Henryk Słabczyk

Henryk Słabczyk
Pomidorek
	generał brygady MO
Data i miejsce urodzenia	1 stycznia 1925 ; Antolka
Data i miejsce śmierci	27 października 1973 ; Warszawa
	Przebieg służby
Lata służby	1945–1973
Formacja	Milicja Obywatelska
Jednostki	Ministerstwo Spraw Wewnętrznych (1969–1973)
Stanowiska	komendant Ośrodka Szkolenia Oficerów MO/Szkoły Oficerskiej MO w Szczytnie (1954–1958); komendant MO miasta Łodzi (1958–1965); komendant MO m.st. Warszawy (1965–1969); podsekretarz stanu w MSW PRL (1969–1973);
	Odznaczenia

Henryk Słabczyk, ps. Pomidorek (ur. 1 stycznia 1925 w Antolce, zm. 27 października 1973 w Warszawie) – funkcjonariusz milicji i służby bezpieczeństwa, wiceminister spraw wewnętrznych PRL, generał brygady MO.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Jana, robotnika rolnego, i Franciszki. Skończył 7 klas szkoły podstawowej, był robotnikiem rolnym w Czaplach Małych (1937–), wstąpił do PPR i GL (1942), gdzie przyjął pseudonim Pomidorek. Był członkiem oddziału AL im. Bartosza Głowackiego, uczestniczył w kolportażu konspiracyjnej prasy i w dywersji kolejowej.

W 1945 wstąpił do milicji i został funkcjonariuszem KPMO w Miechowie (1945), milicjantem / zastępcą komendanta posterunku MO w Tczycy (1945–1946), zastępcą komendanta posterunku MO w Charsznicy (1946), p.o. instruktora ds. polityczno-wychowawczych w KPMO w Nowym Targu (1946–).

Ukończył podoficerską szkołę milicji w Krakowie i Centralną Szkołę Oficerów Polityczno-Wychowawczych MO w Łodzi (1947–1948), wykładał i był zastępcą komendanta w Szkole Oficerskiej Centrum Wyszkolenia MO w Słupsku (1948–1951), skończył liceum ogólnokształcące dla pracujących w Słupsku (1951). Kształcił się w Szkole Partyjnej przy KC PZPR w Warszawie (1951–1953).

Był zastępcą komendanta wojewódzkiego MO w Stalinogrodzie (1953–1954), komendantem Ośrodka Szkolenia Oficerów MO/Szkoły Oficerskiej MO w Szczytnie (1954–1958), komendantem MO miasta Łodzi (1958–1965), komendantem MO miasta stołecznego Warszawy (1965–1969), ukończył studia na Wydziale Historyczno-Socjologicznym Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR w Warszawie (1967).

Pełnił funkcję wiceministra spraw wewnętrznych (1969–1973). Stopień generała brygady uzyskał w 1969. 14 grudnia 1970 podczas wydarzeń na Wybrzeżu przybył do Gdańska, gdzie następnego dnia wszedł w skład lokalnego sztabu mającego stłumić strajki; opowiedział się za aresztowaniem członków komitetu strajkowego w Gdyni w nocy z 15 na 16 grudnia 1970. W styczniu 1971 brał udział w akcji likwidacji strajku w Szczecinie. Od 1971 zastępca członka KC PZPR.

Pochowany 30 października 1973 roku w Alei Zasłużonych na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B2-tuje-22)^[1]. W imieniu władz partyjnych i państwowych w pogrzebie udział wzięli zastępcy członków Biura Politycznego KC PZPR Stanisław Kania, Józef Kępa, minister spraw wewnętrznych Stanisław Kowalczyk, sekretarz KC PZPR Jerzy Łukaszewicz, członek Sekretariatu KC PZPR Zdzisław Żandarowski oraz kierownik Wydziału Administracyjnego KC Teodor Palimąka^[2].

W 1976 jego imieniem nazwano Szkołę Podoficerską MO w Pile (szkoła pozbawiona tego patrona w grudniu 1990). Do upadku PRL jego imię nosiła również Szkoła Podstawowa nr 278 w Warszawie przy ul. Jana III Sobieskiego.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Order Sztandaru Pracy II klasy (1964)
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Złoty Krzyż Zasługi
Srebrny Krzyż Zasługi
Krzyż Walecznych
Medal 10-lecia Polski Ludowej
Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1970)^[3]
Order Czerwonego Sztandaru (ZSRR)
Medal Za Umacnianie Przyjaźni Sił Zbrojnych I stopnia (Czechosłowacja)
inne odznaczenia

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
↑ Trybuna Robotnicza, nr 258, 31 października 1973, str.2
↑ Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 3, 30 kwietnia 1970, s.13.

Bibliografia i linki[edytuj | edytuj kod]

Jerzy Eisler: Grudzień ’70, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne Warszawa 1995
Czesław Brzoza, Andrzej Leon Sowa: Wielka Historia Polski t. 5, Kraków 2003
Biogram IPN
Biogram iPSB
Gen. bryg. Henryk Słabczyk [w:] "Trybuna Robotnicza", nr 256, 29 października 1973, s. 2.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Henryk Słabczyk, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2021-12-28].

[1] Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

[2] Trybuna Robotnicza, nr 258, 31 października 1973, str.2

[3] Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 3, 30 kwietnia 1970, s.13.

[1]

[2]

[3]