Henryk Hartenberg

Henryk Hartenberg

Data i miejsce urodzenia	27 grudnia 1914 Warszawa
Data i miejsce śmierci	19 grudnia 1987 Łódź
Narodowość	polska
Alma Mater	Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR
Dziedzina sztuki	poezja, proza
Odznaczenia

Henryk Hartenberg (ur. 27 grudnia 1914 w Warszawie, zm. 19 grudnia 1987 w Łodzi) – polski poeta oraz działacz komunistyczny.

Życiorys

Był synem krawca – Maurycego Hartenberga i Felicji z domu Gottfryd. Młodość spędził w Warszawie i tam również w latach 30. XX w. pracował jako kuśnierz.

Działalność polityczna

W latach 1931–1938 działał w Komunistycznym Związku Młodzieży Polski, w latach 1931–1939 należał do Związku Zawodowego „Igła”, a także działał w Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom.

Po wybuchu II wojny światowej wyjechał do ZSRR, od 1941 przebywał w Kujbyszewie, gdzie został zmobilizowany do Armii Czerwonej, w oddziałach której walczył. Od 1943 do 1946 był oficerem Ludowego Wojska Polskiego. Od 1946 należał do Polskiej Partii Robotniczej, a od 15 grudnia 1948 do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

W latach 1946–1948 był członkiem egzekutywy Komitetu Powiatowego PPR w Kamiennej Górze, będąc jednocześnie kierownikiem Wydziału Organizacyjnego KP PPR (1946–1948), a następnie KP PZPR (1948–1950). W latach 1950–1951 był sekretarzem organizacyjnym Komitetu Powiatowego PZPR w Bolesławcu, w latach 1951–1952 I sekretarzem Komitetu Dzielnicowego Śródmieście-Prawa we Wrocławiu, a następnie Sekretarzem Organizacyjnym Komitetu Miejskiego we Wrocławiu (1954–1955). W latach 1955–1956 był Zastępcą Kierownika Wydziału Propagandy Komitetu Łódzkiego, a następnie Wydziału Organizacyjnego KŁ (1956–1970). W 1970 odszedł na rentę partyjną.

Ukończył Wyższą Szkołę Nauk Społecznych przy KC PZPR w Warszawie.

Działalność literacka

W 1958 lub 1961 zadebiutował w prasie jako poeta. W 1961 opublikował fraszki „Dla kariery” i „Łódzkim snobom” na łamach „Głosu Robotniczego”, w którym publikował wiersze do 1985 z przerwami. Jego poezja ukazywała się również na łamach czasopism takich jak: „Odgłosy” (1962–1985), „Płomyk” (1966–1968), „Poezja” (1967–1978), „Tygodnik Kulturalny” (1967–1984) oraz „Fakty i Myśli” (1968-1971).

Działał w Towarzystwie Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, Lidze Obrony Kraju, Stowarzyszeniu „Wisła–Odra”, a także w zarządzie łódzkiego oddziału Związku Literatów Polskich i Związku Patriotów Polskich w ZSRR (1943–1946).

Został pochowany na cmentarzu komunalnym Zarzew w Łodzi.

Publikacje

• Cień ptaka. Poezje (Wydawnictwo Łódzkie 1964),
• Prawo plemienia. Poezje (Wydawnictwo Łódzkie 1967),
• Szybkie życie. Opowiadania (Wydawnictwo Łódzkie 1971),
• Stromy jest czas. Poezje (Wydawnictwo Łódzkie 1974),
• Dzień po dniu. Poezje 140 (Państwowy Instytut Wydawniczy 1977),
• Wyjście z ciemności. Poezje (Wydawnictwo Łódzkie 1979),
• Pożar w chmurach. Poezje (Wydawnictwo Łódzkie 1983),
• Znaki pamięci. Poezje (Wydawnictwo Łódzkie 1986),
• Misterium. Poezje (Wydawnictwo Łódzkie 1988),
• Etiudy wieczorne. Poezje (Państwowy Instytut Wydawniczy 1989).

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1959)
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1980).