Jan Bokszczanin (pułkownik)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Bokszczanin
Ilustracja
pułkownik artylerii pułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia

7 lipca 1887
Syryca, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

kwiecień 1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

1914–1940

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Formacja

I Korpus Polski
III Korpus Polski w Rosji

Jednostki

2 Pułk Artylerii Polowej Legionów
11 Pułk Artylerii Polowej
10 Pułk Artylerii Ciężkiej

Stanowiska

dowódca dywizjonu
kwatermistrz pułku
zastępca dowódcy pułku
dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Jan Bokszczanin (ur. 7 lipca 1887 w Syrycy, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – pułkownik artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Stanisława i Pelagii z Maciuszewskich[1].

W czasie I wojny światowej służył w armii rosyjskiej, a po jej rozpadzie dołączył do tworzonego na wschodzie Wojska Polskiego. Był żołnierzem III Korpusu Polskiego oraz I Korpusu Polskiego[1].

Po zakończeniu wojny został przyjęty do Wojska Polskiego. Pełnił służbę w 2 pułku artylerii polowej Legionów. W dniach 3–5 czerwca 1920 dowodził podgrupą artylerii w obronie rzeki Berezyny[2]. W sierpniu i wrześniu 1920 dowodził grupą artylerii przydzieloną do XXXIII Brygady Piechoty[3]. 9 września 1920 został zatwierdzony w stopniu kapitana artylerii z dniem 1 kwietnia 1920, w „grupie byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej”. W latach 1920–1923, na froncie i w garnizonie Kielce, dowodził II dywizjonem 2 pap Leg.[4][5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 133. lokatą w korpusie oficerów artylerii. Z dniem 1 sierpnia 1924 został przesunięty ze stanowiska dowódcy II dywizjonu na stanowisko kwatermistrza pułku[6]. 1 grudnia 1924 awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 27. lokatą w korpusie oficerów artylerii[7]. W marcu 1926 został wyznaczony na stanowisko komendanta Szkoły Podoficerów Zawodowych Artylerii[8]. W kwietniu 1928 został przeniesiony z Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu do 11 pułku artylerii polowej w Stanisławowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[9][10]. W marcu 1929 objął dowództwo 10 pułku artylerii ciężkiej w Pikulicach k. Przemyśla i sprawował je przez kolejnych dziesięć lat[11]. Na pułkownika awansował ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 i 9. lokatą w korpusie oficerów artylerii[12].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dowodził artylerią Obrony Przemyśla. Po agresji ZSRR na Polskę w dalszym etapie walk dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Grób symboliczny na Cmentarzu Starym w Kielcach (kwatera 5-B)[13].

Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie do stopnia generała brygady[14]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

 Osobny artykuł: Awanse generalskie oficerów II Rzeczypospolitej Polskiej z 2007.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był żonaty z Julią[15][16].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 38.
  2. ↑ Barszczewski 1929 ↓, s. 14.
  3. ↑ Barszczewski 1929 ↓, s. 17-18.
  4. ↑ Barszczewski 1929 ↓, s. 7.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 717, 816.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 73 z 30 lipca 1924 roku, s. 418.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 640, 738.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 marca 1926 roku, s. 85.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 145.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 385, 450.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 101.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 176, 710.
  13. ↑ Cmentarium – Spis zmarłych pochowanych na Cmentarzu Starym w Kielcach [online], cmentarium.sowa.website.pl [dostęp 2019-11-30].
  14. ↑ M.P. z 2007 r. nr 85, poz. 885
  15. ↑ Dział urzędowy. 87. Ogłoszenie. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 14, s. 121, 25 lipca 1934. 
  16. ↑ Dział urzędowy. 151. Ogłoszenie. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 19, s. 245, 23 września 1938. 
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 6 grudnia 1921 roku, s. 1608.
  18. ↑ M.P. z 1935 r. nr 65, poz. 85 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 19 marca 1935 roku, s. 19.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Bokszczanin_(pułkownik)&oldid=71656921”