Przejdź do zawartości

Jakub Natanson

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jakub Natanson
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 sierpnia 1832
Warszawa

Data i miejsce śmierci

14 września 1884
Warszawa

Miejsce spoczynku

Cmentarz żydowski przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 20, ulica 4)[1][2].

Zawód, zajęcie

chemik i finansista

Jakub Natanson, 1861 r.
Grób Jakuba Natansona w kwaterze rodzinnej na cmentarzu żydowskim w Warszawie (środkowy w pierwszym rzędzie)

Jakub Natanson (ur. 20 sierpnia 1832 w Warszawie, zm. 14 września 1884 tamże) – polski chemik i finansista żydowskiego pochodzenia. Jeden z założycieli Kasy im. J. Mianowskiego, wolnomularz[3] W 1855 jako pierwszy chemik zsyntetyzował fuksynę[4].

Był jednym z dwanaściorga dzieci małżeństwa Samuela Natansona i Leokadii z domu Weinreb. Samuel Natanson – kupiec bławatny, fabrykant i bankier dbał o wykształcenie synów, wychowywano ich w poszanowaniu tradycji polskiej i żydowskiej.

Do szkoły uczęszczał w Radomiu i w Warszawie, gdzie ukończył Gimnazjum Realne w 1852 wyróżniony srebrnym medalem.

  • 1852–1856 studiował chemię na uniwersytecie w Dorpacie (dziś Tartu, środkowa Estonia).
  • 1858–1862 doskonalenie zawodowe w laboratoriach znanych chemików w Niemczech, Francji i Anglii, następnie objął Katedrę Chemii w Szkole Głównej Warszawskiej.
  • 1866 zrezygnował ze stanowiska w Szkole Głównej i podjął działalność gospodarczą, jednocześnie inicjując i uczestnicząc w przedsięwzięciach społecznych, charytatywnych i oświatowych.

Działalność naukowa

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1857–1858 wydał w Warszawie podręcznik Krótki rys chemij organicznej, ze szczególnym względem na rolnictwo, technologię i medycynę (część I i II[5][6]), nakładem wydawnictwa brata Henryka. W tym podręczniku zastosował ulepszone słownictwo chemiczne. W następnych latach aż do roku 1874 opublikował kilka prac z dziedziny chemii. W 1875 wraz z bratem Ludwikiem oraz księciem Janem Tadeuszem Lubomirskim i Józefem Zamoyskim założył Muzeum Przemysłu i Rolnictwa.

Działalność gospodarcza

[edytuj | edytuj kod]

Od 1866 J. Natanson działał jako finansista i przemysłowiec. Wraz z bratem Henrykiem kierował domem bankowym założonym przez ich ojca. W 1870 roku założył, wspólnie z głównym udziałowcem Leopoldem Kronenbergiem i swym bratem Henrykiem, największy wówczas w kraju Bank Handlowy w Warszawie istniejący do dzisiaj. W 1871 był współzałożycielem Towarzystwa Osad Rolnych i Przytułków Rzemieślniczych oraz członkiem jego komitetu.

Od 1871 był udziałowcem w przedsiębiorstwach wydobycia węgla położonych w okolicach Sosnowca, gdzie spółka władała licznymi kopalniami węgla kamiennego. Działał też w przemyśle papierniczym, cukrowniczym i kolejach żelaznych. W 1879 z bratem Ludwikiem założył w Warszawie Szkołę Rzemiosł i Przemysłu.

W 1881 był współzałożycielem Kasy im. Józefa Mianowskiego.

Działalność społeczna

[edytuj | edytuj kod]

Jakub Natanson jako pobożny Żyd wspierał hojnie synagogę na Nalewkach oraz był głównym fundatorem nowej, reformowanej Wielkiej Synagogi na placu Tłomackie. Stanowiła ona najważniejszy ośrodek życia religijnego postępowej społeczności żydowskiej w stolicy. Potępiana przez Żydów ortodoksyjnych. Podczas studiów został przyjęty do korporacji akademickiej Konwent Polonia, w której pełnił funkcję „gospodarza” i później wspierał.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Grób Jakuba Natansona w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie.
  2. Cmentarze m. st. Warszawy. Cmentarze żydowskie. Warszawa: Rokart, 2003. ISBN 83-916419-3-7.
  3. Ludwik Hass, Wolnomularstwo w Europie środkowo-wschodniej w XVIII i XIX wieku, 1982, s. 500.
  4. Podręczny słownik chemiczny, Romuald Hassa (red.), Janusz Mrzigod (red.), Janusz Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 260, ISBN 83-7183-240-0.
  5. Jakób Natanson, Krótki rys chemii organicznéj : ze szczególnym względem na rolnictwo, technologią [!] i medycynę. Cz. 1 [online], polona.pl [dostęp 2019-08-01].
  6. Jakób Natanson, Krótki rys chemii organicznéj : ze szczególnym względem na rolnictwo, technologią [!] i medycynę. Cz. 2 [online], polona.pl [dostęp 2019-08-01].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]