Koralówka arlekin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Koralówka arlekin
Micrurus fulvius[1]
(Linnaeus, 1766)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Rząd

łuskonośne

Podrząd

węże

Rodzina

zdradnicowate

Rodzaj

Micrurus

Gatunek

koralówka arlekin

Synonimy
  • Coluber fulvius Linnaeus, 1766[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Koralówka arlekin, wąż koralowy arlekin (Micrurus fulvius) – gatunek jadowitego węża z rodziny zdradnicowatych (Elapidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Występuje w USA: w Teksasie, Luizjanie, Arkansas, Missisipi, Alabamie, Georgii, na Florydzie, Karolinie Północnej i Południowej[4], a także w Meksyku.

Budowa ciała[edytuj | edytuj kod]

Osobniki tego gatunku zwykle są wielkości od 60 cm do 100 cm, osobnik rekordowy mierzył 122 cm[5]. Arlekin jest jednym z okazalszych gatunków z rodzaju Micrurus. Cechuje się charakterystycznym ubarwieniem typowym dla wszystkich koralówek. Są to czarno-czerwone pasy rozdzielone wąskimi kanarkowo-żółtymi paskami.

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Zamieszkuje lasy i nieużytki pokryte zaroślami.

Poluje nocą na gady, płazy, pisklęta i owady, dzień przesypia ukryty wśród butwiejących liści, w termitierach, pod wykrotami powalonych drzew albo w norach wygrzebanych przez gryzonie.

Jad i zachowanie[edytuj | edytuj kod]

Wąż ten dysponuje bardzo silnym jadem o dużej zawartości neurotoksyn, które działają paraliżująco na układ nerwowy. Ukąszenia arlekina są śmiertelne w ciągu 24 godzin przy braku pomocy medycznej. Jednak wypadki pogryzienia przez te węże zdarzają się bardzo rzadko. Możliwości kontaktów z człowiekiem ogranicza także siedlisko arlekina, który omija ludzkie obejścia.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Micrurus fulvius, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. C. Linnaeus: Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Wyd. 12. T. 1. Holmiae: Impensis Direct. Laurentii Salvii, 1766, s. 381. (łac.).
  3. G.A. Hammerson, Micrurus fulvius, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2018, wersja 2017-3 [dostęp 2018-02-27] (ang.).
  4. Micrurus fulvius. The Reptile Database. [dostęp 2010-09-09]. (ang.).
  5. Steven Foster, Roger A. Caras: A field guide to venomous animals and poisonous plants, North America, north of Mexico. s. 32.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Steven Foster, Roger A. Caras: A field guide to venomous animals and poisonous plants, North America, north of Mexico. Boston: Houghton Mifflin, 1994. ISBN 0-395-93608-X.
  • Włodzimierz Juszczyk: Gady i płazy. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986. ISBN 83-214-0464-2.
  • Hanna Dobrowolska: Gady. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981. ISBN 83-01-00957-8.