Mieczysław Ryba

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Mieczysław Ryba
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 stycznia 1969
Biecz

Zawód, zajęcie

historyk, nauczyciel akademicki

Alma Mater

Katolicki Uniwersytet Lubelski

Uczelnia

Katolicki Uniwersytet Lubelski, WSKSiM

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Mieczysław Stanisław Ryba (ur. 14 stycznia 1969 w Bieczu) – polski historyk, nauczyciel akademicki, profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, członek Kolegium IPN.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył w 1994 studia w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, pisząc pracę u Ryszarda Bendera pt. Myśl społeczno-polityczna Stanisława Grabskiego w okresie międzywojennym[1]. W czasie studiów był prezesem Akademickiego Klubu Myśli Społeczno-Politycznej „Vade Mecum”[2]. W 1998 uzyskał stopień naukowy doktora. Habilitował się w 2008. Objął stanowisko kierownika Katedry Historii Systemów Politycznych XIX i XX w. Instytutu Historii KUL, został też wykładowcą w Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu. Został publicystą m.in. Radia Maryja i Telewizji Trwam (audycja Myśląc Ojczyzna), „Naszego Dziennika” i „Myśli.pl”. Współpracownik Instytutu Edukacji Narodowej, w 2005 objął funkcję redaktora naczelnego „Zeszytów Społecznych KIK”. W 2011 objął funkcję prezesa Klubu Inteligencji Katolickiej w Lublinie.

Zaangażował się w działalność polityczną związaną z kręgiem skupionym wokół o. Tadeusza Rydzyka i Radia Maryja[3].

W latach 2002–2006 zasiadał z listy komitetu „Prawo i Rodzina” w lubelskiej radzie miejskiej. W 2007 z ramienia Ligi Polskich Rodzin został powołany w skład Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej, w którym zasiadał do 2011. W 2010 ponownie uzyskał mandat radnego Lublina[4]. Startował z listy Prawa i Sprawiedliwości jako kandydat Prawicy Rzeczypospolitej[5]. W 2014 utrzymał mandat radnego na kolejną kadencję[6]. W wyborach samorządowych w 2018 został kandydatem z listy PiS do sejmiku lubelskiego[7], uzyskując w głosowaniu mandat radnego województwa VI kadencji[8]. Wybrano go następnie na wiceprzewodniczącego sejmiku[9].

W czerwcu 2020 minister kultury i dziedzictwa narodowego Piotr Gliński powołał go w skład Rady Programowej Instytutu Dziedzictwa Myśli Narodowej im. Romana Dmowskiego i Ignacego Jana Paderewskiego[10]. Natomiast w listopadzie tego samego roku został powołany przez ministra Przemysława Czarnka na członka zespołu doradczego ds. rozwoju szkolnictwa wyższego i nauki w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego[11]. W styczniu 2022 wybrany przez Sejm do Kolegium IPN, w którym zastąpił Sławomira Cenckiewicza[12]. W maju tegoż roku powołany w skład Rady Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki[13].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W 2015 prezydent RP Andrzej Duda, za wybitne zasługi w upowszechnianiu wiedzy o najnowszej historii Polski, za osiągnięcia w pracy naukowej i dydaktycznej, odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[14][15].

W 2016 i 2021 powoływany w skład Kapituły Orderu Odrodzenia Polski na kolejne kadencje[16][17].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Naród a polityka. Myśl społeczno-polityczna twórców ruchu narodowego w okresie międzywojennym, 1999.
  • Magistra vitae. Rozważania historyczne, 2004.
  • Szkoła w okowach ideologii. Szkolna propaganda komunistyczna w latach 1944–1956, 2006.
  • Środowiska i ugrupowania polityczne na Lubelszczyźnie 1914–1918, 2007.
  • Rzeczpospolita Akademicka. Działalność młodzieży studenckiej na KUL-u w II Rzeczypospolitej (red. i wprowadzenie), 2010.
  • Odkłamać wczoraj i dziś, 2014.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Bibliografia. ryszardbender.pl. [dostęp 2018-10-09].
  2. ↑ Akademicki Klub Myśli Społeczno-Politycznej Vade Mecum – kuźnia narodowa. mysl24.pl, 19 grudnia 2013. [dostęp 2018-10-09].
  3. ↑ Magdalena Chrzczonowicz: Karczewski: „Rydzyk nie jest politykiem, jest wspaniałym człowiekiem”. oko.press, 7 grudnia 2018. [dostęp 2018-12-07].
  4. ↑ Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2018-10-09].
  5. ↑ Wybory 2010. Marek Jurek popiera Lecha Sprawkę. prawicarzeczypospolitej.org, 17 listopada 2010. [dostęp 2018-10-09].
  6. ↑ Lublin: Wyniki wyborów do Rady Miasta. dziennikwschodni.pl, 17 listopada 2014. [dostęp 2018-10-09].
  7. ↑ Nieoficjalnie: Dziennikarka TVP Lublin na liście PiS zamiast Jacka Sobczaka. dziennikwschodni.pl, 9 września 2018. [dostęp 2018-10-09].
  8. ↑ Oficjalne wyniki wyborów do Sejmiku Województwa Lubelskiego. dziennikwschodni.pl, 24 października 2018. [dostęp 2018-10-24].
  9. ↑ Sławomir Skomra: Prawo i Sprawiedliwość przejęło pełnię władzy w regionie. Marszałek Jarosław Stawiarski i pierwsze spięcia w sejmiku. kurierlubelski.pl, 21 listopada 2018. [dostęp 2018-11-22].
  10. ↑ Prezydent: Instytut Dziedzictwa Myśli Narodowej musi przywrócić pamięć i zasłużone dobre imię ruchu narodowego i chrześcijańskiego. wpolityce.pl, 26 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-27].
  11. ↑ Tomasz Maciuszczak: Ekspert PiS, wykładowca KUL i specjalistka od chóralistyki z UMCS będą doradzać ministrowi Czarnkowi. dziennikwschodni.pl, 11 listopada 2020. [dostęp 2020-11-21].
  12. ↑ Sejm powołał Mieczysława Rybę do Kolegium IPN. polsatnews.pl, 27 stycznia 2022. [dostęp 2021-01-28].
  13. ↑ Prof. Marzena Górecka i prof. Mieczysław Ryba w składzie Rady NPRH. kul.pl, 26 maja 2022. [dostęp 2022-05-26].
  14. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 listopada 2015 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2016 r. poz. 21).
  15. ↑ Odznaczenia z okazji Narodowego Święta Niepodległości. prezydent.pl, 2015-11-11. [dostęp 2018-02-15].
  16. ↑ Prezydent powołał członków Kapituły Orderu Orła Białego oraz Kapituły Orderu Odrodzenia Polski. prezydent.pl, 12 sierpnia 2016. [dostęp 2016-08-12].
  17. ↑ Kapituły orderów. prezydent.pl. [dostęp 2021-08-25].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mieczysław_Ryba&oldid=67268552”