Alfredo Di Stéfano

Alfredo Di Stéfano
Imię i nazwisko	Alfredo Stéfano Di Stéfano Laulhé
Data i miejsce urodzenia	4 lipca 1926 Buenos Aires, Argentyna
Pseudonim	La Saeta Rubia (Blond strzała)
Pozycja	Napastnik
Wzrost	178 cm
Kariera seniorska
Lata	Klub	M (G)
1943–1949 1946–1947 1949–1953 1953–1964 1964–1966	River Plate → Huracán (wyp.) Millonarios Real Madryt Espanyol Barcelona Ogólnie	65 (49) 24 (11) 102 (90) 282 (216) 47 (11) 521 (377)
Reprezentacja narodowa
Lata	Reprezentacja
1947 1949–1954 1954–1961	Argentyna Kolumbia Hiszpania	6 (6) 4 (0) 31 (23)
Kariera trenerska
Lata	Klub/reprezentacja
1967–1967 1969–1970 1970–1974 1974–1974 1975–1976 1976–1977 1979–1980 1981–1982 1982–1984 1985–1985 1986–1988 1990–1991	Elche Boca Juniors Valencia Sporting Lizbona Rayo Vallecano Castellón Valencia River Plate Real Madryt Boca Juniors Valencia Real Madryt

Alfredo Stéfano Di Stéfano Laulhé (ur. 4 lipca 1926 w Buenos Aires, Argentyna) – argentyński piłkarz, uznawany za jednego z najwybitniejszych w historii. Występował na pozycji środkowego napastnika, rzadziej w pomocy. Także trener.

Legenda Realu Madryt, w barwach którego grał w latach 1953-1964, wcześniej gracz argentyńskich Club Atlético River Plate i Club Atlético Huracán, kolumbijskiego Club Deportivo Los Millonarios, zaś na zakończenie kariery – Espanyolu Barcelona.

Di Stéfano grał w reprezentacjach trzech krajów. Argentyny (6 meczów i 6 bramek w grudniu 1947 roku – zwycięstwo w Copa América 1947) oraz Hiszpanii – 31 występów i 23 gole. Niektóre źródła wspominają o czterech meczach Di Stéfano w barwach reprezentacji Kolumbii, jednak federacja piłkarska tego kraju była wówczas zawieszona i drużyny z tego kraju nie rozgrywały oficjalnych spotkań międzynarodowych.

Najlepszy okres w karierze Di Stéfano spędził w madryckim Realu. Był niekwestionowanym liderem drużyny, która pięciokrotnie z rzędu sięgała po Puchar Europy. Z nim w składzie Real Madryt zwyciężył w pierwszej edycji Pucharu Interkontynentalnego, w dwumeczu pokonując (0:0 i 5:1) urugwajski Club Nacional de Football, ośmiokrotnie triumfował w mistrzostwach Hiszpanii, a w 1962 roku zdobył puchar tego kraju. Di Stéfano pięć razy zdobył koronę króla strzelców hiszpańskiej ekstraklasy. W latach 1957 i 1959 zdobywca Złotej Piłki francuskiego magazynu France Football dla najlepszego piłkarza Europy. W 2004 trafił na honorową listę najwybitniejszych żyjących piłkarzy, opracowaną przez Pelégo na 100-lecie FIFA (tzw. FIFA 100). Z okazji 50-lecia UEFA (1954–2003) w listopadzie 2003 został wybranym najlepszym piłkarzem hiszpańskim.

Później trener, także w Realu. Największy sukces na tym polu osiągnął jednak z Valencią, zwyciężając w 1980 roku w rozgrywkach Pucharu Zdobywców Pucharów.

Obecnie honorowy prezes Realu Madryt.

Kluby jako trener

• Boca Juniors (Argentyna)
• Valencia CF (Hiszpania)
• River Plate (Argentyna)
• Real Madryt (Hiszpania)

Sukcesy

Drużynowe

• Mistrz Argentyny 1947
• Copa América 1947
• Mistrz Kolumbii 1951, 1952, 1953
• Mistrz Hiszpanii 1954, 1955, 1957, 1958, 1961, 1962, 1963, 1964
• Puchar Hiszpanii – 1962
• Puchar Mistrzów – 1956, 1957, 1958, 1959, 1960
• Puchar Interkontynentalny – 1960

Indywidualne

• Do 2005 roku najlepszy strzelec w dziejach Pucharu Mistrzów – 49 goli
• Czwarty strzelec Primera División – 227 goli
• Reprezentacja Argentyny – 6 meczów, 6 goli
• Reprezentacja Kolumbii – 4 mecze, 0 goli (mecze nigdy nie uznane przez FIFA za oficjalne)
• Reprezentacja Hiszpanii – 31 meczów, 23 gole
• Wicekról strzelców Copa América 1947
• Najlepszy w plebiscycie „France Football” piłkarz Europy 1957 i 1959