]. Jednak zgodnie z granicami Obniżenia Podsudeckiego przyjętymi w regionalizacji przez Jerzego Kondrackiego, region ten wznosi się znacznie wyżej, a najwyżej położone jego fragmenty leżą na wysokości ponad 400 m n.p.m.[4][5], zatem Górzno nie jest najwyższym wzniesieniem tego mezoregionu.

Wzniesienie ma postać płaskiego kopca o płaskim minimalnie wyniesionym wierzchołku ponad otaczającą powierzchnię i lekko pochyłych zboczach, które przechodzą w zbocza sąsiednich, niedużo mniejszych pagórków. Na samym wierzchołku rośnie niewielka kępa drzew, wokół której na zboczach ciągną się pola uprawne. Na wschód od wzniesienia położona jest miejscowość Komorów, a obok przebiega droga krajowa nr 35.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Urzędowa nazwa ustalona Zarządzeniem Nr 70 Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 marca 1954 r. w sprawie przywrócenia i ustalenia urzędowych nazw obiektów fizjograficznych Dolnego i Górnego Śląska (M.P. 1954 nr 38 poz. 516)
  2. a b Korona Sudetów Polskich. gory-szlaki.pl. [dostęp 2010-12-08]. (pol.).
  3. Tpopgraphische Karte 1:25 000 (Messtischblatt) – 5164 (3013) Schweidnitz 2, wyd. z 1936 r.. [dostęp 2016-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
  4. Polska – regionalizacja fizycznogeograficzna (w układzie dziesiętnym), mapa hipsometryczna w skali 1:1.250.000 będąca załącznikiem do książki J. Kondracki, Geografia fizyczna Polski, PWN, Warszawa 1978
  5. J. Kondracki, A. Richling Regiony Fizycznogeograficzne 1:1.500.000 [w:] Atlas Rzeczypospolitej Polskiej, Główny Geodeta Kraju, Warszawa 1994