Kazimierz Damm

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Damm
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

21 czerwca 1894
Lwów

Data i miejsce śmierci

13 grudnia 1942
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1914–1933

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

3 Pułk Piechoty,
32 Pułk Piechoty,
22 Pułk Piechoty,
40 Pułk Piechoty,
3 Pułk Strzelców Podhalańskich,
2 Pułk Strzelców Podhalańskich

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Kazimierz Damm (ur. 21 czerwca 1894 we Lwowie, zm. 13 grudnia 1942[1] w Warszawie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 21 czerwca 1894 we Lwowie, w rodzinie Antoniego i Pauliny z Gojawiczyńskich[2]. Został absolwentem gimnazjum we Lwowie. Od 1911 do 1914 należał do Drużyn Sokolich „Sokół” Lwów IV.

Po wybuchu I wojny światowej, 4 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Służył w szeregach 3 pułku piechoty w składzie II Brygady i odbył wraz z nim szlak bojowy, biorąc udział w bitwie pod Rarańczą i bitwie pod Kaniowem. Szczególnie odznaczył się 3 listopada 1916: na czele plutonu zdobył wieś Kołodzieje, likwidując grożące kompanii okrążenie. Za bohaterstwo w walce odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[3]. Po kryzysie przysięgowym był internowany w Brześciu do 13 listopada 1918.

Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4][5][6][7]. Został oficerem 32 pułku piechoty w Modlinie. Od 1920 służył w 22 pułku piechoty w Siedlcach. W 1923, 1924 był przydzielony do 40 pułku piechoty w rodzinnym Lwowie[8][9].

Z dniem 20 października 1924 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[10][11]. W latach 1927–1928 pełnił służbę w 4 batalionie granicznym w Dederkałach na stanowisku dowódcy 3 kompanii granicznej „Łanowce”.

W listopadzie 1928, po zakończeniu służby w KOP, został przydzielony Oddziału I Sztabu Głównego w Warszawie na stanowisko referenta[12]. W grudniu 1929 został przeniesiony do 30 pułku piechoty w Warszawie[13], w czerwcu 1930 do 21 pułku piechoty w Warszawie[14], w marcu 1931 do 3 pułku strzelców podhalańskich w Bielsku[15], a w marcu 1932 do 2 pułku strzelców podhalańskich w Sanoku[16][17]. W 1933 roku pozostawał w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie[18]. Z dniem 30 czerwca 1933 roku został przeniesiony w stan spoczynku[19]. Zmarł 13 grudnia 1942 r. w Warszawie. Pochowany na Powązkach Wojskowych.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Marek Jabłonowski, Formacja specjalna: Korpus Ochrony Pogranicza, 1924-1939, Oficyna Wydawnicza Aspra-JR, 2002, s. 209
  2. Żołnierze Niepodległości ↓.
  3. a b c Polak (red.) 1993 ↓, s. 43.
  4. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 412.
  5. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 356.
  6. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 188.
  7. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 41.
  8. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 242.
  9. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 224.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 21 lipca 1925 roku, s. 397.
  11. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 128.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 379.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 383.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 207.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 98.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 247.
  17. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 616.
  18. Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 36.
  19. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 145.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]