Przejdź do zawartości

Maciej Mielżyński (powstaniec listopadowy)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maciej Mielżyński
Maciej Józef Franciszek
Ilustracja
M Mielżyński na drzeworycie z 1871
Herb
Nowina
Rodzina

Mielżyńscy

Data i miejsce urodzenia

15 września 1799
Winna Góra

Data śmierci

5 marca 1870

Ojciec

Józef Mielżyński

Matka

Franciszka Niemojowska

Żona

Konstancja z Mielżyńskich

Dzieci

Józef

Maciej Józef Franciszek Mielżyński herbu Nowina (ur. 15 września 1799 w Winnej Górze[1], zm. 5 marca 1870) – polski działacz polityczny i społeczny, ziemianin.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził ze znanej wielkopolskiej rodziny ziemiańskiej, był synem Józefa i Franciszki z Niemojowskich, bratem Seweryna. Kształcił się w domu wraz z rodzeństwem pod kierunkiem prywatnego guwernera Jana Baptysty Motty’ego, następnie w szkołach w Berlinie. W młodości był więziony za udział w Związku Kosynierów, ostatecznie uniewinniony. Wziął udział w powstaniu listopadowym w oddziale jazdy poznańskiej, służył pod dowództwem Dezyderego Chłapowskiego. Przez krótki czas po upadku powstania przebywał na emigracji; po powrocie trafił na 9 miesięcy do pruskiego więzienia, otrzymał także karę wysokiej grzywny.

W kolejnych latach, biorąc przykład z Chłapowskiego, zajął się rozwojem gospodarki rolnej we własnych dobrach m.in. w Chobienicach koło Wolsztyna. Budował gorzelnie i młyny parowe, zakładał sady owocowe, wprowadził hodowlę bydła i owiec na szeroką skalę. Zmodernizował rolnictwo poprzez jego mechanizację, meliorował pola, dbał o jakość łąk. Wprowadzał, sprzyjające podnoszeniu plonów, zadrzewienia śródpolne i pasy wiatrochronne. Dzięki intensywnej pracy oraz nowym metodom rozwojowym wytwarzane dobra, takie jak wełna czy bydło, były postrzegane, jako najlepsze w całej Wielkopolsce[2].

Zaangażował się także w pracę organiczną, współpracował z Karolem Marcinkowskim; był jednym z twórców Bazaru w Poznaniu, zasiadał w jego kierownictwie (w tym jako dyrektor po śmierci Marcinkowskiego w latach 18461850). Był – obok Antoniego Feliksa Kraszewskiego i Gustawa Potworowskiego – jednym z przywódców stronnictwa „matadorów poznańskich”, zwolenników legalnej opozycji wobec rządu. Należał do grona założycieli (wspólnie z Karolem Marcinkowskim) Towarzystwa Naukowej Pomocy, także w tej instytucji pełniąc funkcję prezesa (18461850), potem wiceprezesa (do końca życia). Od 1842 kierował Opieką Teatralną, za pośrednictwem której podejmował starania o powołanie polskiego teatru w Poznaniu.

Nie prowadził aktywnej działalności politycznej w okresie Wiosny Ludów i powstania 1848, ale należał do Komitetu Narodowego i uczestniczył w deputacji do króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV w sprawie reorganizacji Wielkiego Księstwa Poznańskiego. Odmówił przyjęcia stanowiska prezesa polskiej części księstwa. Od 1849 zasiadał w Landtagu (parlamencie pruskim), był współzałożycielem i prezesem (18561858) Koła Polskiego. Od 1855 dożywotni członek pruskiej Izby Panów.

W powiecie babimojskim działał w lokalnym Komitecie Wyborczym. Był pierwszym prezesem Towarzystwa św. Wincentego a Paulo - organizacji charytatywnej, dla której łożył niemało środków materialnych[2].

Hrabia Maciej Mielżynski nosił specjalnie dla siebie zrobioną czapkę z daszkiem, którą z czasem wszyscy Wielkopolanie nosili, nazywając ją „Maciejówką”.

W 1862 rozdał swoje dobra w Wielkopolsce między synów i wyjechał do Królestwa Polskiego. W odziedziczonym po matce majątku Kazimierz Biskupi dokonał, z poczucia osobistego zobowiązania, uwłaszczenia chłopów[2], choć sam starał się w 1859 roku o przekształcenie miasta Kazimierz Biskupi w osadę wiejską[3].

Opublikował wspomnienia z okresu powstania listopadowego, które po początkowej edycji w języku niemieckim z 1833 ukazały się także jako Epizod wojny 1831 roku („Dziennik Poznański”, 1897) i Wyprawa na Litwę (1908)[4].

Z małżeństwa z Konstancją Mielżyńską miał 9 dzieci, m.in. syna Józefa. Pochowany został w rodowym mauzoleum w kościele w Woźnikach koło Grodziska Wielkopolskiego.

Był praprzodkiem dziennikarki telewizyjnej, Marii Przełomiec (ze strony matki)[5].

Wybrane prace

[edytuj | edytuj kod]
  • Epizod z wojny 1831 roku opowiedziany wg broszury Macieja Mielżyńskiego, Poznań 1897.
  • Wyprawa na Litwę opowiedziana według zapisków Macieja Mielżyńskiego, Kraków 1908.

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

W świątyni parafialnej w Kazimierzu Biskupim znajduje się tablica upamiętniająca jednego z jej kolatorów - Macieja Mielżyńskiego[6].

W kulturze

[edytuj | edytuj kod]

Jest jednym z bohaterów polskiego serialu historycznego Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy w reżyserii Jerzego Sztwiertni. Odtwórcą jego roli był Jan Englert.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Region Wielkopolska, Wybitni Wielkopolanie.
  2. a b c Maciej Mielżyński: Mądry hrabia w maciejówce [online], historia.interia.pl [dostęp 2022-01-26] (pol.).
  3. Praca zbiorowa pod redakcją Zbigniewa Chodyły, Dzieje Kazimierza Biskupiego, wyd. 2, Konin: Wydawnictwo „Aspeks”, 2001, ISBN 83-88349-03-01
  4. Wyprawa na Litwę opowiedziana według zapisków Macieja Mielżyńskiego, wyd. 1908 [online], polona.pl [dostęp 2018-10-06].
  5. Wypowiedź Marii Przełomiec w programie Było, nie minęło (odcinek 429, Uparcie wracamy, 2017).
  6. Praca zbiorowa, Kazimierz Biskupi. Sancta Civitas. Dziewięć wieków kościoła parafialnego pw. św. Marcina z Tours, wyd. Kazimierz Biskupi, 2020, ISBN 978-83-957063-0-1

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]