Jan Chylewski

Jan Chylewski
	podpułkownik artylerii
Pełne imię i nazwisko	Jan Władysław Chylewski
Data i miejsce urodzenia	27 czerwca 1891 ; Łęki Wielkie
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 ; Charków
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego; Wojsko Polskie
Jednostki	Mazowiecka Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii
Stanowiska	komendant szkoły
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa
	Odznaczenia

Jan Władysław Chylewski (ur. 27 czerwca 1891 w Łękach Wielkich, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 27 czerwca 1891 w Łękach Wielkich, w powiecie kościańskim, w rodzinie Adama i Antoniny^[1].

W czasie I wojny światowej, w latach 1914–1918 służył w armii niemieckiej. W 1917 r. otrzymał nominację na podporucznika. Jako dowódca 1 baterii 1 dywizjonu artylerii ciężkiej wielkopolskiej wziął udział w powstaniu wielkopolskim^[2].

Po zakończeniu wojny, w 1919, został przyjęty do Wojska Polskiego i zweryfikowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i przydzielony do 17 pułku artylerii ciężkiej. W jednostce służył do 1921 roku. W 1921 został przydzielony do 7 pułku artylerii ciężkiej^[3]^[4]. W 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i służył w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii^[5]. Od 1930 służył w 8 pułku artylerii ciężkiej jako dowódca dyonu^[6]. 28 czerwca 1933 roku został przesunięty na stanowisko kwatermistrza pułku^[7]. 24 stycznia 1934 roku został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1934 roku i 13. lokatą w korpusie oficerów artylerii^[8]. W czerwcu 1934 został przeniesiony do 2 pułku artylerii ciężkiej w Chełmie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[9]. 2 sierpnia 1937 objął obowiązki komendanta Mazowieckiej Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii w Zambrowie^[10].

W 1939 kadra Mazowieckiej Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii wraz z kadrą Wołyńskiej Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii została skierowana do Włodzimierza Wołyńskiego. Kilkunastu oficerów dostało się do niewoli sowieckiej, wśród nich Jan Chylewski. W kwietniu 1940 roku został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 roku spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie na stopień pułkownika^[11]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4725 – 1922^[12]
Krzyż Niepodległości – 20 lipca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[13]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Walecznych dwukrotnie (po raz pierwszy w 1921^[14])
Złoty Krzyż Zasługi po raz pierwszy – 10 listopada 1928^[15]
Złoty Krzyż Zasługi po raz drugi – 18 lutego 1939 „za zasługi na polu pracy społecznej”^[16])
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Zobacz też

Przypisy

↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 67.
↑ Polak (red.) 1993 ↓, s. 35.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 792, 842.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 710.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 433, 458.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 182, 708.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 128.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 24 stycznia 1934 roku, s. 1.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 163.
↑ Łukasiak 1999 ↓, s. 3.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 2, s. 101
↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198.
↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 57)
↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
↑ M.P. z 1939 r. nr 45, poz. 76.

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Jan Łukasiak: Mazowiecka Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii im. gen. Józefa Bema. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1999. ISBN 83-87103-78-0.
Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
SebastianS. Tuliński SebastianS., Synowie Grodziska Wielkopolskiego, Granowa, Kamieńca, Rakoniewic, Wielichowa w dołach śmierci Katynia, Charkowa, Miednoje, Grodzisk Wielkopolski: nakł. aut., 2011, ISBN 978-83-61607-70-0, OCLC 803959899 .

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Charkowa200367-1] Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 67.

[CITEREFPolak_(red.)199335-2] Polak (red.) 1993 ↓, s. 35.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923792,_842-3] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 792, 842.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924710-4] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 710.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928433,_458-5] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 433, 458.

[CITEREFRocznik_Oficerski1932182,_708-6] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 182, 708.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_8_z_28_czerwca_1933_roku,_s._128-7] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 128.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_1_z_24_stycznia_1934_roku,_s._1-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 24 stycznia 1934 roku, s. 1.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_11_z_7_czerwca_1934_roku,_s._163-9] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 163.

[CITEREFŁukasiak19993-10] Łukasiak 1999 ↓, s. 3.

[11] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[12] Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 2, s. 101

[13] M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198.

[14] Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 57)

[15] M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.

[16] M.P. z 1939 r. nr 45, poz. 76.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]