Jelizawieta Leonska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jelizawieta Leonska
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 listopada 1945
Tbilisi

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

pianistka, pedagog

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski za Naukę i Sztukę (Austria)

Elisabeth Leonskaja, właśc. Jelizawieta Iljiniczna Leonska (ros. Елизавета Ильинична Леонская; ur. 23 listopada 1945 w Tbilisi, Związek Radziecki) – rosyjska pianistka i pedagog fortepianu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Przyszła na świat w rosyjskiej rodzinie zamieszkałej w Tbilisi, będącym ówcześnie stolicą Gruzińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej (jej matka była z pochodzenia Żydówką). Swój pierwszy koncert Leonska dała w wieku 11 lat, zyskując sobie miano cudownego dziecka. W 1964 r. rozpoczęła studia w Konserwatorium Moskiewskim. W tym czasie została laureatką prestiżowych konkursów pianistycznych: w Bukareszcie (im. George Enescu), Paryżu (Międzynarodowy Konkurs im. Marguerite Long i Jacques’a Thibaud) i Brukseli (Międzynarodowy Konkurs Muzyczny im. Królowej Elżbiety Belgijskiej).

W 1978 roku opuściła Związek Radziecki i osiedliła się w Wiedniu, w którym mieszka do dziś. W swojej karierze wystąpiła w licznych salach koncertowych, współpracując z największymi dyrygentami i najbardziej cenionymi orkiestrami na świecie, m.in. New York Philharmonic, Los Angeles Philharmonic Orchestra, Cleveland Orchestra, London Philharmonic Orchestra, Royal Philharmonic Orchestra, BBC Symphony Orchestra, Zurich Tonhalle, orkiestrą Filharmonii Berlińskiej czy orkiestrą lipskiego Gewandhausu. Blisko współpracowała ze Swiatosławem Richterem, który nie tylko czuwał nad prawidłowym przebiegiem jej kariery pianistycznej (m.in. zapraszając ją do gry w duecie), ale również stał się jej bliskim przyjacielem (przyjaźń ta przetrwała do końca życia artysty)[1].

Leonska jest częstym gościem znanych festiwali muzycznych, w tym Festiwalu w Salzburgu. To właśnie debiut na tym festiwalu (w 1979 r.) przyniósł jej światowy rozgłos i uznanie.

W listopadzie 2006 roku zadebiutowała w Carnegie Hall wykonując II Koncert fortepianowy Siergieja Prokofjewa z towarzyszeniem Londyńskiej Orkiestry Symfonicznej[2].

Dokonała wielu nagrań płytowych dla wytwórni Teldec i MDG.

Oprócz działalności koncertowej uprawia kameralistykę fortepianową oraz zajmuje się działalnością pedagogiczną. Do jej wychowanków zaliczają się m.in. Markus Hinterhäuser (ur. 1958, do 2011 r. dyrektor muzyczny Festiwalu w Salzburgu) i Caspar Frantz (ur. 1980).

W 2005 roku została odznaczona austriackim Krzyżem Honorowym za Naukę i Sztukę[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Notka biograficzna na stronie Polskiej Filharmonii Bałtyckiej. filharmonia.gda.pl. [dostęp 2013-02-14].
  2. Notka biograficzna na stronie Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina. pl.chopin.nifc.pl. [dostęp 2013-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
  3. Anfragebeantwortung. parlament.gv.at. s. 1683. [dostęp 2024-02-22]. (niem.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]