Jan Witek (dyplomata)

Jan Witek
Data i miejsce urodzenia	22 października 1928 ; Grybów
Data śmierci	10 września 2001
	Ambasador PRL w Tanzanii
Okres	od 1969; do 1973
Przynależność polityczna	PZPR
Poprzednik	Henryk Brzeziński
Następca	Julian Tworóg
	Ambasador PRL w Kenii
Okres	od 1978; do 1982
Przynależność polityczna	PZPR
Poprzednik	Zdzisław Lesiak
Następca	Eugeniusz Wiśniewski
	Chargé d’affaires PRL/RP w Libanie
Okres	od 1989; do 1990
Przynależność polityczna	PZPR
Poprzednik	Bogusław Rękas
Następca	Witold Dynowski
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Witek (ur. 22 października 1928 w Grybowie, zm. 10 września 2001^[1]) – polski dyplomata, ambasador w Tanzanii (1969–1973), Kenii (1978–1982), chargé d’affaires w Libanie (1989–1990).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jan Witek w maju 1944 ukończył szkołę zawodową, po czym podjął pracę w Zakładach Mechanicznych w Grybowie, a następnie jako robotnik odcinka dróg kolejowych. Po zakończeniu II wojny światowej kontynuował naukę w gimnazjum i liceum. W 1949 zdał egzamin dojrzałości. Podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, kontynuowane na Uniwersytecie Warszawskim, które ukończył w 1953 ze specjalnością w zakresie prawa międzynarodowego (dyplom z 19 lutego 1955)^[2].

Już w trakcie nauki w szkole średniej prowadził działalność polityczną. W latach 1951–1952 pracował etatowo w Radzie Naczelnej Zrzeszenia Studentów Polskich jako starszy instruktor w Wydziale Nauki. 8 stycznia 1954 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR)^[2].

We wrześniu 1952 rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych na stanowisku radcy w Departamencie Prawnym. W latach 1956–1958 w Ambasadzie w Waszyngtonie kierował Wydziałem Konsularnym oraz był I sekretarzem podstawowej organizacji partyjnej PZPR. Pełnił funkcję szefa Misji PRL w Laosie (1967–1968). W latach 1968–1973 był ambasadorem w Tanzanii, akredytowanym także w Zambii i Burundi^[2]. Od 1973 do 1978 był dyrektorem Departamentu Prawno-Traktatowego MSZ^[3]^[4]. W 1978 został mianowany ambasadorem w Kenii, akredytowanym także w Rwandzie i Burundi (od 1979) oraz Ugandzie (od 1980). Kadencję zakończył w 1982^[2]. W latach 1989–1990 był chargé d’affaires w Libanie^[5].

Syn Wiktora i Tekli^[2]. Żonaty ze Stanisławą z domu Raczko. Ojciec dwójki dzieci^[6]. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Wyszukiwarka cmentarna [online], Warszawskie cmentarze [dostęp 2023-06-27] .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL, Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [dostęp 2023-06-27] [zarchiwizowane 2023-06-27] .
↑ Indeks osobowy 1973, pism.pl, s. 791 [dostęp 2023-06-27] [zarchiwizowane 2023-04-22] .
↑ Piotr MaciejP.M. Majewski Piotr MaciejP.M., PiotrP. Długołęcki PiotrP. (red.), Polskie dokumenty dyplomatyczne. 1977, Warszawa: PISM, 2009, s. 902, ISBN 978-83-89607-73-7 .
↑ WojciechW. Materski WojciechW., WaldemarW. Michowicz WaldemarW. (red.), Historia dyplomacji polskiej: 1944/1945 – 1989, t. 6, Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 2010, s. 984, ISBN 978-83-89607-94-2 .
↑ Jan Witek [online], www.myheritage.pl [dostęp 2023-06-27] .

[:0-1] Wyszukiwarka cmentarna [online], Warszawskie cmentarze [dostęp 2023-06-27] .

[:1-2] Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL, Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [dostęp 2023-06-27] [zarchiwizowane 2023-06-27] .

[3] Indeks osobowy 1973, pism.pl, s. 791 [dostęp 2023-06-27] [zarchiwizowane 2023-04-22] .

[4] Piotr MaciejP.M. Majewski Piotr MaciejP.M., PiotrP. Długołęcki PiotrP. (red.), Polskie dokumenty dyplomatyczne. 1977, Warszawa: PISM, 2009, s. 902, ISBN 978-83-89607-73-7 .

[5] WojciechW. Materski WojciechW., WaldemarW. Michowicz WaldemarW. (red.), Historia dyplomacji polskiej: 1944/1945 – 1989, t. 6, Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 2010, s. 984, ISBN 978-83-89607-94-2 .

[6] Jan Witek [online], www.myheritage.pl [dostęp 2023-06-27] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]