Han Wudi
|
|||||
| Imię chińskie osobiste | |||||
|
|||||
| Imię chińskie świątynne | |||||
|
|||||
| Imię chińskie pośmiertne | |||||
|
|||||
| Nazwisko rodowe chińskie | |||||
|
|||||
 |
|||||
| Cesarz Chin | |||||
| Okres panowania | od 9 marca 141 p.n.e. do 29 marca 87 p.n.e. |
||||
| Poprzednik | Han Jingdi | ||||
| Następca | Han Zhaodi | ||||
| Dane biograficzne | |||||
| Dynastia | Han | ||||
| Data urodzenia | 10 sierpnia 156 p.n.e. | ||||
| Data śmierci | 29 marca 87 p.n.e. | ||||
| Ojciec | Han Jingdi | ||||
| Matka | Cesarzowa Wang Zhi (王娡) | ||||
| Żona | Chen Jiao Wei Zifu |
||||
Wudi (chiń. upr.: 汉武帝; chiń. trad.: 漢武帝; pinyin: Hàn Wǔdì; dosł. Cesarz Waleczny; ur. 156, zm. 87 p.n.e.) – cesarz chiński z dynastii Han panujący w okresie 141-87 p.n.e..
Za swego panowania, w celu ograniczenia wpływów rodów arystokratycznych, wprowadził w roku 127 p.n.e. zasadę podziału ziem wśród wszystkich synów. Wprowadził również nowe podatki handlowe i państwowy monopol na sól i żelazo(119 p.n.e.[1]), bicie monet miedzianych i alkohol (98 p.n.e.[1]).
Wprowadził zasadę niánhào nazywania er przez cesarzy. Od tej pory lata były oznaczane kolejnym rokiem panowania danego cesarza. Dodatkowo cesarz mógł nadawać nazwy poszczególnym okresom swojego panowania. Wudi w okresie swojego panowania nadał nazwy jedenastu erom.
Prowadził ekspansywną politykę zewnętrzną – zajął Mandżurię w roku 128 p.n.e. oraz królestwa północnej i środkowej Korei (109-106 p.n.e.).
Przypisy
- ↑ a b Praca zbiorowa: Encyklopedia PWN - historia świata. T. I. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008, s. 471. ISBN 978-83-01-15086-0.
Bibliografia[edytuj]
- Praca zbiorowa pod redakcja Aleksandra Krawczuka, 2005, Wielka Historia Świata Tom 3 Świat okresu cywilizacji klasycznych, str. 626, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ISBN 83-85719-84-9.
- Jacques Pimpaneau Chiny. Kultura i tradycje, Dialog, Warszawa 2001, ISBN 83-88238-77-9
| Poprzednik Jing Di |
Cesarz Chin 140 p.n.e. - 87 p.n.e. |
Następca Zhao Di |
