Justas Vincas Paleckis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Justas Vincas Paleckis
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1942
Kujbyszew

Zawód, zajęcie

polityk, dziennikarz, dyplomata

Alma Mater

Uniwersytet Wileński

Stanowisko

poseł na Sejm Republiki Litewskiej, poseł do Parlamentu Europejskiego

Partia

Litewska Partia Socjaldemokratyczna

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu „Za Zasługi dla Litwy” Medal Niepodległości Litwy Kawaler Orderu Gwiazdy Polarnej (1975–2022, Szwecja)

Justas Vincas Paleckis (ur. 1 stycznia 1942 w Kujbyszewie) – litewski dziennikarz, wykładowca uniwersytecki, polityk i dyplomata, poseł do Parlamentu Europejskiego VI i VII kadencji. Syn Justasa Paleckisa, ojciec Algirdasa Paleckisa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W młodości wyczynowo uprawiał piłkę wodną, był wielokrotnym mistrzem i reprezentantem Litewskiej SRR. Ukończył wileńskie liceum im. Salomei Nėris. W latach 1959–1964 studiował dziennikarstwo na Uniwersytecie Wileńskim, naukę kontynuował w wyższej szkole dyplomatycznej Ministerstwa Spraw Zagranicznych ZSRR w Moskwie (1966–1969).

W 1960 i w latach 1963–1966 pracował jako korespondent, a następnie kierownik działu w dzienniku „Komjaunimo tiesa”. W 1969 rozpoczął karierę w radzieckiej dyplomacji. Był kolejno: trzecim sekretarzem w ambasadzie ZSRR w Szwajcarii, drugim sekretarzem w centrali MSZ, drugim i pierwszym sekretarzem, a następnie radcą w ambasadzie w NRD oraz zastępcą szefa biura prasowego MSZ.

Od 1983 pracował w aparacie Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Litwy. Był zastępcą kierownika wydziału spraw zagranicznych, a następnie kierownikiem wydziału kultury i kierownikiem wydziału ideologicznego. W 1989 objął stanowisko sekretarza KC KPL, która w tym samym roku ogłosiła niezależność od KPZR.

W marcu 1990 został wybrany do Rady Najwyższej Litewskiej SRR. Poparł uchwalony 11 marca 1990 Akt Przywrócenia Państwa Litewskiego. W Radzie Najwyższej przekształconej w Sejm niepodległej Litwy pełnił funkcję wiceprzewodniczącego komisji spraw zagranicznych.

W latach 1990–1993 wykładał w instytucie dziennikarstwa Uniwersytetu Wileńskiego, a przez kolejne dwa lata w Instytucie Stosunków Międzynarodowych i Nauk Politycznych. Po zwycięstwie wyborczym Algirdasa Brazauskasa w wyborach prezydenckich w 1993 został jego doradcą do spraw polityki zagranicznej. W 1996 mianowano go ambasadorem w Wielkiej Brytanii (na okres do 2001), w latach 1997–1999 sprawował urząd ambasadora także w Portugalii, a od 1997 do 2001 również w Irlandii.

W 1991 został członkiem Litewskiej Partii Socjaldemokratycznej. W 2009 objął funkcję zastępcy przewodniczącego tego ugrupowania.

Od 2002 do 2004 był wiceministrem spraw zagranicznych w rządzie Algirdasa Brazauskasa. W czerwcu 2004 został wybrany na posła do Parlamentu Europejskiego z listy socjaldemokratów. Zasiadał we frakcji Partii Europejskich Socjalistów, w której przewodniczył delegacji litewskiej. Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Podkomisji Bezpieczeństwa i Obrony, zasiadał w Komisji Spraw Zagranicznych, brał udział w Delegacji do Komisji Współpracy Parlamentarnej UE–Rosja oraz Delegacji do Spraw Stosunków z Białorusią. W 2009 uzyskał reelekcję.

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Šveicarų piramidės, 1974.
  • Šveicarų piramidžių papėdėje, 1985.
  • Lietuva Pasaulio galingųjų akiratyje 1988–1991. Nepriklausomybės atkūrimo užkulisiai žymiausių politikų memuaruose, 2005.
  • Gyvenimas trikampyje: Vilinius-Briuselis-Strasbūras. Europarlamentaro Justo Vinco Paleckio užrašai, 2007.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]