Przejdź do zawartości

Mastif hiszpański

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mastif hiszpański
Ilustracja
Inne nazwy

hiszp. mastín español
ang. spanish mastiff

Kraj pochodzenia

Hiszpania

Wymiary
Wysokość

80 cm (psy),
75 cm (suki)

Masa

50–65 kg

Klasyfikacja
FCI

Grupa II, sekcja 2,
wzorzec nr 91[1]

UKC

Guardian Dog Group

Wzorce rasy
Głowa mastifa hiszpańskiego o pręgowanym umaszczeniu

Mastif hiszpański (oryginalna nazwa mastín español) – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie górskim, wyhodowana w Hiszpanii do strzeżenia zwierząt gospodarskich i domu. Uznawany jest za jednego z największych i najbardziej śliniących się psów na świecie[2].

Rys historyczny

[edytuj | edytuj kod]

Pochodzenie tych psów nie jest znane. Prawdopodobnie rasa wywodzi się od psów przywiezionych do Hiszpanii przez Fenicjan i Greków ok. 2000 lat temu[2]. Pierwsze pisemne wzmianki o „mastifie iberyjskim” pochodzą z I wieku naszej ery. Autorzy wspominający tego psa to: Pliniusz (Historia Naturalis), Apulejusz oraz Wergiliusz.

Wychwalano ich zdolności obronne majątku oraz stad zwierząt hodowlanych. W pierwszej połowie XVII wieku wydano książkę o tematyce myśliwskiej, gdzie wspomina się mastify, jako ciężkie psy gończe.

W starych pieśniach pasterzy z Estremadury w Hiszpanii można spotkać przewijające się motywy o niełatwym życiu mastifów wśród ubogich owczarzy.

Klasyfikacja FCI

[edytuj | edytuj kod]

W klasyfikacji FCI rasa ta została zaliczona do grupy II – Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła, sekcja 2.2 – Molosy typu górskiego[3]. Nie podlega próbom pracy[1].

Użytkowość

[edytuj | edytuj kod]

Ze względu na swoje predyspozycje fizyczne i psychiczne mastif hiszpański jest użytkowany do zadań takich jak i w przeszłości, czyli do ochrony ziemi i stad. Jeżeli zostanie odpowiednio wcześniej przygotowany sprawdza się jako pies myśliwski na grubą zwierzynę. Współcześnie docenia się także go jako psa w służbie wojskowej.

Wygląd

[edytuj | edytuj kod]

Szata i umaszczenie

[edytuj | edytuj kod]

Czarne, czerwone rudawe, płowe z nalotem w różnych odcieniach, a także pręgowane, czarne lub rudawe z białymi znaczeniami.

Utrzymanie

[edytuj | edytuj kod]

Pod względem utrzymania i wyżywienia jest wymagający. Potrzebuje dużego wybiegu i sporej, dziennej dawki odpowiedniej strawy.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Wzorzec rasy nr 91 (FCI Standard N° 91) (pdf) (pol.), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny
  2. a b Bruce Fogle: Wielka encyklopedia : Psy [Encyclopedia of the dog]. (tłum.) Marcin Gorazdowski. Warszawa: MUZA SA, 1996, s. 249. ISBN 83-7079-672-9.
  3. Systematyka ras według FCI z uwzględnieniem polskiego nazewnictwa ras (pdf), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny