Lidia Lwow-Eberle

Lidia Lwow-Eberle
Lala, Ewa
	; Lidia Lwow-Eberle w 2015
	pułkownik
Data i miejsce urodzenia	14 listopada 1920 ; Plos, RFSRR
Data i miejsce śmierci	5 stycznia 2021 ; Warszawa
	Przebieg służby
Lata służby	1943–1947
Siły zbrojne	Armia Krajowa
Jednostki	5 Wileńska Brygada AK
Stanowiska	sanitariuszka
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa,; działania zbrojne podziemia antykomunistycznego w Polsce
Późniejsza praca	archeolog, pracownik naukowy Muzeum Historii Warszawy
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 17 lis 2022, była oparta na tej wersji.

Lidia Lwow po mężu Eberle, ps. „Ewa”, „Lala” (ur. 14 listopada 1920 w Plosie, zm. 5 stycznia 2021 w Warszawie^[1]) – polska archeolog pochodzenia rosyjskiego^[2], żołnierz Armii Krajowej, sanitariuszka, działaczka kombatancka.

Życiorys

Była córką rosyjskiego inżyniera rolnika (agronoma), który wkrótce po narodzinach córki wyemigrował z rodziną do Polski i osiadł w Nowogródku. Ukończyła gimnazjum w Święcianach i rozpoczęła studia prawnicze na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. Po agresji ZSRR na Polskę (1939) odbyła kilkumiesięczny kurs nauczycielski i została nauczycielką w wiejskiej szkole w Pleciaszach nad jeziorem Narocz, później w pobliskiej wsi Kupa.

Latem 1943 wstąpiła do oddziału partyzanckiego AK ppor. Antoniego Burzyńskiego „Kmicica”. Oddział ten został 26 sierpnia 1943 podstępnie rozbrojony i częściowo wymordowany przez sowiecką brygadę partyzancką dowodzoną przez płka Fiodora Markowa. Po tym wydarzeniu „Ewa” przeszła do 5 Brygady Wileńskiej AK mjr Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki” i została tam sanitariuszką. Brała udział w wielu walkach Brygady, m.in. z Niemcami pod Worzianami 31 stycznia 1944, gdzie została ranna, i ze zgrupowaniem sowieckiej partyzantki pod Radziuszami 3 dni później. W sierpniu 1944 przeszła wraz z Brygadą na Białostocczyznę. Mianowana została podporucznikiem.

Po śmierci żony mjra „Łupaszki” Anny w lutym 1945 Lidia Lwow została jego towarzyszką życia. 30 czerwca 1948 aresztowana wraz z „Łupaszką”, 2 listopada 1950 skazana przez sędziego mjra Mieczysława Widaja na karę dożywotniego więzienia. Wyszła na wolność w 1956 i podjęła studia archeologiczne^[3]. W III RP podjęła działalność w środowiskach kombatanckich byłych żołnierzy AK.

W 1961 wyszła za historyka Jana Eberle, a w 1962 roku ukończyła studia archeologiczne w Instytucie Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego. Pracowała w Muzeum Warszawy^[4]. Była kustoszem w Komisji Archeologicznej Obywatelskiego Komitetu Odbudowy Zamku Królewskiego i uczestniczyła w odbudowie zamku. Stworzyła w 1973 r. unikalne Muzeum Cechu Rzemiosł Skórzanych i nim kierowała^[5].

Była wieloletnią mieszkanką warszawskich Bielan, aktywnie zaangażowaną społecznie. Zmarła w wieku 100 lat. Została pochowana na Cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie, w Panteonie Żołnierzy Polski Walczącej (kwatera D18-kol. lewe B-11-5)^[6].

Odznaczenia

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2020)^[7]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2006)
Krzyż Walecznych
Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami (1945)

Przypisy

↑ Zmarła Lidia Lwow-Eberle ps. „Lala”. Narzeczona majora „Łupaszki” odeszła w wieku 100 lat. niezalezna.pl. [dostęp 2021-01-05]. (pol.).
↑ O ojczyznę zawsze warto walczyć. kujawsko-pomorskie.pl, 21 marca 2016. [dostęp 2016-03-21].
↑ Lidia Lwow-Eberle: Łupaszka był dobrym człowiekiem. polskieradio.pl, 2016-04-21. [dostęp 2016-04-21].
↑ Igor Rakowski-Kłos, Zmarła Lidia Lwow-Eberle, Sanitariuszka AK, która kochała życie, Gazeta Wyborcza, str.2 [7 stycznia 2021]
↑ Piotr Niwiński: Lidia Lwow-Eberle (biografia). na str. przystanekhistoria.pl [dostęp 05.01.2021]
↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze
↑ Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski dla Lidii Eberle ps. „Lala”. prezydent.pl. [dostęp 2020-12-13]. (pol.).

Bibliografia

Kazimierz Krajewski, Tomasz Łabuszewski, Łupaszka, Młot, Huzar. Działalność 5 i 6 Brygady Wileńskiej AK (1944-1952), Warszawa 2002.
Informacja o nadaniu orderu.. infor.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-08)].
Wrocławska premiera filmu „KWATERA Ł”.. odraniemen.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-14)].

[1] Zmarła Lidia Lwow-Eberle ps. „Lala”. Narzeczona majora „Łupaszki” odeszła w wieku 100 lat. niezalezna.pl. [dostęp 2021-01-05]. (pol.).

[2] O ojczyznę zawsze warto walczyć. kujawsko-pomorskie.pl, 21 marca 2016. [dostęp 2016-03-21].

[3] Lidia Lwow-Eberle: Łupaszka był dobrym człowiekiem. polskieradio.pl, 2016-04-21. [dostęp 2016-04-21].

[4] Igor Rakowski-Kłos, Zmarła Lidia Lwow-Eberle, Sanitariuszka AK, która kochała życie, Gazeta Wyborcza, str.2 [7 stycznia 2021]

[5] Piotr Niwiński: Lidia Lwow-Eberle (biografia). na str. przystanekhistoria.pl [dostęp 05.01.2021]

[6] Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze

[7] Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski dla Lidii Eberle ps. „Lala”. prezydent.pl. [dostęp 2020-12-13]. (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]