Myrosław Lubacziwski

Myrosław Iwan Lubacziwski

Kardynał prezbiter
Dominus fortitudo mea
Kraj działania	Ukraina
Data i miejsce urodzenia	24 czerwca 1914 Dolina, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	14 grudnia 2000 Lwów, Ukraina
Miejsce pochówku	Archikatedralny sobór św. Jura we Lwowie
Arcybiskup większy Lwowa
Okres sprawowania	1984–2000
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	obrządku bizantyjsko-ukraińskiego
Prezbiterat	21 września 1938
Nominacja biskupia	13 września 1979
Chirotonia biskupia	12 listopada 1979
Kreacja kardynalska	25 maja 1985 Jan Paweł II
Kościół tytularny	S. Sofia a Via Boccea

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	12 listopada 1979
Miejscowość	Rzym
Konsekrator	Jan Paweł II
Współkonsekratorzy	Josyf Slipyj Maksym Hermaniuk CSsR
Konsekrowani biskupi Jan Martyniak 16 września 1989 Mychajło Kołtun CSsR 19 września 1993 Julian Gbur SVD 7 lipca 1994 Wasyl Medwit OSBM 12 lipca 1994

Myrosław Iwan Lubacziwski, ukr. Миросла́в Іва́н Любачі́вський (ur. 24 czerwca 1914 w Dolinie, zm. 14 grudnia 2000 we Lwowie) – ukraiński duchowny katolicki, arcybiskup większy Lwowa, od 1984 zwierzchnik Kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-ukraińskiego na Ukrainie, kardynał.

Życiorys

Ukończył z wyróżnieniem gimnazjum w Stryju. Według niektórych danych, studiował w seminarium we Lwowie.

W roku 1934 studiował we Lwowskiej greckokatolickiej Akademii Teologicznej (obecnie Ukraiński Uniwersytet Katolicki) na wydziałach Filozoficznym, następnie – na Teologicznym, kontynuował na Uniwersytecie w Innsbrucku (Austria) i na Wydziale Teologicznym w Sionie (Szwajcaria). Kształcił się także w Rzymie – na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim oraz w Papieskim Instytucie Biblijnym (gdzie obronił doktorat z teologii). Przyjął święcenia kapłańskie 28 września 1938 we Lwowie, następnie prowadził działalność duszpasterską we Lwowie.

W 1942 wyjechał ze Lwowa. Do 1947 uzupełniał studia w Rzymie, następnie wyjechał do USA. Prowadził pracę duszpasterską wśród wiernych obrządku greckokatolickiego w Michigan, Pensylwanii, Ohio i Wisconsin. Pełnił m.in. funkcję sekretarza arcybiskupa Filadelfii oraz wykładał w seminarium greckokatolickim w Stamford. Prowadził także wykłady w Kolegium św. Jozafata w Rzymie (1968) oraz współpracował z Radiem Watykańskim. Od 1969 był dyrektorem duchowym seminariów w Waszyngtonie i Stamford.

13 września 1979 został mianowany arcybiskupem Filadelfii rytu greckokatolickiego, przyjął sakrę biskupią 12 listopada 1979 w Watykanie z rąk papieża Jana Pawła II. 27 marca 1980 otrzymał nominację na koadiutora arcybiskupa większego Lwowa kardynała Josyfa Slipyja. 7 września 1984, po śmierci Slipyja został arcybiskupem większym Lwowa i zwierzchnikiem Ukraińskiej Cerkwi Greckokatolickiej. Wielokrotnie brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, a w maju 1985 został wyniesiony do godności kardynalskiej, z tytułem prezbitera kościoła Santa Sofia a Via Boccea.

31 marca 1991, w związku z legalizacją Kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-ukraińskiego w USRR, uroczyście powrócił do Lwowa, by objąć obowiązki arcybiskupa większego Lwowa i zwierzchnika Ukraińskiej Cerkwi Greckokatolickiej na Ukrainie.

W 1996, w związku ze stanem zdrowia, otrzymał koadiutora w osobie Lubomyra Huzara.

Zobacz też

• Zwierzchnicy Kościoła greckokatolickiego (Ukraińskiej Cerkwi greckokatolickiej)

Bibliografia

• Internetowy słownik biograficzny kardynałów Salvadora Mirandy
• Владика Мирослав Іван Любачівський (ukr.)