Maciej Stawowiak
Maciej Stawowiak za kierownicą Poloneza FSO 2500 Racing (1979 r.) | |
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
25 września 1947 |
Sukcesy | |
1974 – Rajdowy Puchar Pokoju i Przyjaźni (mistrz) |
Maciej Stawowiak (ur. 25 września 1947 w Warszawie) – polski kierowca rajdowy, mistrz Polski z 1980 roku.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Prawo jazdy uzyskał w wieku 16 lat. Debiutował w rajdach pod koniec lat 60., zwyciężając Zastavą w Rajdzie Monte Calvaria. W 1969 roku startował jako pilot rajdowy, a od 1970 – jako kierowca i pilot[1]. Był pilotem Marka Trzaskowskiego, Marka Szramowskiego i Marka Variselli – z tym ostatnim wystartował w Rajdzie Safari w 1974 roku[2].
Jako kierowca wygrał Polskim Fiatem 125p Rajd Warszawski w 1971 roku. Rok później został fabrycznym kierowcą FSO[1]. W 1973 roku zajął z pilotem Janem Czyżykiem trzecie miejsce we wliczanym do klasyfikacji Rajdowych Mistrzostw Świata Rajdzie Polski. W tym samym roku zajął drugie miejsce w Rajdowym Pucharze Pokoju i Przyjaźni (mistrzostwach krajów socjalistycznych), natomiast rok później został mistrzem. Również w 1974 roku zajął ósme miejsce w klasyfikacji generalnej Rajdowych Mistrzostw Europy. W roku 1975 był dwunasty w Rajdzie Monte Carlo. W roku 1976 Fiatem 124 Abarth zajął drugie miejsce w Rajdzie Złote Piaski oraz trzecie w Rajdzie Volán i Rajdzie Tatry[3].
W sezonie 1977 był czwarty w klasyfikacji mistrzostw Polski (drugie miejsce w Rajdzie Kormoran oraz trzecie w Rajdzie Wisły i Rajdzie Krakowskim). Rok później powtórzył czwarte miejsce, wygrywając w Rajdzie Warszawskim i Rajdzie Elmot. Od 1979 roku regularnie startował Polonezem 2000. Po zwycięstwach w Rajdzie Warszawskim i Rajdzie Stomil został wicemistrzem RSMP. Od sezonu 1980 jego pilotem był Ryszard Żyszkowski. Wówczas to Stawowiak został mistrzem Polski (zwycięstwa w Rajdach: Elmot, Wisły i Krakowskim), zajął ponadto dziesiąte miejsce w Rajdzie Portugalii, dzięki czemu zdobył jeden punkt i został sklasyfikowany na 68 miejscu w Mistrzostwach Świata. W 1981 roku startował wyłącznie za granicą, zdobywając czwarte miejsce w Rajdowym Pucharze Pokoju i Przyjaźni[3]. W 1982 roku zarzucił starty w rajdach[1].
Ogółem w mistrzostwach Polski wygrał siedem rajdów i 28 OS[3].
Wyniki w rajdach WRC
[edytuj | edytuj kod]Legenda oznaczeń w tabelach dot. wyników | |
---|---|
Oznaczenie | Wyjaśnienie |
Złoty | Zwycięzca |
Srebrny | 2. miejsce |
Brązowy | 3. miejsce |
Zielony | Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej gdy kierowca był sklasyfikowany oznacza zdobycie punktów w rajdzie poza trzema powyższymi opcjami) |
Niebieski | Ukończył, nie punktował |
Różowy | Nie ukończył (NU) |
Czarny | Zdyskwalifikowany (DK) |
Biały | Nie został zgłoszony (-) |
Sezon | Zespół | Samochód | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | Punkty | Miejsce |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1973 | FSO | Polski Fiat 125p 1500 | MCO NU |
SWE - |
POR - |
KEN - |
MAR - |
GRE - |
POL 3 |
FIN - |
AUT - |
ITA - |
USA - |
GBR - |
FRA - |
0 | - | |||
1975 | OBR FSO | Polski Fiat 125p 1600 Monte Carlo | MCO 12 |
SWE - |
KEN - |
GRE - |
MAR - |
POR - |
FIN - |
ITA - |
FRA - |
GBR - |
0 | - | ||||||
1976 | OBR FSO | Polski Fiat 125p 1600 Monte Carlo | MCO DK |
SWE - |
POR - |
KEN - |
GRE - |
MAR - |
FIN - |
ITA - |
FRA - |
GBR - |
0 | - | ||||||
1977 | OBR FSO | Polski Fiat 125p 1600 Monte Carlo | MCO NU |
SWE - |
POR - |
KEN - |
NZL - |
GRE 14 |
FIN - |
CAN - |
ITA - |
FRA - |
GBR NU |
0 | - | |||||
1979 | OBR FSO | FSO Polonez 2000 | MCO - |
SWE - |
POR - |
KEN - |
GRE NU |
NZL - |
FIN 41 |
CAN - |
ITA - |
FRA - |
GBR - |
CIV - |
0 | - | ||||
1980 | OBR FSO | FSO Polonez 2000 | MCO - |
SWE - |
POR 10 |
KEN - |
GRE 17 |
ARG - |
FIN - |
NZL - |
ITA - |
FRA - |
GBR NU |
CIV - |
1 | 68 | ||||
1981 | OBR FSO | FSO Polonez 2000 | MCO - |
SWE - |
POR - |
KEN - |
FRA - |
GRE - |
ARG - |
BRA - |
FIN 29 |
ITA - |
CIV - |
GBR 25 |
0 | - |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Stawowiak Maciej. [w:] kwa-kwa.pl [on-line]. [dostęp 2016-11-04]. (pol.).
- ↑ Maciej Stawowiak. [w:] ewrc-results.com [on-line]. [dostęp 2016-11-04]. (ang.).
- ↑ a b c Maciej Stawowiak. [w:] ewrc-results.com [on-line]. [dostęp 2016-11-04]. (ang.).