Moskiewski stróżujący
| ||
| ||
| Inne nazwy | ros. московская сторожевая, ang. moscowskaya storozhevaya, moscow watchdog | |
| Kraj pochodzenia | Rosja | |
| Wymiary | ||
| Wysokość | 66–78 cm | |
| Masa | psy od 60 kg, suki od 45 kg | |
Moskiewski stróżujący (oryginalna nazwa ros. московская сторожевая [moskowskaja storożewaja]) – rasa psa zaliczana[przez kogo?] do grupy molosów w typie górskim.
Rys historyczny[edytuj | edytuj kod]
Po drugiej wojnie światowej wraz z powracającą Armią Czerwoną napłynęła do ZSRR znaczna liczba psów jako zdobycz wojenna. W drugiej połowie lat 40. władze radzieckie dążyły do uzyskania rodzimych ras dla potrzeb wojska i milicji. W kilku ośrodkach rozpoczęto prace hodowlane w oparciu o doświadczenia radzieckich kynologów i genetyków. W ten sposób powstał między innymi czarny terier rosyjski, dog moskiewski oraz moskiewski stróżujący.
Moskowskaja storożewaja to efekt krzyżówek międzyrasowych owczarka kaukaskiego i bernardyna z kilkoma innymi rasami[1]. Użycie bernardyna motywowano jego inteligencją, podatnością na szkolenie oraz eksterierem, a kaukaza – wszechstronnością i odpornością na klimat ostrych rosyjskich zim. Spośród osobników potomnych bezwzględnie eliminowano te, które wykazywały niepożądane cechy ras wyjściowych: charakterystyczne dla bernardynów luźne powieki, problemy ze stawami i flegmatyczny temperament, oraz nadmierną agresję i pobudliwość owczarków kaukaskich[1].
Klasyfikacja[edytuj | edytuj kod]
W 1985 roku opracowano wzorzec rasy i moskiewski stróżujący został oficjalnie uznany przez organizację zrzeszającą hodowców psów (РКФ – Российская кинологическая федерация) jako rasa psa[1][2]. Od tej pory zaprzestano jego krzyżowania z psami innych ras. W kwietniu 1992 wprowadzono zmiany we wzorcu rasy. Aktualnie obowiązujący wzorzec zatwierdzono w 1997 roku[3].
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Pies dużego wzrostu, masywny, w typie mastifa. Muskulatura dobrze rozwinięta. Głowa masywna i szeroka, z wyraźnie zaznaczonym stopem. Psy mają masywniejszą budowę niż suki[3].
Szata i umaszczenie[edytuj | edytuj kod]
Barwa to przewaga koloru białego w płowe (różne odcienie) i brązowe łaty. Chroni go długa, dwuwarstwowa szata.
Zachowanie i charakter[edytuj | edytuj kod]
Moskiewski stróżujący jest psem aktywnym i zwinnym, posłusznym, ale pewnym siebie. Ma zrównoważony temperament i silnie rozwinięty instynkt terytorialny[3].
Pies tej rasy powinien koniecznie przejść przynajmniej podstawowe szkolenie w zakresie posłuszeństwa. Nie znosi osób obcych ani obcych psów. Sprowokowany będzie walczył do upadłego. Ma dobry kontakt z dziećmi, ale muszą to być koniecznie dzieci właściciela czy przewodnika.
Użytkowość[edytuj | edytuj kod]
Zarówno dawniej, jak i dziś, jest to pies stróżująco-obronny. Nie jest to jednak pies polecany do miasta, bo najlepiej czuje się na ogrodzonym terenie podmiejskim lub na wsi. Dobrze wyszkolony, może służyć jako pies-towarzysz, pies obronny i stróżujący.
Zdrowie i pielęgnacja[edytuj | edytuj kod]
Odporny na zmienne warunki klimatyczne, może przebywać poza domem przez cały rok. W upalne dni, schronienie przed słońcem jest konieczne, gruba sierść izoluje ciepło.
Popularność[edytuj | edytuj kod]
Do końca XX wieku rasa znana była jedynie w krajach byłego Związku Radzieckiego. Obecnie zyskuje popularność poza ich granicami. Dotarła także do Stanów Zjednoczonych. Rosyjska federacja kynologiczna podjęła starania o zarejestrowanie moskiewskiego stróżującego w Międzynarodowej Federacji Kynologicznej (FCI).
Prawo[edytuj | edytuj kod]
W Polsce moskiewski stróżujący został ujęty w wykazie ras psów uznawanych za agresywne[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Eugene A. Zelenyk: Moscow Guardian Dog (ang.). [dostęp 19 lutego 2012].
- ↑ История создания породы (Historia powstania rasy) (ros.). [dostęp 19 lutego 2012].
- ↑ a b c Стандарт породы 1997г (Wzorzez rasy z 1997 roku) (ros.). [dostęp 19 lutego 2012].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie wykazu ras psów uznawanych za agresywne (Dz.U. z 2003 r. nr 77, poz. 687)
