Lunapark

Wesołe miasteczko, park rozrywki, lunapark – teren, na którym zgromadzone są urządzenia rekreacyjne, takie jak karuzele, kolejki górskie, diabelski młyn, beczka śmiechu, zjeżdżalnie, huśtawki, strzelnice, trampolina, symulatory ruchu, pałac strachów i inne obiekty służące rozrywce. Infrastruktura wesołego miasteczka jest często uzupełniona o punkty gastronomiczne, sklepy z zabawkami, upominkami itp.

Kategorie wesołych miasteczek[edytuj | edytuj kod]

przyjezdne (kilka karuzel i punktów z grami zręcznościowymi),
parki rozrywki (stawiające na ilość i intensywność atrakcji)
parki tematyczne (stawiające na ilość i bogactwo dekoracji w kilku różnych tematach skupionych w różnych miejscach parku).

W Polsce[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze prawdziwe wesołe miasteczko powstało w 1929, w Poznaniu z okazji otwarcia Powszechnej Wystawy Krajowej. Zwiedzający park rozrywki pierwszy raz użyli terminu wesołe miasteczko.

Wesołe miasteczka różnią się między sobą wielkością, programem oraz sposobem organizacji. Niektóre z nich są na stałe związane z jakimś miejscem, jak na przykład Legendia (dawniej: Śląskie Wesołe Miasteczko) w Parku Śląskim na granicy Katowic z Chorzowem, czy otwarty w 2014 roku pierwszy polski park tematyczny Energylandia w Zatorze, w woj. małopolskim. Do większych stacjonarnych lunaparków należy Lunapark we Wrocławiu przy ul. Mazowieckiej. Inne przemieszczają się pomiędzy miastami, podróżując podobnie jak cyrki.

W Polsce są popularne wesołe miasteczka przyjeżdżające z Czech. Wśród czeskich lunaparków najsłynniejszymi atrakcjami są m.in. autodrom, gabinet luster, pałac strachów, beczka śmiechu czy różnego rodzaju ekstremalne urządzenia rozrywkowe (nierzadko bardziej intensywne od dużych kolejek górskich).

W Europie[edytuj | edytuj kod]

Jednym z najstarszych na świecie wesołych miasteczek jest Tivoli w Kopenhadze. Najczęściej odwiedzanymi parkami rozrywki w Europie są Disneyland Resort Paris, Europa-Park, Efteling, Port Aventura, Gardaland^[1]^[2].