Helena Morsztynkiewiczowa

Helena Kurkiewicz-Morsztynkiewiczowa
Data i miejsce urodzenia	1894 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	2 lipca 1983 ; Warszawa
Miejsce spoczynku	cmentarz Powązkowski w Warszawie
Zawód, zajęcie	Architekt
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Helena Kurkiewicz-Morsztynkiewiczowa (ur. 1894, zm. 2 lipca 1983 w Warszawie) – polska architekt-urbanista.

Życiorys

Podczas I wojny światowej działała w Polskiej Organizacji Wojskowej.

W 1928 kończyła studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Zajmowała się projektowaniem planów zagospodarowania przestrzennego polskich miast m.in. Buska-Zdroju, Falenicy, Otwocka, Zakopanego, gdyńskiego osiedla Oksywie razem z osiedlem bloków kolonii robotniczej. Plany jej autorstwa dotyczyły również warszawskiego Pola Mokotowskiego, Młocin, Żerania i Żoliborza.

Od 1935 pełniła funkcję rzeczoznawcy Komisji Urbanizacyjnej Związku Miast Polskich. Podczas Polskiego Kongresu Mieszkaniowego w 1937 występując w imieniu grupy architektów zgłosiła rewolucyjne jak na ówczesne czasy wnioski dotyczące budownictwa społecznego i tanich mieszkań, które wskazywały państwo polskie jako regulatora ceny gruntów pod taką zabudowę oraz wykupującego grunty pod cele ogólnomiejskie. Pełniła funkcję redaktora „Biuletynu Urbanistycznego”^[1].

Podczas II wojny światowej pracowała w pracowni „U” przy Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej^[1]. Należała do zespołu kierowanego przez Zygmunta Skibniewskiego, który planował zagospodarowanie północnej części lewobrzeżnej Warszawy. Od 1945 pracowała w Biurze Odbudowy Stolicy^[2].

Była członkiem honorowym Towarzystwa Urbanistów Polskich^[3].

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 236-2-5)^[4].

Odznaczenia

Krzyż Niepodległości, 1930
Złota Odznaka „Odbudowa Warszawy”, 1947
Srebrna Odznaka „Odbudowa Warszawy”, 1950
Złoty Krzyż Zasługi, 1954 i 1956
Srebrny Krzyż Zasługi
Brązowy Krzyż Zasługi
Medal 10-lecia Polski Ludowej

Przypisy

↑ ^a ^b Grzegorz Piątek: Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944−1949. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B, 2020, s. 455. ISBN 978-83-280-3725-0.
↑ Grzegorz Piątek: Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944−1949. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B, 2020, s. 121, 137. ISBN 978-83-280-3725-0.
↑ 90 lat. Towarzystwo Urbanistów Polskich. Wydawnictwo jubileuszowe. Warszawa: TUP, 2013.
↑ Cmentarz Stare Powązki: EMILIA HRYNIEWIECKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-01-20] .

Bibliografia

Cmentarz Powązkowski w Warszawie, JerzyJ. Waldorff, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984, s. 306, ISBN 83-03-00758-0, OCLC 830234313 .
„Fragmenty stuletniej historii 1899-1999, Relacje, wspomnienia, refleksje”, praca zbiorowa pod kierunkiem Tadeusza Baruckiego. SARP Warszawa 2000 ISBN 83-901976-6-9
Kalendarz Warszawski Stolica 1961 s. 73-74.

Linki zewnętrzne

Biogram na stronie SARP „Pamięć miasta”

[Piątek455-1] Grzegorz Piątek: Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944−1949. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B, 2020, s. 455. ISBN 978-83-280-3725-0.

[2] Grzegorz Piątek: Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944−1949. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B, 2020, s. 121, 137. ISBN 978-83-280-3725-0.

[3] 90 lat. Towarzystwo Urbanistów Polskich. Wydawnictwo jubileuszowe. Warszawa: TUP, 2013.

[4] Cmentarz Stare Powązki: EMILIA HRYNIEWIECKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-01-20] .

[1]

[2]

[3]

[4]