Krzysztof Gawkowski
 Krzysztof Gawkowski (2019) | |
| Data i miejsce urodzenia |
11 kwietnia 1980 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk, samorządowiec, wykładowca akademicki |
| Alma Mater |
Wyższa Szkoła Komunikowania i Mediów Społecznych w Warszawie, Akademia Humanistyczna im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku |
| Stanowisko |
poseł na Sejm IX kadencji (od 2019), przewodniczący klubu parlamentarnego Lewicy (od 2019) |
| Partia | |
Krzysztof Kamil Gawkowski (ur. 11 kwietnia 1980 w Warszawie[1]) – polski polityk, działacz samorządowy oraz pisarz.
Sekretarz generalny (2012–2016) oraz wiceprzewodniczący (2016–2018) Sojuszu Lewicy Demokratycznej, sekretarz zarządu partii Wiosna (od 2019), przewodniczący klubu parlamentarnego Lewicy (od 2019). Poseł na Sejm IX kadencji
Życiorys
Wykształcenie i działalność zawodowa
Wychowywał się w Wołominie. Absolwent Technikum Kolejowego w Warszawie. Pracował na warszawskim Jarmarku Europa, później prowadził firmę reklamową[2][3].
Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim[3], był jednocześnie działaczem samorządu studenckiego UW. Ostatecznie w 2006 uzyskał magisterium z politologii w Wyższej Szkole Komunikowania i Mediów Społecznych w Warszawie[4]. W latach 2007–2008 był nauczycielem akademickim prowadzącym zajęcia z prawa administracyjnego w Wyższej Szkole Bezpieczeństwa i Ochrony w Warszawie. W 2011 uzyskał na Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce na podstawie rozprawy pt. Prawo wyborcze do samorządu terytorialnego w III RP na tle europejskim[5]. Promotorem jego pracy był Leszek Moczulski[3]. Został wykładowcą Uczelni Techniczno-Handlowej im. Heleny Chodkowskiej w Warszawie[5].
Autor m.in. powieści kryminalnej Piętno prawdy (2010) oraz wraz z Leszkiem Millerem wstępu do Niezbędnika historycznego lewicy (2013)[3].
Działalność polityczna
Działał w Federacji Młodych Socjaldemokratów[6]. W 2000 wstąpił do Sojuszu Lewicy Demokratycznej[1]. W wyborach samorządowych w latach 2002 i 2006 wybierany był na funkcję radnego rady miejskiej w Wołominie[1][3]. W wyborach samorządowych w 2010 uzyskał mandat radnego Sejmiku Województwa Mazowieckiego IV kadencji, który wykonywał do 2014[1]. W wyborach parlamentarnych w Polsce w 2011 bezskutecznie ubiegał się o mandat poselski z pierwszego miejsca na liście SLD w okręgu wyborczym nr 16 (Płock). Był członkiem władz krajowych SLD, w 2012 został sekretarzem generalnym partii[3]. W 2014 nie ubiegał się o reelekcję w wyborach wojewódzkich.
Ze strony SLD był odpowiedzialny za negocjacje przeprowadzone w siedzibie OPZZ przed zawarciem koalicji wyborczej Zjednoczona Lewica (zawiązanej przed wyborami parlamentarnymi w 2015 przez SLD, TR, PPS, UP oraz Partię Zieloni[2]). W wyborach tych bezskutecznie ubiegał się o mandat w okręgu wyborczym nr 4 (Bydgoszcz)[1]. W grudniu 2015 podczas krajowej konwencji SLD został ogłoszony jednym z dziesięciu kandydatów ubiegających się o funkcję przewodniczącego SLD[7]. W wyborach powszechnych w partii zajął trzecie miejsce z poparciem 22%[8]. 23 stycznia 2016 przestał piastować funkcję sekretarza generalnego SLD, został natomiast wybrany na wiceprzewodniczącego partii[9].
W wyborach samorządowych w 2018 bez powodzenia kandydował ponownie do Sejmiku Województwa Mazowieckiego[1]. 6 listopada tegoż roku złożył rezygnację z członkostwa w SLD[10]. Dziesięć dni później ogłosił rozpoczęcie współpracy z Robertem Biedroniem w celu tworzenia struktur jego nowej partii[11]. W 2019 zaangażował się w działalność partii Wiosna, zostając sekretarzem jej zarządu[12] oraz kandydatem do Parlamentu Europejskiego (nie uzyskał mandatu).
W wyborach parlamentarnych w 2019 został wybrany do Sejmu IX kadencji z ramienia SLD (w ramach porozumienia partii lewicowych), otrzymując w okręgu bydgoskim 30 859 głosów[13]. W listopadzie 2019 powołany na przewodniczącego klubu parlamentarnego Lewicy[14].
Życie prywatne
Deklaruje, że jest katolikiem[15][16]. Żonaty, ma córkę i syna[17].
Publikacje
- Naukowe i publicystyczne
- Administracja samorządowa w teorii i praktyce, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2017, ISBN 978-83-8019-757-2[18]
- Cyberkolonializm, Helion, Gliwice 2018, ISBN 978-83-283-4801-1[19][20]
- Obudzić państwo, Warszawska Firma Wydawnicza, Warszawa 2015, ISBN 978-83-7805-339-2[21]
- Powieści
- Cień przeszłości, Warszawska Firma Wydawnicza, Warszawa 2018, ISBN 978-83-7805-359-0[22]
- Piętno prawdy, Warszawska Firma Wydawnicza, Warszawa 2010, ISBN 978-83-61748-44-1[23]
Przypisy
- ↑ a b c d e f Krzysztof Gawkowski. mamprawowiedziec.pl. [dostęp 2019-08-15].
- ↑ a b Dariusz Grzędziński: Książę z Wołomina. Krzysztof Gawkowski i jego walka o jedność na lewicy. polskatimes.pl, 2015-07-26. [dostęp 2015-12-30].
- ↑ a b c d e f Iwona Szpala: Młody gensek SLD. wyborcza.pl, 2013-07-02. [dostęp 2015-12-30].
- ↑ Strona sejmowa posła IX kadencji. [dostęp 2020-02-03].
- ↑ a b {{{osoba}}}, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2019-08-15].
- ↑ Krzysztof Gawkowski. parlamentarny.pl. [dostęp 2015-12-30].
- ↑ Już 16 stycznia wybory powszechne na Przewodniczącego SLD!. sld.org.pl, 2015-12-14. [dostęp 2015-12-30].
- ↑ Sebastian Klauziński: Kto zastąpi Leszka Millera w SLD. wyborcza.pl, 2016-01-23. [dostęp 2018-11-06].
- ↑ Kto sekretarzem, kto wiceprzewodniczącym?. trybuna.eu, 2016-01-23. [dostęp 2018-11-06].
- ↑ Krzysztof Gawkowski odchodzi z SLD. onet.pl, 2018-11-06. [dostęp 2018-11-06].
- ↑ Gawkowski dołączył do nowej formacji Roberta Biedronia. interia.pl, 2018-11-16. [dostęp 2018-11-16].
- ↑ Zespół. wiosnabiedronia.pl. [dostęp 2019-05-07].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-14].
- ↑ Wspólny klub Lewicy w parlamencie. Szefem poseł z Wiosny. polsatnews.pl, 2019-11-06. [dostęp 2019-11-06].
- ↑ Gawkowski: Jestem katolikiem, lewicowcem, będę chodził do kościoła i będę głosował za in vitro. wyborcza.pl, 2015-08-06. [dostęp 2019-12-24].
- ↑ „Nie jesteśmy nienormalni”. Poseł Lewicy o krzyżu w Sejmie. dorzeczy.pl, 2019-12-16. [dostęp 2019-12-24].
- ↑ Kilka słów o mnie. gawkowski.pl. [dostęp 2019-12-24].
- ↑ Administracja samorządowa w teorii i praktyce. marszalek.com.pl. [dostęp 2019-11-11].
- ↑ Cyberkolonializm. Poznaj świat cyfrowych przyjaciół i wrogów. helion.pl. [dostęp 2019-11-11].
- ↑ Cyberkolonializm – premiera książki Krzysztofa Gawkowskiego (2 listopada). smartcityblog.pl, 2018-10-26. [dostęp 2019-11-11].
- ↑ Obudzić państwo. Krzysztof Gawkowski. katalog.nukat.edu.pl. [dostęp 2019-05-07].
- ↑ „Cień przeszłości” – Krzysztof Gawkowski. cienprzeszlosci.pl. [dostęp 2019-11-11].
- ↑ Gawkowski, Krzysztof. bn.org.pl. [dostęp 2019-10-14].
Linki zewnętrzne
- Krzysztof Gawkowski – strona prywatna. [dostęp 2019-08-15].
- Absolwenci warszawskich szkół i uczelni wyższych
- Ludzie związani z Wołominem
- Politycy partii Wiosna
- Politycy SdRP i SLD
- Polscy pisarze współcześni
- Polscy radni rad gmin
- Posłowie z okręgu Bydgoszcz
- Radni sejmiku województwa mazowieckiego
- Wykładowcy uczelni w Warszawie
- Ludzie urodzeni w Warszawie
- Urodzeni w 1980
- Wykładowcy Uczelni Techniczno-Handlowej im. Heleny Chodkowskiej w Warszawie