Kościół św. Jerzego w Prószkowie
 113/54 z dnia 12 lipca 1954[1]
| |||||||||||||
| Kościół parafialny | |||||||||||||
_ID_628177.jpg) Widok kościoła | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||
| Parafia | |||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Prószkowa  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa opolskiego  | |||||||||||||
Położenie na mapie powiatu opolskiego  | |||||||||||||
Położenie na mapie gminy Prószków  | |||||||||||||
 50°34′48,540″N 17°52′13,350″E/50,580150 17,870375
| |||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||
Kościół św. Jerzego – rzymskokatolicki kościół parafialny położony przy placu Zawadzkiego 19 w Prószkowie. Kościół należy do parafii św. Jerzego w Prószkowie w dekanacie Prószków, diecezji opolskiej. 12 lipca 1954, pod numerem 113/54 świątynia została wpisana do rejestru zabytków województwa opolskiego[2].
Historia kościoła[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o kościele w Prószkowie pochodzi z 1443 roku. Murowana świątynia powstała w 1578 roku, jej fundatorem był hrabia Jerzy Prószkowski (Georg von Proskau), równolegle realizujący budowę swojej renesansowej rezydencji. Podczas wojny trzydziestoletniej, w 1644 roku, kościół został spalony przez wojska szwedzkie. Odbudowa świątyni w stylu barokowym według projektu florenckiego architekta Giovanniego Seregno trwała do 1687 roku. W tym kształcie kościół istnieje obecnie.
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Składa się z prostokątnej, trzyprzęsłowej nawy sklepionej kolebką z lunetami, z węższym prezbiterium sklepioną żaglaście, z przylegającą od północy zakrystią. Od północy do nawy przylega kaplica z emporą, od południa kruchta z lożą kolatorską na piętrze. Od zachodu, w obrysie korpusu, wieża na planie kwadratu, wyżej ośmioboczna, z baniastym hełmem. Z końca XVII wieku pochodzi dekoracja malarska i stiukowa sklepień (częściowo przemalowana w XIX i XX wieku) – w nawie trzy plafony ze scenami Koronacji Maryi, Opłakiwaniem i Ofiarowaniem w Świątyni, nad tęczą podwójny kartusz z herbami rodów von Dietrichstein i von Aichelberg, w prezbiterium anioły, kartusze z Duchem Świętym i ewangelistami. Barokowe jest również wyposażenie wnętrza - architektoniczny ołtarz główny z obrazem Trójcy Świętej i św. Jerzego oraz rzeźbami św. Zygmunta i św. Floriana, dwa ołtarze boczne, ołtarz w kaplicy, ambona z rzeźbami Ojców Kościoła na baldachimie, chrzcielnica (z rokokową pokrywą), dodatkowo bogata, snycerska obudowa loży kolatorskiej. Figury w nawie pochodzą z końca XVII wieku (św. Piotr i św. Paweł) oraz połowy XVIII wieku (święci: Jan Nepomucen, Ignacy Loyola, Feliks z Cantalicio, Franciszek)[3].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
_(5).jpg)
_(6).jpg)
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2021 [dostęp 2014-02-16].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych województwa opolskiego. [dostęp 2014-02-16].
- ↑ Kościół parafialny św. Jerzego. [dostęp 2014-02-17].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zabytki sztuki w Polsce. Śląsk, wyd. Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków, Warszawa 2006, s. 703, ISBN 83-922906-1-5