Przejdź do zawartości

Laura Branigan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Laura Branigan
Ilustracja
Laura Branigan (1982)
Imię i nazwisko

Laura Ann Branigan

Data i miejsce urodzenia

3 lipca 1952
Brewster (Nowy Jork)

Data i miejsce śmierci

26 sierpnia 2004
East Quogue (Nowy Jork)

Instrumenty

pianino

Typ głosu

alt[1]

Gatunki

pop, dance, pop-rock

Zawód

piosenkarka

Aktywność

1970–1996, 2001–2004

Wydawnictwo

Atlantic

podpis
Strona internetowa

Laura Ann Branigan (ur. 3 lipca 1952 w Brewster, zm. 26 sierpnia 2004 w East Quogue)[2] – amerykańska piosenkarka popowa oraz aktorka z włoskimi i irlandzkimi korzeniami. W Stanach Zjednoczonych jest najbardziej znana z platynowego hitu „Gloria”, a w Europie z zajmującego pierwsze miejsca list przebojów singla „Self Control”. Branigan jest również znana z albumu „Solitaire”, a także z hitu „How Am I Supposed to Live Without You(inne języki)”. Była nominowana do Nagrody Grammy.


Jej utwór „Gloria” pozostawał na Billboard Hot 100 przez 36 tygodni, czasie rekordowym dla artystki. Piosenka zajmowała miejsca w pierwszej 100 singli w 1982 i 1983 roku.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesna kariera

[edytuj | edytuj kod]

W początku lat 70. Branigan była członkiem zespołu „Meadow”, który wydał jedyny album, „The Friend Ship” w 1973 roku. Album nie został nigdy wznowiony. Branigan wolała nie dyskutować o swoim związku z „Meadow” publicznie. Przez lata po upadku zespołu, Branigan wykonywała różne zajęcia, między innymi należała do chórku Leonarda Cohena podczas jego europejskiej trasy koncertowej.

W 1979 Branigan została zauważona przez Ahmeta Ertegüna z Atlantic Records. Moc jej dramatycznego, altowego głosu raczej przeszkadzała niż pomagała jej w początkowej karierze, czyniąc jej styl śpiewania trudnym do jednoznacznego przyporządkowania. Ostatecznie została sklasyfikowana jako piosenkarka popowa i wydała singiel „Looking Out for Number One”, który zrobił ogromne wrażenie na liście U.S. Dance Chart. Jej pierwszy solowy album „Branigan(inne języki)” został wydany w 1982; pierwsza piosenka z tego albumu „All Night With Me” zajęła 69. miejsce na liście Billboardu w początku 1982 roku. Krytycy porównywali jej głos do takich gwiazd, jak Donna Summer czy Barbra Streisand.

Debiutancki album „Branigan(inne języki)” zawierał 9 piosenek: cztery niezwykle szybkie i energiczne oraz pięć ballad, wliczając jedną z kilku piosenek napisanych przez samą artystkę, „I Wish We Could Be Alone”. „Gloria”, w oryginale włoska piosenka o miłości stworzona przez Umberto Tozzi w 1979 (zdobyła sukces w kilku europejskich krajach), została na albumie umieszczona jako druga. Wersja Branigan była tworzona wraz z aranżerem Tozziego, Gregiem Mathiesonem oraz Jackiem White’em. Piosenkę grano w klubach muzycznych, zwłaszcza klubach dla gejów, w końcu zdobyła amerykańskie stacje radiowe i stała się jednym z największych hitów lat 80. Płyta została uznana Złotą, a singiel Platynowym (w USA sprzedano powyżej dwóch milionów kopii). Jej umiejętności wokalne zostały nominowane do Best Pop Vocal Performance, nagrody Grammy (obok Lindy Ronstadt, Olivii Newton-John, Juice Newton(inne języki) i zwyciężczyni Melissy Manchester(inne języki)); „Gloria” była pierwszą z czterech nominacji Laury Branigan.

Wiosną 1983 roku Laura Branigan wydała swój drugi album „Branigan 2(inne języki)”. W tym czasie w Europie rosła popularność synth-popu. Branigan wydała angielskojęzyczną wersję francuskiej piosenki „Solitaire”: zajęła wysokie miejsce na amerykańskiej liście przebojów. W oryginale „Solitaire” została stworzona w 1981 roku przez francuską piosenkarkę Martine Clémenceau. W ten sposób zapewniła sobie trwałe miejsce w historii popu. Jej drugi album był również początkiem kariery wcześniej nieznanych osób, które stały się potem legendami przemysłu muzycznego. Angielskie tłumaczenie „Solitaire” było wielkim sukcesem pisarki lirycznej Diane Warren, a drugi singel z płyty, ballada „How Am I Supposed To Live Without You” była pierwszym wielkim sukcesem jej współtwórcy Michaela Boltona. Przebój „How Am I Supposed To Live Without You” zajął 12. miejsce na liście przebojów Billboard Hot 100, ponadto przez trzy tygodnie zajmowała pierwsze miejsce na liście Billboard Adult Contemporary.

W filmie „Flashdance” (1983) wykorzystano dwie piosenki Laury Branigan: „Gloria” oraz zupełnie nowy przebój „Imagination”. Ten właśnie utwór pomógł zdobyć Grammy dla ścieżki dźwiękowej Flashdance. W Stanach Zjednoczonych zajęła ona pierwsze miejsce i sprzedała się w ponad sześciu milionach egzemplarzy.

Szczyt kariery

[edytuj | edytuj kod]

Rok 1984 był w Europie okresem największej popularności synth-popu. „Self Control”, tytułowy hit trzeciego albumu Laury Branigan stał się jej największym przebojem aż do dnia dzisiejszego. Singel stał się najpopularniejszym międzynarodowym hitem, zajmując wysokie miejsca na listach przebojów w wielu krajach, zwłaszcza w RFN, gdzie na pierwszym miejscu znajdował się przez siedem tygodni. Oryginalna wersja „Self Control” nagrana kilka miesięcy wcześniej przez piosenkarza Raffaele Riefoli (bardziej znanego pod pseudonimem Raf), w Niemczech była na drugim miejscu w tym okresie; wszędzie poza Włochami będącymi ojczyzną Rafa, wykonanie Laury Branigan spotkało się z większym uznaniem.

Inne utwory pop i dancefloor z albumu „Self Control” to „The Lucky One” (który zdobył nagrodę Tokyo Music Festival(inne języki)), kontynentalna ballada „Ti Amo” (inny hit Umberto Tozzi, zajął drugie miejsce na listach przebojów w Australii), a także przebój dance „Satisfaction”. Na albumie znalazło się również inne wykonanie piosenki Carole King „Will You Still Love Me Tomorrow”; jako kontrapunkt do wszystkich produkcji disco, to wersja gry na fortepianie (na koncertach i występach telewizyjnych w całej swojej karierze, Branigan towarzyszył podkład pianina do utworu). W tym roku dwukrotnie nagrano koncerty piosenkarki na żywo: pierwszy to cykl koncertów przeznaczonych dla konsorcjum stacji radiowych oraz drugi koncert, który wydano na kasetach wideo. Branigan została ponadto nominowana do American Music Awards 1985(inne języki) w kategorii Najlepsza Żeńska Artystka Pop/Rock (obok Cyndi Lauper, która wygrała). Również w 1985 roku Laura wykonała piosenkę do wysoko ocenianego mini-serialu „Hollywood Wives(inne języki)”, wyprodukowanego na podstawie powieści Jackie Collins.

Jednym z największych przebojów Laury była piosenka I Believe, śpiewana w duecie z aktorem Davidem Hasselhoffem, która była elementem ścieżki dźwiękowej filmu telewizyjnego Słoneczny patrol (Baywatch). Innymi znanymi przebojami piosenkarki były Solitaire, How Am I Supposed to Live Without You, Imagination, Shattered Glass, Gloria, The Lucky One, I Found, Someone, Spanish Eddie, The Power of Love, Self Control i wiele innych. W początku lat dziewięćdziesiątych Laura Branigan wycofała się z czynnego życia muzycznego, by w 2001 powrócić na estrady w roli aktorki scenicznej. Wystąpiła wtedy w musicalu Love, Janis, w którym zagrała tytułową rolę Janis Joplin.

Śmierć

[edytuj | edytuj kod]

Laura Branigan zmarła podczas snu w swoim domu na Long Island w stanie Nowy Jork 26 sierpnia 2004 roku. Przyczyną śmierci był tętniak mózgu[3]. Media relacjonowały później, że Branigan miewała kilka tygodni przed śmiercią bóle głowy, jednak nie chciała pomocy lekarzy. Pogrzeb odbył się 30 sierpnia. Jej prochy zostały rozsypane wokół Long Island Sound.

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
  • 1982 Branigan
  • 1983 Branigan 2
  • 1984 Self Control
  • 1985 Hold Me
  • 1987 Touch Atlantic
  • 1990 Laura Branigan
  • 1993 Over My Heart

Nagrody, pozycje na listach przebojów i rekordy

[edytuj | edytuj kod]
Albumy na listach Billboardu
Rok Album Lista pozycja
1982 Branigan Pop Albums 34
1983 Branigan 2 Pop Albums 29
1983 Branigan 2 The Billboard 200 136
1983 How Am I Supposed To Live Without You The Billboard Hot 100 69
1984 Branigan 2 The Billboard 200 185
1984 Self Control Adult Contemporary 5
1984 Self Control The Billboard 200 23
1984 The Lucky One Adult Contemporary 13
1984 Ti Amo Adult Contemporary 22
1985 Hold Me The Billboard 200 71
1985 Hold Me The Billboard Hot 100 82
1986 I Found Someone Adult Contemporary 25
1986 I Found Someone The Billboard Hot 100 90
1987 Power Of Love Adult Contemporary 19
1987 Touch The Billboard 200 87
1990 Laura Branigan The Billboard 200 133
1990 Never In A Million Years Adult Contemporary 22
Single na listach Billboardu
Rok Album Lista pozycja
1982 All Night With Me Pop Singles 69
1982 Gloria Adult Contemporary 28
1982 Gloria Club Play Singles 4
1982 Gloria Pop Singles 2
1983 How Am I Supposed To Live Without You Pop Singles 12
1983 How Am I Supposed To Live Without You Adult Contemporary 1
1983 Solitaire Adult Contemporary 16
1983 Solitaire Club Play Singles 28
1983 Solitaire Pop Singles 7
1984 Self Control The Billboard Hot 100 4
1984 Ti Amo The Billboard Hot 100 55
1984 The Lucky One The Billboard Hot 100 20
1985 Spanish Eddie Adult Contemporary 29
1985 Spanish Eddie Hot Dance Music/Club Play 26
1985 Spanish Eddie Hot Dance Music/Maxi-Singles Sales 27
1985 Spanish Eddie The Billboard Hot 100 40
1987 Shattered Glass Adult Contemporary 27
1987 Shattered Glass Hot Dance Music/Club Play 13
1987 Shattered Glass Hot Dance Music/Maxi-Singles Sales 15
1987 Shattered Glass The Billboard Hot 100 48
1988 Power of Love The Billboard Hot 100 26
1990 Moonlight on Water The Billboard Hot 100 59
1995 Dim All the Lights Hot Dance Music/Maxi-Singles Sales 37

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Future Retro: Laura Branigan. popdose.com. [dostęp 2008-10-01]. (ang.).
  2. Laura Branigan (1952 – 2004). Find a Grave Memorial. [dostęp 2015-12-28].
  3. Jennifer Vineyard: ‘Gloria’ Singer Laura Braingan Dies From Brain Aneurysm. mtv.com. [dostęp 2016-08-09]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]