Herburt (herb szlachecki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herb Herburt
Herb Herburt

Herburt (Herbolth, Herbolt, Herbort, Herbortowa, Herbot, Herbott, Herbulów, Fulsztyn, Miecze, Pawęza, Pawęża) – polski herb szlachecki.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

W polu czerwonym jabłko zielone lub złote[1] przebite trzema mieczami: w skos, w skos lewy i na opak. Klejnot: trzy pióra strusie.

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Wizerunek pieczętny z 1353 roku, zapis z 1571. Przyniesiony do Polski z Westfalii (Dolna Saksonia) przez Morawy w pierwszej połowie XIV wieku[1].

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Arłamowski, Chełmowski, Dobromilski, Falsztyn, Fulstein, Fulsztyn, Fulsztyński, Gerberski, Hajbowicz, Helman, Herberski, Herbortowski, Herburt, Hewel, Hewell, Hejbowicz (Heybowicz), Katyna, Kobyliński, Kozika, Kozieka, Kozieł, Koziełł, Lewgowd, Milatowskic, Mierzewski, Modzelewski, Modzelowski, Nicz, Nosicki, Nowicki, Odnowski, Pawlęga, Ponyrko, Powęzowski, Rymgayło, Rymgayłowicz, Wieliczański[2], Wismułowicz, Wisnarzewski, Woronicz, Zyniew.

Znani herbowni[edytuj | edytuj kod]

Występowanie w heraldyce terytorialnej[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Alfred Znamierowski: Herbarz rodowy. Warszawa: Świat Książki, 2004. ISBN 83-7391-166-9.
  2. Herbburt, Herbarz Polski Gajl Milewski [dostęp 2023-02-10].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]