Lucas Pratto

Lucas Pratto

Pełne imię i nazwisko	Lucas David Pratto
Data i miejsce urodzenia	4 czerwca 1988 La Plata
Wzrost	188 cm
Pozycja	napastnik
Informacje klubowe
Klub	Feyenoord
Numer w klubie	24
Kariera juniorska
Lata Klub 2001–2004 Defensores de Cambaceres 2004–2007 Boca Juniors
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 2007–2011 Boca Juniors 2 (0) 2007–2008 → Tigre (wyp.) 13 (1) 2008–2009 → Lyn (wyp.) 21 (4) 2010 → Unión Santa Fe (wyp.) 19 (6) 2010–2011 → Universidad Católica (wyp.) 35 (10) 2011–2012 Genoa CFC 14 (1) 2012 → Vélez Sarsfield (wyp.) 31 (9) 2013–2014 Vélez Sarsfield 66 (26) 2015–2017 Atlético Mineiro 54 (18) 2017 São Paulo 35 (7) 2018– River Plate 58 (9) 2021– → Feyenoord (wyp.) 5 (0) W sumie: 353 (91)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 2016– Argentyna 5 (2)

Lucas David Pratto (ur. 4 czerwca 1988 w La Placie) – argentyński piłkarz pochodzenia włoskiego występujący na pozycji napastnika, od 2021 zawodnik Feyenoordu, do którego jest wypożyczony z River Plate.

Kariera klubowa

Pratto pochodzi z miasta La Plata, spędził dzieciństwo w dzielnicy Altos de San Lorenzo. Wychowywał się w skrajnie ubogiej rodzinie – po wczesnym rozwodzie rodziców mieszkał z matką Danielą (pracującą jako sprzątaczka) i starszym bratem Leandro, dorabiał jako ochroniarz w klubie nocnym. Treningi piłkarskie rozpoczynał w osiedlowej drużynie Gimnasia de los Hornos, bezskutecznie starając się o angaż w akademii młodzieżowej klubu Estudiantes La Plata. Ostatecznie przeniósł się do trzecioligowego zespołu Defensores de Cambaceres, w którym występował jego brat. Tam grał głównie na pozycji środkowego lub bocznego pomocnika, a w 2004 roku otrzymał szansę testów w stołecznym CA Boca Juniors, za pośrednictwem współpracującego z Defensores fizjoterapeuty Gabriela Palermo, prywatnie brata napastnika Boca – Martína Palermo. Po pomyślnym przejściu testów dołączył do akademii juniorskiej giganta z Buenos Aires, gdzie – już jako napastnik – był wyróżniającym się graczem. Tworząc skuteczny duet atakujących z Óscarem Trejo, wywalczył mistrzostwo kraju z drużyną rezerw Boca.

Do pierwszej drużyny Boca został włączony w wieku dziewiętnastu lat przez szkoleniowca Miguela Ángela Russo. Zaraz po odbyciu z zespołem obozu przygotowawczego został jednak wypożyczony na rok do beniaminka najwyższej klasy rozgrywkowej – ekipy CA Tigre. W jego barwach 16 września 2007 w przegranym 1:2 spotkaniu z San Lorenzo zadebiutował w argentyńskiej Primera División. W jesiennym sezonie Apertura 2007 zdobył z Tigre tytuł wicemistrza Argentyny, zaś premierowego gola w pierwszej lidze strzelił 23 maja 2008 w wygranej 2:1 konfrontacji z San Martín. Przez cały pobyt w Tigre pełnił jednak niemal wyłącznie rolę rezerwowego. W sierpniu 2008 udał się na wypożyczenie do norweskiego Lyn Fotball ze stołecznego Oslo. W tamtejszej Tippeligaen zadebiutował 21 września 2008 w przegranym 1:3 meczu z Molde, strzelając również wówczas pierwszą bramkę. Barwy Lyn – ligowego średniaka – reprezentował przez rok z przeciętnym skutkiem.

W lipcu 2009 Pratto powrócił do Boca, gdzie jednak przez kolejne pół roku był tylko głębokim rezerwowym w taktyce trenera Alfio Basile. Wobec tego udał się na wypożyczenie do drugoligowego Unión de Santa Fe, gdzie spędził sześć miesięcy w roli kluczowego zawodnika drużyny. W czerwcu 2010 został wypożyczony po raz kolejny – tym razem do chilijskiego zespołu CD Universidad Católica z siedzibą w stołecznym Santiago, w ramach rozliczenia za transfer Gary’ego Medela. W chilijskiej Primera División zadebiutował 24 lipca 2010 w zremisowanym 1:1 pojedynku z Evertonem i zdobył w nim również pierwszą bramkę w nowej ekipie. W sezonie 2010 zdobył z drużyną prowadzoną przez Juana Antonio Pizziego mistrzostwo Chile, zaś pół roku później – w wiosennych rozgrywkach Apertura 2011 – wywalczył tytuł wicemistrza Chile. Notował również świetne występy w Copa Libertadores; został wicekrólem strzelców tych rozgrywek (z sześcioma golami na koncie), a w oficjalnym głosowaniu chilijskiego związku piłkarzy (SIFUP) został wybrany najlepszym obcokrajowcem ligi chilijskiej.

W lipcu 2011 Pratto za sumę 2,8 miliona euro przeszedł do włoskiego Genoa CFC. Przez włoskie media był anonsowany jako „nowy Diego Milito”. W Serie A zadebiutował 11 września 2011 w zremisowanym 2:2 spotkaniu z Atalantą, zaś jedynego gola w lidze strzelił 18 grudnia tego samego roku w wygranej 2:1 konfrontacji z Bologną. Nie spełnił jednak pokładanych w nim oczekiwań – pełnił wyłącznie rolę rezerwowego i w ciągu pół roku strzelił tylko trzy gole (z czego dwa w krajowym pucharze). W lutym 2012 powrócił do ojczyzny, na zasadzie wypożyczenia (za pół miliona euro) z opcją pierwokupu dołączając do stołecznego CA Vélez Sarsfield. Przez pierwsze pół roku był tam głównie rezerwowym, lecz potem wywalczył sobie niepodważalną pozycję w wyjściowym składzie. W jesiennym sezonie Inicial 2012 zdobył z Vélezem tytuł mistrza Argentyny, kiedy to stworzył świetnie uzupełniający się duet napastników z Facundo Ferreyrą.

W styczniu 2013 władze Vélezu wykupiły kartę zawodniczą Pratto za sumę dwóch milionów euro. W czerwcu 2013 strzelił dla ekipy Ricardo Gareki zwycięskiego gola w meczu z Newell’s Old Boys (1:0) na wagę zwycięstwa w de facto superpucharze Argentyny – Copa Campeonato (tytuł ten jest uznawany jednak przez argentyńską federację jako mistrzostwo Argentyny), zaś w styczniu 2014 wywalczył z Vélezem właściwy superpuchar kraju – Supercopa Argentina. W półrocznym, jesiennym sezonie Transición 2014 zdobył tytuł króla strzelców ligi argentyńskiej (z jedenastoma golami na koncie, ex aequo z Maxim Rodríguezem i Silvio Romero). W tym samym roku został wybrany w plebiscycie Olimpia de Plata najlepszym argentyńskim piłkarzem występującym w rodzimej lidze. Ogółem barwy Vélezu reprezentował jako kluczowy piłkarz przez trzy lata.

W styczniu 2015 Pratto za pięć milionów dolarów przeniósł się do brazylijskiego Atlético Mineiro z siedzibą w Belo Horizonte, podpisując z nim czteroletnią umowę. Już w tym samym roku jako najskuteczniejszy piłkarz swojej ekipy wygrał ligę stanową – Campeonato Mineiro, zostając wybranym przez znany portal Globo w najlepszym zawodnikiem tych rozgrywek. W Campeonato Brasileiro Série A zadebiutował 17 maja 2015 w wygranym 4:1 meczu z Fluminense FC, a pierwszą bramkę zdobył 3 czerwca tego samego roku w wygranym 4:1 pojedynku z Avaí FC. W sezonie 2015 zdobył z Atlético wicemistrzostwo Brazylii; został wówczas uznany w oficjalnym plebiscycie najlepszym obcokrajowcem sezonu. W 2016 roku zajął drugie miejsce w Campeonato Mineiro i dotarł do finału pucharu Brazylii – Copa do Brasil. Ogółem barwy Atlético reprezentował przez ponad dwa lata, będąc czołowym graczem ligi brazylijskiej; w tamtym okresie zaczął otrzymywać pierwsze powołania do kadry narodowej.

W lutym 2017 Pratto w ramach wiązanej, wielopoziomowej transakcji przeszedł do ekipy São Paulo FC. Klub wyłożył na jego transfer łącznie 12 milionów dolarów (w dwóch ratach – początkowo sześć milionów za 50% praw do karty zawodniczej, ponadto w ramach umowy między poprzednimi zespołami 1/5 kwoty transferu otrzymał Vélez Sarsfield). Jako podstawowy piłkarz i najlepszy strzelec występował w São Paulo przez niecały rok, nie odnosząc jednak większych sukcesów zarówno na arenie krajowej, jak i międzynarodowej. W styczniu 2018 powrócił do ojczyzny, zostając graczem CA River Plate. Stołeczny potentat zapłacił za niego kwotę blisko 11 milionów dolarów, co uczyniło go najdroższym zawodnikiem zakupionym kiedykolwiek przez River.

Kariera reprezentacyjna

W seniorskiej reprezentacji Argentyny Pratto zadebiutował za kadencji selekcjonera Edgardo Bauzy, 1 września 2016 w wygranym 1:0 meczu z Urugwajem w ramach eliminacji do Mistrzostw Świata w Rosji. Premierowego gola strzelił natomiast pięć dni później, w zremisowanym 2:2 eliminacyjnym spotkaniu z Wenezuelą.

Bibliografia

• Lucas Pratto w bazie National Football Teams (ang.)
• Lucas Pratto, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-24] .
• L. Pratto, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-02] .