Italo disco

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Italo disco
Pochodzenie  Włochy
Czas i miejsce powstania lata 1978–1983[1],
Włochy
Instrumenty syntezator, perkusja elektroniczna, sampler Emulator II, automat perkusyjny Roland TR-808
Największa popularność Lata 80. XX wieku
Gatunki pokrewne disco, post disco, euro disco, dance, eurodance, italo dance, spacesynth, disco polo
Podgatunki
eurobeat
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Italo disco – termin marketingowy wprowadzony w 1983[1] roku przez Bernharda Mikulskiego, założyciela wytwórni płytowej ZYX Music[2]. Termin ten odnosi się do włoskiej elektronicznej muzyki dyskotekowej z lat 80. XX wieku oraz muzyki z innych części Europy i Ameryki Północnej, które ją naśladowały[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Przed powstaniem terminu italo disco w 1983 roku, wykonawców tego nurtu określano terminem Spaghetti-Dance[2] lub po prostu zaliczano ich twórczość do muzyki disco[1].

Muzyka italo disco wywodzi się głównie z muzyki disco, funk i euro disco[2]. Typowy utwór nurtu italo disco ma kontrastujące ze sobą zwrotki i refren oraz podkład muzyczny z syntezatora[2].

Pod koniec dekady lat 80. popularność tego nurtu zaczęła drastycznie maleć, aż w końcu w połowie lat 90. całkowicie zniknął z rynku[2]. Od 2007 roku można zauważyć coraz większy wzrost zainteresowania wykonawcami muzyki italo disco, który przejawia się powstawaniem stacji radiowych i portali internetowych promujących ten nurt muzyczny, spotkaniami fanów italo disco, zwiększoną liczbą koncertów wykonawców tego gatunku, a w coraz większej ilości lokali odtwarzana jest muzyka z tego nurtu muzycznego[3].

Z italo disco wywodzi się podgatunek tej muzyki: eurobeat. Nieliczne instrumentalne utwory italo disco, tworzone w pierwszej połowie lat 80. przez formacje Hypnosis, Koto i Laserdance, w drugiej połowie lat 80. dały początek samodzielnemu gatunkowi spacesynth (nazywanemu także spacedance czy synthdance). Gatunek ten, podobnie jak italo disco, zniknął ze sceny muzycznej w połowie lat 90., ale po roku 2000, dzięki Internetowi, odrodził się jako niszowy nurt muzyki elektronicznej.

Nurt italo disco wywarł także wpływ na powstanie muzyki house[2][4], dance[3] i muzyki techno[5][6]. Nurt na początku lat 90. XX wieku stracił popularność na rzecz muzyki eurodance[7], której jednym z przedstawicieli był brytyjski muzyk pochodzenia jamajskiego Ice MC debiutując nagraniem do singla Easy, którego producentem był włoski muzyk Roberto Zanetti, znany z muzyki italo disco jako Savage[8][9].

Wykonawcy[edytuj | edytuj kod]

Savage
 Zobacz też kategorie: Muzycy italo disco, Zespoły italo disco.

Najbardziej znanymi przedstawicielami są zespoły i wykonawcy tacy jak: Francesco Napoli, Savage, Ken Laszlo, P.Lion, Albert One, Radiorama, Valerie Dore, Sabrina, Scotch, Baltimora, Righeira, Ryan Paris, Spagna, Miko Mission, Silver Pozzoli, La Bionda, Gazebo, Eddy Huntington, Den Harrow.

Instrumenty[edytuj | edytuj kod]

Syntezatorowe brzmienie utworów italo disco uzyskiwano za pomocą syntezatorów: Roland JX-8P, Roland Juno60/106, Yamaha DX7, ARP Odyssey, a także samplera Emulator II, automatu perkusyjnego Roland TR-808 oraz perkusji elektronicznych Simmonsa, Minimooga, Oberheima, Linndruma[2].

Italo disco w Polsce[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten był pierwowzorem dla nazwy nurtu polskiej muzyki tanecznej – disco polo i bywa często z nim mylony[10] jednak odróżnia go wyraźne przesłanie skierowane do odbiorcy. Muzyka italo disco pomimo prostej i łatwo „wpadającej w ucho” melodii przeważnie zawiera teksty mówiące o życiu oraz troskach z nim związanych, niejednokrotnie dając życiowe rady i wskazówki[11], natomiast w warstwie muzycznej od disco polo odróżnia brak jakichkolwiek elementów muzyki biesiadnej[12]. Z tego powodu muzyka italo disco często zaliczana jest do muzyki dance[11][13]. Na początku lat 90. Krzysztof Krawczyk próbując powrócić na estradę tworzył w nurcie italo disco, głównie remiksy swoich starszych przebojów z lat 70. i 80., a także nagrał kilka innych utworów[14][11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Italo Disco. DJ World. [dostęp 2014-06-16].
  2. ↑ a b c d e f g h Historia Italo Disco (pol.). TOP80.PL, 2008-06-01. [dostęp 2012-07-25].
  3. ↑ a b Italo disco przeżywa drugą młodość, muzyka.onet.pl, 3 kwietnia 2007 [dostęp 2016-10-02] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-01] (pol.).
  4. ↑ Paweł Gzyl, Gatunki muzyczne: house, czyli w tym domu się tańczy!, muzyka.onet.pl, 13 lutego 2014 [dostęp 2014-04-18] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-18] (pol.).
  5. ↑ Ishkur’s Guide to Electronic Music | New Home on Techno.org, www.techno.org, 18 listopada 2007 [dostęp 2015-12-11] [zarchiwizowane z adresu 2007-11-18] (ang.).
  6. ↑ Jakub Bożek, Italo disco to nie tylko Sabrina, „Krytyka Polityczna”, 11 września 2013 [dostęp 2016-01-19] [zarchiwizowane z adresu 2013-09-11].
  7. ↑ A rytm był tancerzem – Muzyka, kultura.onet.pl [dostęp 2020-05-13] (pol.).
  8. ↑ Ice MC na 90' Festival, muzyka.interia.pl, 15 lutego 2016 [dostęp 2016-09-04].
  9. ↑ ICE Mc – Easy, Discogs [dostęp 2019-09-04] (ang.).
  10. ↑ Sławomir Zygmunt. Co to jest disco polo?. „KINO”. Nr 4/1998. ISSN 0023-1673. 
  11. ↑ a b c Wywiad z Krzysztofem Krawczykiem. interia.pl, 2009-01-19. [dostęp 19 stycznia 2009]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-02)].
  12. ↑ Disco polo – tego się słucha w tajemnicy!. Polskie Radio, 2013-02-23. [dostęp 2013-02-23].
  13. ↑ Italo disco. W: Słownik Języka Polskiego PWN [on-line]. sjp.pwn.pl. [dostęp 2012-07-25].
  14. ↑ Krzysztof Krawczyk. piosenkarze.pl. [dostęp 2012-07-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-09)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Italo_disco&oldid=59833720”