Józef Łańcucki (nauczyciel)
porucznik piechoty rezerwy | |
Data i miejsce urodzenia |
28 listopada 1890 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
wiosna 1940 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914–1918, 1920, 1939 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Późniejsza praca |
nauczyciel i kierownik szkoły powszechnej |
Józef Łańcucki (ur. 28 listopada 1890 w Sieniawie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – polski nauczyciel, żołnierz legionów polskich, porucznik piechoty rezerwy Wojska Polskiego[1], ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 28 listopada 1890 roku w Sieniawie, syn Bronisława i Weroniki Michalskiej. Był nauczycielem w szkołach powszechnych w Gniewczynie Łańcuckiej (1912–1913), a także Rozborzu (1913–1914). Podczas I wojny światowej 7 września 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich, służył w szeregach 4 pp i 2 pp. Jego bracia Jan i Józef Andrzej, Szczepan również służyli w LP[2]. W 1920 roku walczył w wojnie polsko-bolszewickiej[1]. W latach 1921–1930 był kierownikiem szkoły powszechnej w Jagielle, a w latach 1930–1939 był kierownikiem szkoły powszechnej w Gniewczynie Łańcuckiej.
We wrześniu 1939 roku walczył w kampanii wrześniowej. Po agresji ZSRR na Polskę w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej i osadzono go w obozie w Starobielsku[3]. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[4], gdzie od 17 czerwca 2000 roku mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[5]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 1912[4].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana[6][7][8]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[9][10].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Porucznik Piech. Rezerwy Józef Andrzej Łańcucki [online], katyn.ipn.gov.pl .
- ↑ Józef Łańcucki [online], Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 .
- ↑ Katyń. Sowiecka zbrodnia i 50 lat kłamstwa. Poznaj listę zamordowanych mieszkańców Podkarpacia [WIDEO] ''Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego'' [online], korso24.pl [dostęp 2023-03-06] .
- ↑ a b Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 309.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 98 [dostęp 2024-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Żołnierze 4 Pułku Piechoty Legionów
- Żołnierze 2 Pułku Piechoty Legionów
- Porucznicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Pochowani na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu na Piatichatkach w Charkowie
- Ludzie urodzeni w Sieniawie
- Urodzeni w 1890
- Zmarli w 1940
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Charkowie
- Polscy nauczyciele