Kość łonowa
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
 |
Ten artykuł od 2015-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Kość łonowa (łac. os pubis) – parzysta kość wchodząca w skład miednicy. U człowieka ma trzon i 2 gałęzie: górną i dolną. Gałąź górna łączy się z kością biodrową, a gałąź dolna łączy się z kością kulszową.
- Trzon kości łonowej tworzy 1/5 panewki stawu biodrowego.
- Gałąź górna ma powierzchnię górną, dolną i tylną oraz brzeg przedni i tylny. Brzeg tylny tworzy grzebień kości łonowej (łac. pecten ossis pubis) przedłużający się ku tyłowi w kresę łukowatą (łac. linea arcuata) i zakończony guzkiem łonowym.
- Trzon kości łonowej znajduje się pomiędzy gałęzią górną a dolną.
- Gałąź dolna kości łonowej ma powierzchnię wewnętrzną i zewnętrzną oraz brzeg przyśrodkowy i boczny.
- Gałąź górna tworzy spojenie łonowe z gałęzią górną strony przeciwnej.
