Zamek w Prószkowie
 nr rej. 114/54 z 12.07.1954
| |
 Widok od wschodu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
Położenie na mapie Prószkowa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa opolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu opolskiego  | |
Położenie na mapie gminy Prószków  | |
 50°34′39,0″N 17°52′10,6″E/50,577500 17,869611
| |
Zamek w Prószkowie - renesansowy zamek znajdujący się w Prószkowie[1].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Zamek to kompleks o cechach palazzo in fortezza, murowany z cegły, trzykondygnacyjny, podpiwniczony, wzniesiony na planie czworoboku z prostokątnym dziedzińcem wewnętrznym, dwiema wieżami w elewacji frontowej i masywnymi, zaostrzonymi pawilonami w części tylnej, o cechach bastionowych. W kompleksie zachowały się częściowo renesansowe portale (w tym frontowy, z tablicą erekcyjną z 1563 roku), barokowe dekoracje wnętrz (m.in. w kaplicy), na dziedzińcu sześcioboczna fontanna z XVIII wieku, na elewacjach zewnętrznych fragmenty renesansowych sgraffit (odkrytych w 1934 roku)[2]. Wokół zamku park krajobrazowy z przełomu XVIII i XIX wieku oraz relikty umocnień (m.in. basteja od strony ul. Młyńskiej).
Renesansowe założenie wzniósł w roku 1563 właściciel Prószkowa, Georg von Proskau, najpewniej na miejscu wcześniej istniejącego założenia obronnego, wykorzystującego naturalne wzniesienie, opadające mocno w kierunku południowym i zachodnim. Kompleks zrealizowano na planie prostokąta, z krużgankowym dziedzińcem (podobnie jak na zamku w Niemodlinie i Brzegu). Elewacje otrzymały sgraffitowe dekoracje (sceny alegoryczne, batalistyczne i mitologiczne, również postacie filozofów i sławnych mężów), w roku 1613 pałac został rozbudowany. W czasie wojny trzydziestoletniej, w roku 1644, Prószków i pałac zniszczyły oddziały szwedzkie. W latach 1677-83 Georg Christoph von Proskau odbudował założenie, w zgodzie z barokowymi tendencjami[3]. Pracami kierował architekt Giovanni Seregno, pochodzący z Toskanii, odpowiedzialny również za wzniesienie kościoła św. Jerzego w Prószkowie. Skrzydło frontowe otrzymało wtedy wieże w obecnym kształcie, zamurowano również krużganki, zachowano większość pierwotnych podziałów wnętrz, wokół pałacu powstały bastionowe umocnienia, zniwelowane w XIX wieku[4].
W roku 1763 w północnej oficynie zamku Leopold von Proskau założył fabrykę fajansu. Po wygaśnięciu rodu w 1769 roku, dobra prószkowskie przeszły w posiadanie spowinowaconego z rodem dotychczasowych właścicieli, księcia Karola Maksymiliana von Dietrichstein. Następnie pałac został sprzedany w roku 1783 królowi pruskiemu Fryderykowi II za ⅓ miliona dukatów. W roku 1853 pałac strawił pożar, skutkiem czego fabryka fajansu została zamknięta, a wnętrza pałacu zaczął wykorzystywać Zakład Rolniczy przekształcony potem w Królewską Akademię Rolniczą. Od roku 1881 kompleks był zajmowany przez seminarium nauczycielskie, następnie szpital (od 1930 dla chorych umysłowo). Obecnie mieści się w nim Dom Pomocy Społecznej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zamek - Zabytek.pl, zabytek.pl [dostęp 2021-12-15] (pol.).
- ↑ Marzanna Jagiełło-Kołaczyk, Sgraffita na Śląsku, 1540-1650, Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2003, ISBN 83-7085-700-0, OCLC 58482685 [dostęp 2021-12-15].
- ↑ Mariusz Pawelec, Zamek w Prószkowie jako przykład górnośląskiej rezydencji magnackiej ..., „Studia Śląskie”, 68, Wydawn. Państwowego Inst. Naukowego Instytutu Śląskiego, 2009.
- ↑ Super User, Prószków, www.palaceslaska.pl [dostęp 2021-12-15] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- B. Guerquin, Zamki w Polsce, Arkady, 1974.
- Polska: mapa zamków – Warszawa Wrocław: Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych im. Eugeniusza Romera, 1995.
- Zabytki sztuki w Polsce. Śląsk, Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków, 2006.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Rzut architektoniczny zamku w zasobach cyfrowych Politechniki Wrocławskiej.
