Kazimierz Jackowski (inżynier)

Kazimierz Jackowski

major dyplomowany łączności
Data i miejsce urodzenia	4 marca 1886 Warszawa
Data i miejsce śmierci	1940 Katyń
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Stanowiska	szef radiotelegrafii
Późniejsza praca	dyrektor Muzeum Techniki i Przemysłu
Odznaczenia

Tablica upamiętniająca Kazimierza Jackowskiego w holu Muzeum Techniki i Przemysłu NOT w Warszawie

Kazimierz Wacław Jackowski (ur. 4 marca 1886 w Warszawie, zm. w kwietniu 1940 w Katyniu) – polski inżynier radiotechnik, major dyplomowany łączności Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Aleksandra Kaliksta Jackowskiego h. Gozdawa (1848–1917) i Emilii Pauliny z Trembińskich (1852–1922). Był synem ciotecznym siostry Bolesława Prusa i chrześniakiem pisarza. Ukończył prywatne gimnazjum E. Rontalera w Warszawie. Następnie studiował na wydziale mechanicznym Politechniki Lwowskiej. Po studiach we Lwowie i Monachium oraz pracy w warszawskiej firmie „Progress” zajmującej się aparatami rentgenowskimi, został w 1915 roku powołany do armii rosyjskiej. W czasie I wojny światowej odbył studia w Oficerskiej Szkole Inżynierii, gdzie prowadził też zajęcia z radiotechniki, przerwane przez rewolucję październikową.

Wrócił do Polski, w listopadzie 1918 wspólnie z dwoma oficerami przejął stację radiową pozostawioną przez Niemców w cytadeli warszawskiej. W tworzącym się Wojsku Polskim organizował polskie wojska radiotelegraficzne. Jako specjalista pełnił funkcję szefa radiotelegrafii w Naczelnym Dowództwie. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 21. lokatą w korpusie oficerów łączności. W 1923 roku był II zastępcą kierownika Centralnych Zakładów Wojsk Łączności w Warszawie, pozostając jednocześnie oficerem nadetatowym 1 Pułku Łączności w Zegrzu. Od następnego roku pełnił służbę w Pułku Radiotelegraficznym w Warszawie. W okresie od 1 listopada 1924 roku do 15 października 1925 roku był słuchaczem Kursu Doszkolenia Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego został przydzielony do Departamentu X Przemysłu Wojennego Ministerstwa Spraw Wojskowych. W 1928 roku pełnił służbę w Biurze Ogólno-Organizacyjnym M.S.Wojsk. Z dniem 30 czerwca 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku.

Rozpoczął pracę jako dyrektor Towarzystwa Elektrycznego "Bezet" Ap. Akc. w Warszawie. W roku 1929 współorganizował Stowarzyszenie Radiotechników Polskich (później członek warszawskiego oddziału Stowarzyszenia Elektryków Polskich), kierował Państwowymi Kursami Radiotechnicznymi, w 1926 współorganizował I Ogólnokrajową Wystawę Radiową, współtwórca Instytutu Radiotechnicznego w Warszawie, później włączonego do Państwowego Instytutu Telekomunikacyjnego. Od 1931 współzałożyciel i pierwszy dyrektor Muzeum Techniki i Przemysłu w Warszawie, które organizował na wzór wielkich muzeów technicznych: Deutsches Museum w Monachium i Science Museum w Londynie. Funkcję tę pełnił do 1939. Wykształcił pierwsze kadry muzealników polskich specjalizujących się w zabytkach techniki. Organizował dla nich stypendia zagraniczne. Działał w Związku Muzeów. Przygotował podstawy pod ochronę zabytków techniki w Polsce.

W 1916 ożenił się Janiną Żółkiewską h. Lubicz (1898–1991). Ich syn Kazimierz Henryk ps. Krzysztof (1926–2012) był uczestnikiem powstania warszawskiego.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 znalazł się w niewoli sowieckiej. Zamordowany przez NKWD w kwietniu 1940 w Katyniu. Pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu. Jego symboliczny grób znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 66-1-1,2).

Pośmiertnie mianowany w 2007 na stopień podpułkownika.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1922)

Bibliografia

• Polski Słownik Biograficzny, t. X, Wrocław–Warszawa–Gdańsk 1962–1963, s. 276–277.
• Słownik biograficzny historii Polski, tom I: A–K (pod redakcją Janiny Chodery i Feliksa Kiryka), Wrocław-Warszawa-Kraków 2005, s. 574 (tu informacja o Katyniu, ale w nagłówku hasła błędna data śmierci: 1941, zaczerpnięta najpewniej z poddanego cenzurze tomu „Polskiego Słownika Biograficznego”).
• Roczniki Oficerskie 1923, 1924 i 1928.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934.

Linki zewnętrzne

• Muzeum inżyniera Jackowskiego. przeglad-techniczny.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-08)]. Przegląd Techniczny.