Przejdź do zawartości

Kamienica Stanisława i Kazimiery Kacperskich w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica Stanisława i Kazimiery Kacperskich w Warszawie
Zabytek: nr rej. A-920, 2010-05-25
Ilustracja
Kamienica Kacperskich, widok od strony placu Unii Lubelskiej
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Adres

ul. Marszałkowska 1/ul. Polna 2

Typ budynku

kamienica

Inwestor

Stanisław Kowalski

Kondygnacje

9

Rozpoczęcie budowy

1911

Ukończenie budowy

1914

Ważniejsze przebudowy

1956, 1970

Pierwszy właściciel

Stanisław Kowalski

Kolejni właściciele

Stanisław i Kazimiera Kacperscy, Państwowy Zakład Emerytalny, Skarb Państwa

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Stanisława i Kazimiery Kacperskich w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica Stanisława i Kazimiery Kacperskich w Warszawie”
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica Stanisława i Kazimiery Kacperskich w Warszawie”
Ziemia52°12′51,5″N 21°01′15,5″E/52,214306 21,020972

Kamienica Stanisława i Kazimiery Kacperskichkamienica w Warszawie przy placu Unii Lubelskiej u zbiegu ulic Marszałkowskiej i Polnej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Kamienica wybudowana została w latach 1911–1913 dla Stanisława Kowalskiego, kupca z prowincji, który postanowił ulokować kapitał w nieruchomości. Nazwisko architekta nie jest jednak znane do dnia dzisiejszego[1]. W momencie oddania do użytku w 1914, dziewięciokondygnacyjna budowla była jednym z dwu- najwyższych domów mieszkalnych w Warszawie obok kamienicy na Mariensztacie przy ulicy Nowy Zjazd 7[2]. Budynek został potocznie nazwany „żelazkiem” ze względu na swój trapezowy kształt i budził porównania do nowojorskiego Flatiron Building. Oryginalnie znajdowały się w nim trzy- i czteropokojowe mieszkania, a także kawalerki. Był to budynek bardzo nowoczesny jak na tamte czasy, posiadający centralne ogrzewanie, elektryczność, centralne odkurzacze, spiżarnie, kuchnie gazowe, trzy windy i schody wyłożone marmurem[3]. W centralnej części kamienicy znajduje się wąskie tzw. „podwórko-studnia”, na które wychodzą okna klatek schodowych i korytarzy prowadzących do mieszkań[4].

Nazwa budynku pochodzi od małżeństwa Stanisława i Kazimiery Kacperskich, długoletnich właścicieli obiektu, którzy jednak krótko przed II wojną światową sprzedali go za 1,3 miliona złotych Państwowemu Zakładowi Emerytalnemu[2]. Podczas wojny mieściła się tutaj Komórka Biura Studiów Oddziału II Informacyjno-Wywiadowczego Armii Krajowej[3]. W trakcie ataków zniszczeniu uległ dach kamienicy i uszkodzone zostały dwa piętra, choć ostatecznie obiekt przetrwał czas wojny w dobrym stanie.

Elewacja wschodnia kamienicy

W latach 1955–1956 budynek wyremontowano, dzieląc mieszkania na mniejsze i usuwając część dekoracji, a w 1970 roku podwórko zostało zabudowane na wysokości drugiego piętra podłogą z luksferów[3]. Przez pewien czas istniała tam stołówka dla oddziałów ZOMO[5].

W drugiej połowie lat 80. kamienica przeszła kolejny remont. W latach 90. w budynku zaczęto lokować mieszkania socjalne, co z czasem doprowadziło do zaniedbania i rozwoju patologii społecznej na terenie obiektu[1]. W 2007 na antenie TVP wyemitowany został na ten temat reportaż pt. Getto biedy przy Marszałkowskiej. Ze względu na regularnie popełniane na terenie budynku samobójstwa, jest on czasem potocznie nazywany „kamienicą samobójców”[1][6]. Obecnie na pierwszym piętrze kamienicy działa hostel[5]. W 2017 rozpoczął się kolejny remont budynku[7][8].

W kulturze popularnej

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Joanna Grela, Kamienica Samobójców – brama do Śródmieścia. [online], yoniec.blogspot.com, 30 lipca 2011 [dostęp 2019-03-28] (pol.).
  2. a b c Kamienica Kacperskich tzw. Żelazko [online], warszawa1939.pl [dostęp 2018-11-17] (pol.).
  3. a b c „Żelazko” – historia jednej z najoryginalniejszych warszawskich kamienic [online], www.morizon.pl [dostęp 2019-03-24] (pol.).
  4. Jerzy S. Majewski, Warszawa. Niebotyk z najmniejszym podwórkiem [online], miastarytm.pl, 29 marca 2017 [dostęp 2019-03-24] (pol.).
  5. a b Warszawskie Żelazko [online], warszawskasyrenka.blox.pl, 12 grudnia 2016 [dostęp 2019-03-30] (pol.).
  6. Marta „Marika” Kosakowska, Prowincja to stan świadomości [online], wszystkoconajwazniejsze.pl, 20 października 2016 [dostęp 2019-03-28] (pol.).
  7. Imponował wysokością i luksusem. Remont „żelazka” na finiszu [online], TVN24.pl, 3 kwietnia 2018 [dostęp 2019-03-28] (pol.).
  8. Spektakularny remont słynnej warszawskiej kamienicy. Był to najwyższy budynek w przedwojennej Polsce [online], Gazeta.pl, 19 kwietnia 2018 [dostęp 2019-03-28] (pol.).
  9. Marika & Spokoarmia „Widok” [online], www.youtube.com, 15 października 2012 [dostęp 2019-04-14] (pol.).