Jēkabpils

Jēkabpils
Herb	Flaga
Państwo	Łotwa
Okręg (do 2014)	Jēkabpils
Burmistrz	Leonīds Salcevičs
Powierzchnia	23 km²
Wysokość	10 m n.p.m.
Populacja (2016); • liczba ludności; • gęstość	; 24 146; 945,8 os./km²
Nr kierunkowy	652
Kod pocztowy	5201–5206
	Położenie na mapie Łotwy Jēkabpils
	56°30′N 25°51′E/56,500000 25,850000
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa
	Portal Litwa, Łotwa i Estonia

Jēkabpils (niem. Jakobstadt, pol. Jakubowo, Jakubów lub Jakobsztat) – miasto na Łotwie, siedziba okręgu, położone nad rzeką Dźwiną, po obu jej stronach, podzielone między Łatgalię (brzeg prawy) i Semigalię (brzeg lewy), 9. według liczby mieszkańców miasto Łotwy, 26 965 mieszkańców (2004). Jēkabpils leży przy drodze krajowej nr 6 łączącej Rygę z Dyneburgiem. Miasto pełni głównie funkcje przemysłowe i handlowe.

Znajduje się tu stacja kolejowa Krustpils, węzeł linii Ryga - Dyneburg i Jełgawa - Rzeżyca.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Na terenach obecnego Jēkabpilsu w 1237 zakon kawalerów mieczowych wzniósł zamek Kreutzburg. Wykopaliska archeologiczne na terenie dawnego zamku potwierdzają, że w tym miejscu istniało dawniej centrum handlu i osada plemienia Łatgalów, jednego ze szczepów, od których wywodzą się Łotysze. Wokół zamku rozwinęła się osada Krustpilis. Podczas wojen polsko-szwedzkich w XVII wieku była ona często niszczona, jednak zawsze odbudowywana. W XVII wieku na tereny te przybyli z Rosji starowiercy. Prawa miejskie Jēkabpils otrzymał w 1670 od księcia Kurlandii i Semigalii Jakuba Kettlera. Z założeniem miasta wiąże się legenda o rysiu spotkanym w tych lasach przez księcia. Do dziś w herbie Jēkabpilsu widnieje to zwierzę. W 1683 w Jakobstadt urodziła się Marta Skowrońska, przyszła żona cara Piotra I i caryca Rosji Katarzyna I. W 1721 całe miasto przeszło pod władzę rosyjską. Od 1920 jeden z ważnych ośrodków niepodległej Łotwy. W 1962 Krustpilis i Jēkabpils połączyły się, tworząc jedno miasto.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Jēkabpils zachował swój oryginalny charakter miasta handlowego. W najstarszej części miasta zachowała się niska zabudowa z XVII i XVIII wieku, z wieloma małymi sklepikami. W wielokulturowym mieście znajduje się również wiele świątyń różnych wyznań.