Krzysztof Baranowski (żeglarz)
![]() |
Ten artykuł od 2012-09 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
| ||
![]() Krzysztof Baranowski na STS Chopin (2011) | ||
Data i miejsce urodzenia | 26 czerwca 1938 Lwów | |
Zawód, zajęcie | inżynier elektronik, dziennikarz, kapitan jachtowy | |
Narodowość | ![]() | |
Edukacja | Politechnika Wrocławska, Uniwersytet Warszawski | |
Małżeństwo | Bogumiła Wander | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() |

Krzysztof Tadeusz Baranowski (ur. 26 czerwca 1938 we Lwowie) – żeglarz, kapitan jachtowy, dziennikarz, nauczyciel, krótkofalowiec SP5ATV. Jako pierwszy Polak dwukrotnie opłynął samotnie kulę ziemską. Absolwent Politechniki Wrocławskiej (inżynier elektronik) i Studium Dziennikarskiego Uniwersytetu Warszawskiego (dziennikarz). Członek Rady Programowej Polskiej Fundacji Morskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W latach 60. XX wieku był redaktorem w „Trybunie Ludu”, gdzie zajmował się popularyzacją nauki. Od 1969 roku należał do PZPR[1]. W tych latach brał udział w wyprawie naukowo-żeglarskiej jachtu Śmiały wokół Ameryki Południowej (kpt. Bolesław Kowalski). Wielokrotnie występował w różnorakich programach TVP dla młodzieży (Ekran z bratkiem, Teleranek, Latający Holender), propagując żeglarstwo. Od roku 1977 był komentatorem TVP.
17 czerwca 1972 w transatlantyckich regatach samotnych żeglarzy OSTAR z Plymouth (Wielka Brytania) do Newport (Stany Zjednoczone) na jachcie „Polonez” zajął 12 miejsce, po czym odbył dalszą drogę dookoła świata (jako trzeci Polak, po Władysławie Wagnerze i Leonidzie Telidze). W ciągu 272 dni pokonał 35 424 mil morskich na trasie Newport – Kapsztad – Hobart (Tasmania) – Stanley (Falklandy) – Plymouth. Opłynął m.in. przylądki Dobrej Nadziei, Leeuwin i Horn. Rejs zakończył się 24 czerwca 1973 roku[2].
Po raz drugi odbył rejs dookoła świata, ale w przeciwnym kierunku, w okresie 2 października 1999–30 sierpnia 2000 na jachcie SY Lady B. Rozpoczął i zakończył rejs w portugalskim porcie Villamoura, przepłynął 24 tys. mil morskich trasą równikową, zawijając do 20 portów. Szlak podróży prowadził m.in. przez Wyspy Kanaryjskie, Karaiby, Kanał Panamski, Tahiti, Australię, Seszele, Morze Czerwone i Śródziemne[2].
Drugi kapitan polskiego prototypowego żaglowca – barkentyny STS „Pogoria”. Prowadził „Pogorię” w regatach „Tall Ships’ Races 80” i w rejsie z naukowcami PAN na Antarktydę. Pomysłodawca i założyciel Szkoły pod Żaglami, którą jako kapitan poprowadził w latach 1983–1984 na żaglowcu STS „Pogoria”, a w 1992 na żaglowcu STS „Fryderyk Chopin”, który zbudowała jego Fundacja – Międzynarodowa Szkoła Pod Żaglami.
W 1981 na skutek błędnego odczytu wskazań radaru doprowadził do kolizji STS Pogoria z MS Generał Stanisław Popławski, Izba Morska w orzeczeniu obciążyła winą za spowodowanie kolizji kapitana „Pogorii” w 80%[3].
Był redaktorem naczelnym czasopisma „Jachting”. Od 2008 członek rady programowej Polskiej Fundacji Morskiej. Od 2009 prowadzi Fundację „Szkoła Pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego” opartą o wolontariat młodzieży niosącej innym potrzebną pomoc.
Kalendarium dokonań[edytuj | edytuj kod]
- 1965–1966 – rejs dookoła Ameryki Płd. na „Śmiałym” (jako kuk)
- 1972 – regaty samotnych żeglarzy przez Atlantyk na „Polonezie” (OSTAR)
- 1972–1973 – rejs dookoła świata wokół Hornu na „Polonezie” (samotnie)
- 1976–1977 – rodzinny rejs po Ameryce i przez Atlantyk na „Polonezie”
- 1980–1981 – z naukowcami do Antarktyki na „Pogorii”
- 1983–1984 – do Indii i wokół Afryki na „Pogorii” Szkoła pod Żaglami
- 1985 – do Kanady na „Pogorii”
- 1985 – Kanadyjska „Class Afloat” na „Pogorii”
- 1986–1987 – dowodzenie niemieckim żaglowcem pasażerskim „Atlantis”
- 1988–1989 – z załogą z USA, ZSRR, i Polski na „Pogorii” wokół Ameryki Płd.
- 1992 Columbus Regatta przez Atlantyk na „Fryderyku Chopinie”
- 1994 – przez Płd. Atlantyk na „Fryderyku Chopinie”
- 1999–2000 – rejs dookoła świata przez Panamę i Suez na „Lady B.” (samotnie)
Książki[edytuj | edytuj kod]
- Hobo, Warszawa, Iskry, 1965 (seria „Naokoło świata”), 1974
- Kapitan kuk, Warszawa, Iskry, 1968, 1973 (seria „Naokoło świata”)
- Polonezem dookoła świata, Warszawa, Książka i Wiedza, 1973, 1974
- Droga na Horn, Warszawa, Iskry, 1974, 1975, 1981, Muza 1995 (seria „Naokoło świata”)
- Wyścig do Newport, Warszawa, Iskry, 1976 (seria „Naokoło świata”)
- Polonez, Warszawa, Sport i Turystyka, 1977
- Żaglem po Ameryce, Warszawa, Wydawnictwo RTV, 1978
- Dom pod żaglami, Warszawa, Iskry, 1980 (seria „Naokoło świata”)
- Praktyka oceaniczna, Warszawa, Sport i Turystyka, 1984
- Szkoła pod żaglami, Warszawa, Iskry, 1987 (seria „Naokoło świata”)
- Zaczynam żeglować, Warszawa, Almapress, 1988, 2002
- Zapiski najemnego żeglarza, Warszawa, Iskry, 1989 (seria: „Naokoło świata”)
- Samotny żeglarz, IPS, 1995
- Drugi raz dookoła świata, Warszawa, Świat Książki, 2003
- Zostań Opti-mistrzem, Warszawa, Almapress, 2004
- Regaty, Warszawa, Almapress, 2007
- Bujanie w morskiej pianie 2014 Fundacja Szkoła Pod Żaglami[4]
- Kapitan jachtowy 2015 Szkoła Żeglarska Jacek Wójcik[5]
- Uczucia oceaniczne 2016 Szkoła Pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego[6]
- Żegluga oceaniczna 2017 Szkoła Pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego
Filmy dokumentalne[edytuj | edytuj kod]
Niektóre z ponad 50:
- Jaś i Małgosia na oceanie, 1977 (TeleAR – Brązowa Fregata)
- Czekanie na wieloryba, 1978 (Poltel – Nagroda Telewidzów)
- Zmiana wachty, 1982 (I nagroda Festiwalu Filmów Morskich w Cartagenie)
- Szkoła pod żaglami, 1984 (Grand Prix Yachtfilm '84)
- Sztorm, 1989 (Grand Prix Yachtfilm '90)
- serial Królowie mórz (11 odc.), 1985 (Poltel)
- serial Listy w butelce (6 odc.), 1991 (Maritime Films)
- serial Poszukiwanie Atlantydy (11 odc.), 1991 (Maritime Films)
Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Medal „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”
- Złote Odznaczenie im. Janka Krasickiego
- Złota Odznaka honorowa „Zasłużony Pracownik Morza”
- Złota Odznaka Honorowa Gryfa Pomorskiego
- Rejs Roku – Srebrny Sekstant 1973
- Nagroda im. Leonida Teligi za wybitne zasługi w popularyzacji żeglarstwa w Polsce – dwukrotnie: 1980 za cykl programów telewizyjnych propagujących żeglarstwo i za książkę Dom pod żaglami[7]; 1984 za książkę Praktyka oceaniczna
- Nagroda Conrada 2000
- Super Kolos 2007
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 35–36. ISBN 83-223-2073-6.
- ↑ a b Sylwetka kapitana Krzysztofa Baranowskiego na stronie kolosy.pl. [dostęp 2012-11-08].
- ↑ Orzeczenie Izby Morskiej dotyczące zderzenia s/y „Pogoria” z m/s „Generał Stanisław Popławski” u ujścia Łaby w dniu 13 kwietnia 1981 r.. [dostęp 2012-11-08].
- ↑ Krzysztof (1938-). Baranowski , Bujanie w morskiej pianie, Warszawa: Fundacja Szkoła pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego, 2014, ISBN 978-83-62039-13-5, OCLC 883480721 .
- ↑ Krzysztof (1938-). Baranowski , Kapitan jachtowy, Warszawa: Szkoła Żeglarska Jacek Wójcik, 2015, ISBN 978-83-941312-0-3, OCLC 910004775 .
- ↑ Krzysztof (1938-). Baranowski , Uczucia oceaniczne, Warszawa: Szkoła pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego, 2016, ISBN 978-83-944893-1-1, OCLC 951421905 .
- ↑ Nagroda im. L. Teligi dla kpt. K. Baranowskiego. „Nowiny”, s. 2, nr 85 z 30 kwietnia 1981.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Absolwenci Politechniki Wrocławskiej
- Absolwenci Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego
- Członkowie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej
- Osobowości telewizyjne związane z TVP
- Polscy dziennikarze sportowi
- Polscy żeglarze
- Polscy krótkofalowcy
- Polscy pedagodzy
- Pisarze maryniści
- Żeglarze, którzy samotnie okrążyli Ziemię
- Laureaci Kolosów
- Laureaci Conradów
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski
- Odznaczeni Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe
- Odznaczeni odznaczeniem im. Janka Krasickiego
- Odznaczeni odznaką honorową „Zasłużony Pracownik Morza”
- Odznaczeni Odznaką Honorową Gryfa Pomorskiego
- Laureaci Srebrnego Sekstantu
- Ludzie urodzeni we Lwowie
- Urodzeni w 1938